به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، شاید هر فردی در این كره خاكی از كلمه امید یك تعریف نسبی داشته باشد، اما وقتی از زبان یك معلول ضایعه نخاعی یك منطقه محروم تعریف امید را شنیدم به معنای واقعی كلمه پی بردم كه امید وار بودن و امید داشتن به زندگی نیروی محركه ای است برای رسیدن به هر آن چیزی كه می خواهی و هیچ، نشدنی در زندگی وجود ندارد، چرا كه غیرت و تلاش نهادینه شده در وجود هر آدمی از ناممكن ها ممكن می سازد.
به جرات می توان گفت كه شنیدن موفقیت افراد با شرایط خاص در عرصه های مختلف شاید در ذهن ها نگنجد، اما وقتی پای صحبت هایشان بنشینیم آن زمان حساب كار دستمان می آید كه «هركجا عشق آید و ساكن شود هر چه ناممكن بود، ممكن شود».
در كنكور سراسری امسال بود كه سه دانش آموز زنجانی، خوش درخشیدند آنها نه محدودیتی داشتند و نه محرومیتی، عكسهایشان در صفحات مجازی یكی پس از دیگری چرخید و بلافاصله بعد از اعلام نتایج، تیتر یك اخبار خبرگزاری ها شدند.
اما برایم عجیب است وقتی یك معلول ضایعه نخاعی با وجود محدودیت ها و محرومیت ها رتبه دوم كنكور ارشد را از آن خود كند و عكسی از وی در صفحات مجازی دست به دست نشود، مگر رتبه «مهدی سهندی» تك رقمی نبود!
«مهدی سهندی» از بدو تولد معلول ضایعه نخاعی است و چهار سال بعد از تولدش رفیق شفیق وی، ویلچرش می شود كه مرزهای موفقیت را با آن در می نوردد.
مهدی 23 سال بیشتر ندارد، به گفته خودش با هیچ اكانتی در فضای مجازی فعالیت نمی كند، كه عكسی از خودش یا فعالیت هایی كه انجام می دهد را با كاربران این فضا به اشتراك بگذارد، تنها وقت های آزادش را با ترجمه لطیفه های فارسی به زبان آلمانی می گذراند.
وی در سال 96 رتبه 300 كنكور علوم انسانی را كسب می كند و در همان سال در كنكور زبان انگلیسی هم شركت می كند و رتبه اش در آزمون زبان به ایستگاه یك هزار می رسد. اما از آنجا كه عشق یادگیری زبان های مختلف را در سر دارد تصمیم می گیرد در رشته مترجمی زبان آلمانی در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دهد.
سهندی با شعار «معلولیت محدودیت نیست» مخالف است، چرا كه به گفته خودش در زمان كنكور میز مخصوص خودش را نداشت. وی كتابی با عنوان «عرفان و صوفی گری اسلامی» را به زبان انگلیسی ترجمه كرده و در دست چاپ دارد.
این معلول ضایعه نخاعی انحصار محدودیت ها و محرومیت ها را شكسته است و در حال حاضر در حال یادگیری زبان های روسی و ایتالیایی است. سهندی هر از گاهی در خلوت خود دست به قلم می شود و به گفته خودش اگر موقعیت مناسبی پیدا كند به نوشتن نمایش نامه خواهد پرداخت.
یك گفت و گو از جنس محدودیت ها و محرومیت ها با معلول ضایعه نخاعی كه رتبه دوم كنكور كارشناسی ارشد 1400 از آن خود كرده است ترتیب داده ایم كه در ادامه می خوانید:
فارس: آقای سهندی از خودتان بیشتر برایمان بگویید در چه خانواده ای بزرگ شده اید؟
رتبه دو كنكور كارشناسی ارشد: مهدی سهندی، متولد ششم دی ماه 1377 از شهرستان خدابنده در استان زنجان هستم، بنده در یك خانواده متوسط رو به بالا، چشم به جهان گشودم كه دو برادر بزرگتر و یك خواهر كوچكتر از خودم دارم.
فارس: چه اتفاقی افتاد كه ویلچر نشین شدید؟
سهندی: معلولیت من بر اثر ضایعه نخاعی و مادرزادی است و سه چهار سال بعد از تولدم ویلچر نشین شدم و با همین وضعیت به زندگی خود ادامه داده ام.
فارس: زمانی كه متوجه شدید چاره ای جز نشستن روی ویلچر ندارید، چه احساسی داشتید؟
سهندی: وقتی با این حقیقت روبه رو شدم قبل از اینكه وارد اجتماعات بزرگتر شوم آن چنان تصور خاصی نداشتم كه چه چیز های در انتظارم است، اما زمانی كه وارد اجتماعات بزرگتر شدم متوجه شدم كه بدین شكل زندگی كردن در ذهنیت افراد بی تاثیر نخواهد بود و به همین دلیل سعی كردم از همان دوران كودكی طوری رفتار كنم كه هم خودم را با این شرایط وفق بدهم و هم نگاه اطرافیان نسبت به خودم را تغییر دهم.
