به گزارش همشهری آنلاین به نقل از روزنامه همشهری، اورژانس بیمارستان هم در هر شبانه روز، 30 تا 35مراجعه كننده دارد كه از این تعداد، 3 تا 4نفر بستری می شوند. كرونا كه آمد، بیمارستان ها یكی از مراكزی بودند كه مردم (آنها كه درگیر كرونا نشده بودند) دورش را خط كشیدند.

وضعیت بیمارستان های روانپزشكی اما وخیم تر بود، چراكه خیلی ها از ترس ابتلا به كرونا، با وجود نیاز به بستری و درمان، ماه ها مراجعه شان را به تأخیر انداختند و حالا پزشكان همین بیمارستان می گویند كه وقفه چندماهه در مراجعه و قطع مصرف دارو، اختلالات روانپزشكی را تشدید كرده است.

بیشترین بستری ها در این بیمارستان، مربوط به افراد با اختلال دوقطبی، افراد درگیر مصرف موادمخدر و اسكیزوفرنی است؛ مسئولان بیمارستان می گویند نوع بستری ها قبل و بعد از كرونا، تغییری نكرده است.

افزایش مراجعه پس از پیك های كرونا
با اینكه بیمارستان در شیوع 2ساله كرونا به صورت مستقیم با این بیماری درگیر نبود، اما بخش های ایزوله تنفسی برای بستری بیماران مبتلا به كووید-19، راه اندازی شد. این بخش ها به بیمارانی اختصاص داشت كه كرونای حاد نداشتند اما از نظر روانپزشكی نمی شد آنها را ترخیص كرد و باید پس از تكمیل دوره درمان و با فروكش نشانه های بیماری، مرخص می شدند.

آنها 80نفر بودند كه برای تعدادی از آنها رمدسیویر هم تجویز شد. در میان آنها 15بیمار، درگیری شدیدی داشتند و با توجه به كنترل علائم روانپزشكی به مراكز درمانی بستری بیماران كرونایی اعزام شدند. یحیوی در این باره توضیح بیشتری می دهد:«در پیك های اول تا سوم كرونا، میزان مراجعه به مركز آموزشی - پژوهشی و درمانی روزبه كم شد، این در حالی بود كه پیش از آن، تمام تخت های بیمارستان در اشغال بیماران بود. پس از این پیك ها، میزان مراجعه به اورژانس افزایش پیدا كرد، بررسی های ما نشان داد كه تعداد بیماران بدحال بیشتر شده، آنها بیمارانی بودند كه با تأخیر برای درمان اقدام كرده بودند.» به گفته رئیس بیمارستان روزبه، این مسئله تا پیك چهارم ادامه داشت و پس از آن تقریبا وضعیت به همان شرایط قبل از شیوع كرونا برگشت:«مشكل اینجا بود كه به دلیل كمبود بودجه، امكان انجام تست های پی سی آر از بیماران در بدو ورود وجود نداشت و تنها نشانه های بالینی و شرح حال آنها مورد بررسی قرار می گرفت. برخی بیماران در وضعیتی نیستند كه از آنها تست كرونا گرفته شود، به همین دلیل تمركز روی نشانه های بیماری بود.»

البته این وضعیت تنها برای بیماران نبود و به گفته شباب، پزشك و مدیر بیمارستان، این وضعیت منجر به ابتلای دو سوم پرسنل بیمارستان به كرونا شد. آنها در اثر ابتلا به كرونا، فوتی نداشتند.

تشدید عوارض اختلال روان در مبتلایان به كرونا
اوایل مهرماه بود كه مدیركل دفتر سلامت روان وزارت بهداشت، آماری از وضعیت سلامت روان ایران داد. به گفته او، قبلا میزان شیوع اختلالات روانپزشكی، بین 23.4 تا 23.6درصد بود، اما بنا بر مطالعه ای كه در اواخر سال99 انجام شد، مشخص شد كه این عدد به 29.7درصد رسیده است.

در این مطالعه، 14.9درصد از كسانی كه دراین مطالعه شركت كرده بودند، به كرونا مبتلا شده بودند. همچنین به استناد این مطالعه، از میان افرادی كه مبتلا به كرونا شده بودند، میزان شیوع اختلالات روانپزشكی، 39.8درصد گزارش شد. 4درصد از شركت كنندگان هم افرادی بودند كه یك عضو خانواده شان را به دلیل ابتلا به كرونا از دست داده بودند؛ میزان اختلال روان در این افراد 40.8درصد بود. درگیری با انواع اختلال روان، شیب صعودی پیدا كرده و حالا به گفته مدیر گروه روانپزشكی دانشكده پزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران، مطالعات جدید نشان می دهد مشكلات روانپزشكی پس از كرونا افزایش داشته است.

تهرانی دوست در توضیح بیشتر می گوید:«منظور، مشكلات شدید روانپزشكی نیست. كرونا روی دو جنبه تأثیر می گذارد، یكی اثرگذاری مستقیم آن بر مغز و ضایعات ناشی از آن است؛ یعنی همان وضعیتی كه فرد را با اختلال افسردگی، خستگی، بی حالی و كم حوصلگی مواجه می كند. دوم، مشكلات ناشی از محدودیت های ایجاد شده بود كه بخشی در بزرگسالان و بخشی دیگر در كودكان و نوجوانان دیده شد. این محدودیت ها، ارتباط و تفریحات افراد را كاهش داد و منجر به تشدید مشكلات روانپزشكی در افرادی شد كه از قبل زمینه هایی در این باره داشتند، ازجمله اضطراب، رفتارهای وسواسی و افسردگی.» به گفته او، در دوران كرونا، تفریحات معمول مردم حذف شد و این مسئله، بر خلق و خوی آنها تأثیر گذاشت. در این میان نكته مهم، ایجاد مشكلات زمینه های رفتاری در میان كودكان و نوجوانان بود. در میان این گروه، مبتلایان به اختلال بیش فعالی و مبتلایان به اوتیسم از فعالیت های همیشگی شان محروم شدند كه منجر به تشدید بدرفتاری های آنها و درگیری در خانه ها شد.

