به گزارش همشهری آنلاین به نقل از اعتماد آنلاین، ما در دوران سختی زندگی می كنیم و دائم به ما یادآوری می كنند كه باید برای تاب آوردن در مقابل مشكلات قوی باشیم. در واقع، نكاتی درباره اینكه چگونه قوی بمانیم و با شكست های غیرمنتظره كنار آییم از هر سو به ما تذكر داده می شود.

این دست نكات می توانند مفید واقع شوند، اما بهتر است اول از خود بپرسیم مقاوم بودن واقعاً به چه معناست و چه فایده ای برای ما دارد؟

روانشناسی در طول 2 دهه گذشته تغییرات بزرگی كرده و از توجه به آسیب پذیری و خطر افراد به سمت قدرت و ظرفیت شخص متمركز شده است. حدود 85 درصد از همه مطالعاتی كه درباره قوی بودن و تاب آوردن در 20 سال گذشته چاپ شده این عقیده را بازتاب می دهند كه انسان ها می توانند خود را طوری تربیت كنند كه بر مشكلات فائق آیند.

اما آیا قوی بودن باعث می شود كه ما به طور خودكار شاد شویم؟ كارشناسان در پژوهش تازه ای دریافتند كه این اتفاق روی نخواهد داد.

مقاومت و تاب آوری در سال 2020 در هسته اصلی چارچوب سیاست های سازمان بهداشت جهانی در راستای سلامت و رفاه جامعه قرار گرفت.

این سازمان اعلام كرد: «ایجاد مقاومت عامل اصلی حفاظت و ارتقای سلامت و رفاه است.» محققان دیگر نیز چنین جمله هایی را بیان كرده اند.

با وجود این، بیشتر تحقیقاتی كه در زمینه مقاومت و تاب آوری انجام شده بر این موضوع تمركز كرده اند كه چگونه می توان به افراد كمك كرد تا نتایج منفی كسب نكنند و این تحقیقات كمتر بر نتایج مثبت تاكید داشته اند. تعداد كمی كه درباره مقاومت تحقیق انجام داده اند در واقع سطح خوشبختی افراد را ارزیابی كرده اند.

بهزیستی (well-being) مفهومی گسترده است كه احساس رضایت و شادمانی را در بر می گیرد. بسیاری بین «بهزیستی لذت بخش» كه به احساسات مثبت ما مرتبط می شود و مفهوم روانشناسانه «خوش روانی» (eudaimonic) تفاوت قائل می شوند. مفهوم دوم می تواند دربردارنده استقلال، داشتن هدف در زندگی، ارتباط با دیگران و... باشد.

هنگامی كه این جنبه های گوناگون بهزیستی با هم در نظر گرفته شوند، در مجموع به آنها «بهزیستی ذهنی» (mental well-being) گفته می شود.

بهزیستی ذهنی مجموعه ای از نتایج مثبت را پیش بینی می كند. افرادی كه شادترند روابط موفق بیشتری دارند، احساس بهتری درباره خود دارند، پول بیشتری به دست می آورند و حتی سیستم ایمنی قوی تری دارند. بهزیستی نه تنها از این پیامدها ناشی می شود بلكه منجر به ایجاد آنها نیز می شود.

همین مساله در مورد سلامت روانی نیز صادق است. پژوهش ها نشان می دهد حفظ بهزیستی یا سعادت از روندهایی كه موجب بروز مشكلات روانی می شوند جلوگیری می كند. عموماً افراد شاد كمتر به بیماری های روانی مبتلا می شوند.

تاثیر زورگویی بر نوجوانان مقاومت كردن به ما كمك می كند تا بعد از روی دادن اتفاقات منفی به مشكلات روانی دچار نشویم؛ اما این امر شاد بودن ما را تضمین نمی كند. كارشناسان در تحقیق تازه ای از بیش از 650 نفری كه اظهار داشتند شخص یا اشخاصی در نوجوانی به آنها زورگویی و برایشان قلدری كرده سوالاتی پرسیدند. شركت كنندگان به مجموعه ای از سوالاتی كه به تجربه آنها از قلدری در سن 13 سالگی برمی گشت جواب دادند. پس از آن محققان سلامت روانی و بهزیستی آنها را در سن 23سالگی مورد ارزیابی قرار دادند.

نتایج تحقیق نشان داد بیشتر قربانیان این آزارها توانسته اند با اجتناب از افسردگی در اوایل بزرگسالی قوی باشند، اما چه این افراد قوی باشند و چه نباشند نسبت به كسانی كه زورگویی را تجربه نكرده اند سطح بهزیستی یا سعادت كمتری دارند. این یافته ها بسیار قابل توجه اند زیرا شاخص بهزیستی 10 سال پس از آزارهایی كه افراد تجربه كرده بودند اندازه گیری شد كه این امر اهمیت جلوگیری از زورگویی بین نوجوانان را آشكار می كند.

نتایج چنین تحقیقاتی برای اینكه بدانیم چه كسانی، چه موقع و چرا باید مورد ارزیابی قرار گیرند مفید خواهد بود. شناسایی این گونه موضوعات برای آنكه مطمئن شویم افراد نه تنها پس از بروز سختی ها به مشكلات روحی و روانی مبتلا نمی شوند بلكه در مواردی شكوفا نیز می شوند و می توانند مقاومت خود را نسبت به اتفاقات گذشته و آینده افزایش دهند بسیار ضروری است.