فارس: از تحصیلاتتان برایمان بگویید، آیا فكر می كردید كه رتبه 2 كنكور كارشناسی ارشد را كسب كنید؟
رتبه دو كنكور كارشناسی ارشد: من بعد از گذراندن دوران تحصیل در مدرسه برای نخستین بار در سال 1396 همزمان در كنكور علوم انسانی و زبان انگلیسی شركت كردم و بعد از اعلام نتایج رتبه 300 كنكور علوم انسانی و رتبه یك هزار كنكور زبان را كسب كردم اما از آنجایی كه به زبان علاقه زیادی داشته و دارم برای زبان انگلیسی انتخاب رشته كردم و از مهر ماه 96 در رشته مترجمی زبان آلمانی در مقطع كارشناسی در دانشگاه تهران ادامه تحصیل دادم.
6 تا 8 مردادماه امسال كنكور ارشد برگزار شد و من هم مثل بقیه سر جلسه حضور پیدا كردم، بعد از اینكه جلسه كنكور را ترك كردم به همه دوستان و آشنایان اعلام می كردم كه امتحان خوب بود، ولی انتظار رتبه 2 را نداشتم.
با اینكه روزی 6 تا 8 ساعت درس می خواندم ولی كسب این رتبه را مدیون حافظه خوبی كه دارم، هستم خوشبختانه اساتید نكات مهمی را كه سر كلاس توضیح می دادند در حافظه ام جا خوش كرده بودند وقتی نتایج كنكور آمد زبانم بند آمده بود، مطمئن بودم قبول می شوم ولی انتظار رتبه 2 را نداشتم.
فارس: خانواده چقدر در این موفقیت تاثیر گذار بود؟
سهندی: به یقین می توانم بگویم كه خانواده ام تنها عاملی بودند كه بیشترین تاثیر را در موفقیت من داشتند، در كسب رتبه دوم كنكور كارشناسی ارشد برادرانم خیلی تاثیرگذار بودند و جدای از این موفقیت یك راهگشای برای من بودند تا بتوانم زندگی مستقلی داشته باشم.
خانواده ام همانند دیگر خانواده هایی كه فرزند معلول دارند هزینه های زیادی را متحمل می شوند كه من برای اینكه فشاری از لحاظ مالی بر خانواده ام وارد نشود، زیر پوشش بهزیستی قرار گرفتم، كه جا دارد از همین جا از حمایت های این نهاد تشكر كنم.
فارس: شنیده ام كه مترجمی زبان انگلیسی هم می كنید بیشتر در این خصوص برایمان بگویید؟
رتبه دو كنكور كارشناسی ارشد: من در كل به یادگیری زبان های مختلف علاقه زیادی دارم، قبل از اینكه وارد دانشكده شوم با زبان فرانسوی آشنا بودم و در این رشته 12 واحد را گذرانده بودم و در حال حاضر در حال یادگیری زبان روسی و ایتالیایی هستم، چرا كه از یادگیری زبان، ترجمه و تدریس لذت می برم.
جرقه مترجمی زبان انگلیسی كه یك زبان بین المللی است و شاید دانستن این زبان برای هر كسی خالی از لطف نباشد، از آنجا زده شد كه یك روز با یكی از همكلاسی هایم به نام سید سجاد كاشفی خلوت كرده بودیم كه ناخدا گاه بحث به سمتی رفت كه ما به عنوان كسی كه دانشجوی زبان آلمانی هستیم، چرا خودمان را محدود به یك زبان كنیم، تصمیم گرفتیم كه فعالیت هایی هم در این رابطه انجام دهیم، كتاب هایی را برای چاپ ترجمه گذاشته بودند كه با آقای كاشفی تصمیم گرفتیم كتاب «عرفان و صوفی گری اسلامی» را ترجمه كنیم كه در حال حاضر در دست چاپ است.
ناگفته نماند من به موسیقی و نویسندگی هم علاقه دارم، یك زمانی دست به قلم بودم و یك سری داستان های كوتاه می نوشتم حتی در یك دوره ای سعی داشتم كه در حوزه نمایش نامه نویسی فعالیت كنم كه متاسفانه فرصت نشد، ولی در نخستین فرصت و موقعیت پیگیر این دو مورد خواهم بود.
فارس: وقت های آزادتان را چگونه سپری می كنید؟
معلول ضایعه نخاعی: من چندان شرایط این را ندارم كه در تایم آزاد بیرون بروم و این باعث شده است كه بیشتر در خانه تفریح كنم، علاقه زیادی به بازی شطرنج و بدمینتون دارم كه با اعضای خانواده یا دوستانم در تایم آزاد این بازی ها را انجام می دهم این در حالی است كه شاید تایمی كه من برای انجام این كارها را داشته باشم بقیه فرصت نكنند و بنابراین دوباره وقت آزادم را بیشتر به ترجمه لطیفه های فارسی به زبان آلمانی صرف می كنم تا هم حوصله ام سر نرود و هم كار مفیدی كرده باشم.