او تأكید می كند كه افراد طیف اوتیسم نیاز به گفتار درمانی هفتگی دارند و با تعطیلی مراكز مربوطه پسرفت كودكان به دلیل وقفه در درمان رخ داد، این مسئله ضربه زننده است. تهرانی دوست، به مطالعاتی اشاره می كند كه نشان دهنده افزایش عوارض روانی در افراد مبتلا به كروناست: «می توان پیش بینی كرد كه ویروس به عنوان یك منبع ایجادكننده استرس، سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و در نتیجه انتظار می رود كه عوارض روانپزشكی هم افزایش پیدا كند.»
او درباره محدوده سنی آسیب دیده از این وضعیت هم توضیح می دهد و می گوید: «نمی توانیم به طور دقیق بگوییم كدام گروه سنی بیشترین آسیب را دیده اند اما كودكان همواره آسیب پذیری بیشتری دارند و بیشتر درگیر این بیماری می شوند.»
این روانپزشك، همچنین درباره اینكه آیا كرونا باعث كاهش سن ابتلا به اختلالات روان شده هم می گوید: «به صراحت نمی توان چنین موضوعی را مطرح كرد، اما می توانیم بگوییم برخی اختلالات، شیوع بیشتری داشته اند و عوارض بیشتری نشان داده اند حتی در سنین پایین تر.» یحیوی، رئیس بیمارستان هم ادامه صحبت های همكارش را می گیرد و تأكید می كند كه در پاندمی كرونا، بیماری های روانپزشكی ناشی از افزایش استرس، شعله ور شدند: «ابتلا به هر نوع بیماری به عنوان عامل ایجاد استرس مطرح است، اما زمانی كه در پاندمی قرار می گیریم و چندین میلیون نفر در معرض ابتلا هستند، افزایش اختلالات روان هم دیده می شود كه بخشی از آن بیولوژیك است، سیستم ایمنی را تغییر می دهد و ممكن است روی مغز هم تأثیر بگذارد.»

میل به خودكشی؛ مهم ترین عامل بستری
بیماران روزبه به 3گروه تقسیم می شوند؛ خودمعرف ها، افرادی كه خانواده یا اورژانس آنها را منتقل می كنند و گروه سوم، افرادی كه از سوی مراجع قضایی معرفی می شوند. به گفته یحیوی، رئیس بیمارستان، یكی از نشانه های اصلی اختلالات روانپزشكی این است كه فرد، آگاهی نسبت به اختلالش ندارد، به همین دلیل اغلب بیماران، از سوی خانواده ها منتقل می شوند؛ یعنی از هر 100بیمار 80نفر به این شكل مراجعه می كنند.

هرچند كه بیمارستان برای بستری افراد قوانینی دارد. تهرانی دوست، مدیر گروه روانپزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران، در این باره می گوید: «بیمارستان روزبه، مركز بیماری های مزمن نیست و عمدتا بیماران حاد در طول مدت كمتر از یك ماه در آن بستری می شوند. بیماران حاد، به افرادی گفته می شود كه پزشك در اورژانس آنها را با دارا بودن برخی علائم، نیازمند بستری تشخیص دهد؛ ازجمله پرخاشگری شدید، آسیب زدن به خود یا دیگران، تمایل به خودكشی، اعتصاب غذایی، ارتباط برقرار نكردن با دیگران و یا حتی سرگردانی در خیابان ها.»
به گفته او، این افراد پس از بستری با استفاده از درمان های موجود به شرایط مطلوبی می رسند كه بتوانند به خانواده برگردند.البته باید ادامه درمان داشته باشند و به صورت سرپایی و مراقبت های داخل منزل خدمات بگیرند.

تهرانی دوست، درباره اینكه در صورت درمان نشدن این افراد چه اتفاقی رخ خواهد داد، ادامه می دهد: «قطعا این وضعیت مثل تمام بیماری های دیگر در صورت درمان نشدن منجر به مشكلاتی برای فرد و جامعه خواهد شد. اقدامات زیادی برای درمان این افراد صورت می گیرد، اما تصور اینكه بیماران روانی درمان پذیر نیستند و بازگشت آنها به جامعه آسیب زاست، به هیچ عنوان درست نیست، مگر درباره بیماری هایی كه مزمن شده باشند. البته هم اكنون با وجود درمان های موجود و هوشیاری خانواده ها، بیماری های روان معمولا كمتر مزمن می شوند و نیاز به نگهداری در آسایشگاه های روان دارند. اما با درصد كم همچنان بیمارانی داریم كه قابل كنترل نیستند.»
در این میان زینعلی، مدیر پرستاری هم با اعلام اینكه خودكشی یكی از دلایل بستری بیماران روانپزشكی در این بیمارستان است، در ادامه می گوید: «این افراد بستری می شوند تا مراحل درمانی آنها انجام شود. درمان های روانپزشكی شامل دارودرمانی، مشاوره های روانپزشكی، خانواده درمانی، كاردرمانی و گفتاردرمانی است كه می تواند بیمار را به نقطه مناسب و دوری از خودكشی برساند. مهم ترین بخش این اقدامات هم تداوم روند درمانی حتی پس از ترخیص است.»