به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان چینی رهیافتی برای توسعه سیناپس های مصنوعی ارائه كردند كه در آن از لایه های نازك از جنس MoS 2 استفاده شده است. این فناوری برای توسعه شبكیه بیونیك، رباتیك و پروتز های چشم قابل استفاده است.

یك راه حل فناورانه جدید كه سیستم های كم مصرف را برای استفاده در چشم های بیونیك فراهم می كند، به طور مشترك توسط موسسه فناوری هاربین در چین و دانشگاه نورثومبریا توسعه داده شده است. ریچارد فو از دانشگاه نورثومبریا با همكاری یك گروه تحقیقاتی به رهبری پینگان هو از موسسه هاربین این فناوری را ارائه كرده اند.

ریچارد فو این روش جدید توسعه یافته برای كنترل دستگاه های سیناپسی مصنوعی مورد استفاده در شبكیه های بیونیك، ربات ها و پروتز های چشم، را به عنوان یك پیشرفت مهم توصیف كرد.

این تیم تحقیقاتی نشان دادند كه تزریق عناصر فلز نرم، ایندیم، به ماده دو بعدی به نام دی سولفید مولیبدن (MoS 2)، می تواند هدایت الكتریكی را در این ماده بهبود بخشد و مصرف انرژی سیناپس های نوری مورد استفاده در توسعه چشم های بیونیك را كاهش دهد.

در قدم بعد این فناوری در ساختار شبكیه الكترونیكی مورد آزمایش قرار گرفت و مشخص شد كه عملكرد های تشخیص تصویر با كیفیت بالا را دارد.

نتایج این كار در قالب مقاله ای در نشریه Advanced Materials به چاپ رسیده است.

پروفسور فو كه در حوزه حافظه، لایه های نازك پیزوالكتریك، نانومواد و دستگاه های نانو متخصص است، توضیح داد: «سیستم های بصری كنونی بر اساس حسگرها، حافظه ها و واحد های پردازشی جدا شده از هم هستند. این سیستم ها اغلب مصرف انرژی بالایی دارند و در انجام وظایف پیچیده یادگیری و پردازش تصویر مشكل دارند. بنابراین، روش جدید توسعه یافته ما برای نسل بعدی سیستم های بصری مصنوعی اهمیت زیادی دارد.»

ایمپلنت های چشم بیونیك در داخل ساختار های موجود چشم یا در مغز كار می كنند. آن ها برای دستیابی به اهداف بینایی عملكردی طراحی شده اند. چندین ایمپلنت چشم بیونیك در حال توسعه هستند، اما در حال حاضر تعداد بسیار كمی در دسترس هستند و فقط برای نابینایی ناشی از بیماری های خاص چشم مناسب هستند. با این حال، با ادامه تحقیقات، افراد بیشتری ممكن است به زودی از چشم های بیونیك با فناوری بالا بهره مند شوند.»

ایده های نوآورانه پروفسور فو قبلاً به پیشرفت در ابزار های تشخیصی و حسگر های زیستی مبتنی بر مواد پیزوالكتریك، الگوبرداری و دستكاری سلول كمك كرده است. او همچنین به دلیل كار در زمینه پیشرفت لایه های نازك حافظه و پلیمر های مورد استفاده در جراحی میكروسكوپی و دارورسانی شهرت بین المللی دارد. او مواد هوشمند نانوساختار را برای كاربرد های حسگری گاز و انرژی های تجدیدپذیر توسعه داده است.