سمیه باستین - سلامت روان به طور قابل توجهی بخشی جدایی ناپذیر از سلامت عمومی كشورها است كه سرمایه انسانی، اجتماعی و اقتصادی آنها را تحت تاثیر قرار می هد. سلامت روان تنها فقدان اختلالات یا علائم روانی نیست، بلكه منبعی برای حمایت از رفاه و بهره وری كلی است. سلامت روانی مثبت وضعیتی از بهزیستی است كه فرد در آن توانایی های خود را درك می كند ، می تواند با استرس های عادی زندگی كنار بیاید ، می تواند موثر و ثمربخش كار كند و می تواند به جامعه خود كمك كند. سلامت روان، انعطاف پذیری شناختی و عاطفی را ممكن می سازد كه اساس مهارت های اجتماعی و تاب آوری در مواجهه با استرس است. این سرمایه ذهنی برای عملكرد سالم خانواده ها، جوامع و جامعه بسیار مهم است. یكی از پیامدهای تورم ،افزایش قیمت و بحران اقتصادی تغییرات شغلی است. تغییرات شغلی ، نیازها و خواسته های شناختی و احساسی از كار را افزایش می دهد. و همچنین بدلیل غیبت ویا خروج از بازار كار استرس، اضطراب و اختلالات مربوط به افسردگی افزایش می یابد. این تنش های اقتصادی بر عوامل تعیین كننده سلامت روان تاثیر می گذارد، عوامل حفاظتی را ضعیف می كند و عوامل خطرزا را تقویت می كند. اشتغال برای سلامت روان مفید است. زیرا احساس كنترل كار و حمایت اجتماعی را در فرد ایجاد می كند. اشتغال پایدار، درآمد مطمئن و سرمایه اجتماعی سلامت روانی خوبی را پیش بینی می كند. سرمایه اجتماعی كیفیت روابط اجتماعی درون جوامع از جمله شبكه های اجتماعی، مشاركت مدنی، احساس تعلق و هنجارهای همكاری و اعتماد را تضمین می كند. برعكس، فقر ، مشكلات مالی و محرومیت اجتماعی عوامل خطرساز اجتماعی و اقتصادی برای مشكلات و اختلالات سلامت روان هستند. فراوانی نسبتاً زیاد اختلالات روانی شایع با تحصیلات ضعیف از مضرات مادی بیكاری است. آسیب پذیری بیشتر افراد محروم جامعه در برابر مشكلات روانی ممكن است با عواملی مانند تجربه ناامنی و ناامیدی ، تحصیلات ضعیف ، بیكاری ، بدهی ، انزوای اجتماعی و مسكن ضعیف توجیح پذیر شود. پایه های سلامت روانی خوب در دوران بارداری ، شیرخوارگی و كودكی گذاشته می شود. پرهیز از مصرف الكل ، مصرف مواد و سیگار كشیدن در دوران بارداری باعث شروع زندگی سالم می شود. محافظت در برابر بی توجهی دوران كودكی و رویدادهای منفی زندگی باعث ارتقاء سلامت روان می شود. احساس احترام ، ارزش و حمایت، والدین با كیفیت بالا و رابطه مثبت با بزرگسالان باعث افزایش سلامت روانی مثبت و انعطاف پذیری می شود. سلامت روان با آماده سازی جامع برای زندگی در پیش دبستانی ها و مدارس با ارائه فرصت های یادگیری اجتماعی و عاطفی ارتقا می یابد. بخش بهداشت به تنهایی نمی تواند به سلامت روانی خوبی دست یابد. این عوامل تعیین كننده سلامت روان اغلب خارج از محدوده نظام سلامت هستند و همه بخش های دولتی باید در ارتقاء سلامت دخیل باشند. مانند افراد ، جوامع نیز می توانند كم و بیش در برابر چنین مواردی مقاومت كنند. عوامل استرس زا به عنوان بحران های اقتصادی و شوك های اقتصادی می تواند بودجه خدمات عمومی را بی ثبات كرده و بر سیستم های آموزشی و مراقبت های بهداشتی تاثیر بگذارد. با این حال، قانون برای حمایت اجتماعی وضع می شود بنابراین رفاه می تواند انعطاف پذیری جوامع را در برابر شوك های اقتصادی افزایش دهد و اثرات روانی بیكاری ، تنش و پیامدهای ناشی از ركود اقتصادی را كاهش دهد. تورم ، افزایش قیمت و بحران اقتصادی اثرات ثانویه بر سلامت روان افراد ایجاد می كند كه ممكن است میزان خوذكشی و مرگ و میر ناشی از الكل را افزایش دهد . با این حال اثرات بهداشت روانی بحران اقتصادی را می توان با رفاه اجتماعی و سایر اقدامات سیاستی جبران كرد. به عنوان مثال، برنامه های بازار كارفعال با هدف كمك به افراد برای حفظ یا به دست آوردن شغل، با اثرات روانی بحران اقتصادی مقابله می كند. برنامه های حمایتی خانواده به مقابله با اثرات روانی بحران كمك می كند. افزایش قیمت الكل و محدود كردن دسترسی به الكل، اثرات مضر بر سلامت روانی را كاهش می دهد و زندگی را نجات می دهد. برنامه های كمك معیشتی می تواند به افزایش اثرات بهداشت روانی بحران اقتصادی كمك كند. خدمات مراقبت های اولیه قابل دسترس و پاسخگو برای افراد در معرض خطر می تواند تاثیرات سلامت روان را افزایش دهد.
روانشناس