به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، اختلال كم توجهی - بیش فعالی (Attention-deficit hyperactivity disorder) یك اختلال توجه شایع است كه حدود 6 درصد از كودكان جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. باوجود دهه ها جستجو برای كشف نشانگرهای عینی، هنوز تشخیص اختلال كم توجهی - بیش فعالی بر اساس پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده ذهنی است كه نتایج آن ممكن است مبهم باشند و تست های رفتاری استاندارد نشان ندهند كه كودكان چگونه در موقعیت های مختلف رفتار می كنند.

به تازگی گروهی از پژوهشگران فنلاندی از بازی های واقعیت مجازی (Virtual Reality)، فناوری ردیابی چشم و یادگیری ماشین (Machine Learning) استفاده كرده اند تا نشان دهند كه تفاوت در حركات چشم می تواند برای تشخیص اختلال كم توجهی - بیش فعالی (ADHD) مورد استفاده قرار گیرد و به طور بالقوه، ابزاری برای تشخیص دقیق تر این اختلال فراهم كند. رویكرد آنها همچنین می تواند به عنوان ابزاری مناسب برای درمان اختلال كم توجهی - بیش فعالی و ارزیابی سایر شرایط مانند اوتیسم مورد استفاده قرار گیرد.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه آلتو با همكاری دانشگاه های هلسینكی و آبو آكادمی (Åbo Akademi) یك بازی واقعیت مجازی به نام EPELI طراحی كرده اند كه می تواند برای ارزیابی علائم اختلال كم توجهی - بیش فعالی در كودكان استفاده شود. این بازی موقعیت های مختلف زندگی روزمره را شبیه سازی می كند.

پژوهشگران، حركات چشم كودكان را در این بازی واقعیت مجازی ردیابی و از یادگیری ماشین برای جستجوی تفاوت ها در كودكان مبتلا به اختلال كم توجهی - بیش فعالی استفاده كردند. پژوهش جدید شامل 37 كودك مبتلا به اختلال كم توجهی - بیش فعالی و 36 كودك در گروه كنترل بود. كودكان در این مطالعه EPELI و یك بازی دیگر به نام Shoot the Target را بازی كردند كه در آن به بازیكن دستور داده می شود اشیاء موجود در محیط را بیابد و با نگاه كردن به آنها به آن هدف شلیك كند.



به گفته پژوهشگران، حركات طبیعی چشم كودكان را در حین انجام وظایف مختلف در یك بازی واقعیت مجازی ردیابی كردیم و این روشی موثر برای تشخیص علائم اختلال كم توجهی - بیش فعالی بود. كودكان مبتلا به این اختلال مدت بیشتری روی مشاهده اشیاء مختلف در محیط مكث می كردند و نگاه آنها سریع تر و بیشتر از یك نقطه به نقطه دیگر می پرید. این ممكن است نشان دهنده تاخیر در توسعه سیستم بینایی و پردازش ضعیف اطلاعات ان دسته از كودكان نسبت به سایر كودكان باشد.

این بازی (EPELI) فهرستی از كارهایی مانند مسواك زدن و خوردن موز را ارائه می كند كه زندگی روزمره را شبیه سازی می كنند. بازیكن باید علیرغم حواس پرتی های موجود در محیط، مانند روشن بودن تلویزیون، وظایف را به خاطر بسپارد. بازی مذكور همه چیز را اندازه گیری می كند.

پژوهشگران تأكید می كنند: این بازی فراتر از ارزیابی علائم، همچنین می تواند به عنوان كمكی برای توانبخشی به كودكان مبتلا به اختلال كم توجهی - بیش فعالی استفاده شود. ما می خواهیم یك درمان دیجیتال مبتنی بر بازی وارسازی ایجاد كنیم كه می تواند به كودكان مبتلا به اختلال كم توجهی - بیش فعالی كمك كند تا از انجام كارهایی كه در غیر این صورت انجام نمی دادند هیجان زده شوند. بازی وارسازی (Gamification) استفاده از خصوصیت ها و تفكرهای بازی گونه در زمینه هایی است كه ماهیت بازی ندارند.

پیش از این كاربردهای بالقوه دیگری برای EPELI در ارزیابی طیف گسترده ای از مشكلات با چالش های روزمره شناسایی شده بود؛ به عنوان مثال، می توان از آن برای اندازه گیری مشكلات در برنامه ریزی و انعطاف پذیری فعالیت ها در افراد مبتلا به اوتیسم نیز استفاده كرد. این رویكرد همچنین می تواند برای ارزیابی مشكلات زبانی، ضربه مغزی، اختلال كم توجهی - بیش فعالی بزرگسالان، علائم مربوط به فلج مغزی و حتی بدتر شدن حافظه با افزایش سن مورد استفاده قرار گیرد.

انتهای پیام