فارس: تا به حال كم آوردید یا اینكه بگویید كه چرا من باید ویلچر نشین می شدم؟
معلول ضایعه نخاعی: بله، هر فردی در زندگی شخصی خود قطعا لحظه ای دچار نا امیدی، افسردگی و شكست شده است و من هم از این موارد جدا نبودم، ولی هر كسی در هر شرایطی برای رسیدن به آن چیزی كه می خواهد نباید تحت تاثیرعومل داخلی و خارجی قرار بگیرد، سخت است شاید آزار دهنده هم باشد اما بالاخره تلاش ها یك زمانی به ثمر می نشیند.
من اعتقاد دارم هر چیزی كه آدمی در ذهن خود پرورش دهد قطعا به آن می رسد و من تا به امروز به هر آن چیزی كه می خواستم رسیده و موفق هم بوده ام، امیدوارم كه شرایط زندگی همه معلولان به قدری سازماندهی و مناسب سازی شود كه بتوانند در همین شرایط زندگی ایده آلی داشته باشند.
شما در نظر بگیرید فردی به نام «استیون هاوكینگ» كه به خاطر بیماری ALS از سنین نوجوانی فلج شد و فقط اندام های داخلی بدن وی به همراه مغز و دو انگشتش كار می كرد، اما با این شرایط توانست دنیا را متحول كند، چرا كه زمینه فعالیت در جامعه وی فراهم بود، امیدوارم برای همه افراد معلول این بستر فراهم بشود تا بتوانند از همه ظرفیت های جامعه هدف بهره ببرند چرا كه افراد معلول از توانایی های بسیاری برخوردار هستند.
فارس: اینكه می گویند معلولیت محدودیت نیست آیا واقعا شعار منطقی است، نظر شما چیست؟
معلول ضایعه نخاعی: مخالف این شعار هستم، به هر حال یك سری محدودیت های افراد معلول دارند.
به فرض من برای برای آمدن از درب منزل به بیرون نیاز به كمك دارم و این امكان وجود ندارد كه به تنهایی این كار را انجام بدهم و خیلی از كارهای جزئی دیگر، من حتی اگر به درجه نهایت از مستقل بودن هم برسم با این عدم مناسب سازی كه در جامعه وجود دارد، قطعا به كمك احتیاج دارم و این نمونه بارز محدودیت است. و از این رو من همیشه یك گارد مخالفی برای این شعار داشته ام و به نظرم این شعار چیزی جز آرزو نیست.
فارس: به نظر می رسد افرادی كه شرایط جسمی شما را دارند سخت صاحب شغل می شوند نظر شما در این رابطه چیست و آیا شما جای مشغول فعالیت هستید؟
سهندی: نمی توان گفت سخت صاحب شغل می شوند، ولی در این خصوص هم، افراد معلول دچار محدودیت های هستند. به فرض شرایط برخی مشاغل به گونه ای است كه فردی كه متقاضی شغل است نباید مشكل جسمی داشته باشد و این باعث می شود حتی اگر فرد معلول توانایی انجام كار مورد نظر را داشته باشد موقعیت را از دست بدهد. و برخی مشاغلی هم هستند كه نیاز به حضور فیزیكی افراد دارند و از این موارد برای من در دوران تحصیل پیش آمده است كه از دست داده ام، اما به لطف خدا در حال حاضر در یكی از آموزشگاه های تهران زبان آلمانی تدریس می كنم.
فارس: مهمترین دغدغه معلولان در حال حاضر چیست؟
معلول ضایعه نخاعی: انواع مختلفی از معلولیت با سطح و درجه مختلفی در جامعه زندگی می كنند كه از نظر من یكی از مهمترین دغدغه برای معلولان رفتار و نگاه درست جامعه است به طوری كه ارتباط درستی بین افراد سالم و افراد معلول برقرار شود و شكل گیری این ارتباط بستگی به از بین رفتن نگاه بیمار گونه برخی افراد به این قشر دارد.
من افراد معلولی را می شناسم كه در پست های خیلی بالایی در حال خدمت هستند ولی همچنان دغدغه نگاه بیمار گونه برخی افراد را دارند، یكی دیگر از دغدغه های مهمی كه می توانم به آن اشاره كنم داشتن زندگی مستقل است این در حالی است كه نبود زیرساخت های مناسب در كشور ما به این قشر اجازه زندگی مستقل را نمی دهد تا من و امثال من بتوانند از امكانات جامعه به طور مساوی استفاده كنند.
فارس: به نظر شما در جامعه كنونی ما آیا نگاه به معلولان فرق كرده است؟
سهندی: از نظر من خیر، متاسفانه در جامعه ما نگاهی كه به معلولان می شود نگاهی كاملا متفاوت است و این نگاه كاملا در جامعه ما مشهود است، انگار كه این قشر از جامعه آدم های ناتوانی هستند و در انجام كارها دچار مشكل خواهند شد، و این نگاه را من از بدو ورود به مدرسه تا به امروز به طور ملموس حس كرده ام.
فارس: چه انتظاری از مسؤولان دارید؟
سهندی: از آنجایی كه توانایی های افراد معلول توسط برخی افراد سالم نادیده گرفته می شود، حداقل این انتظار است كه یك فرهنگ سازی درست در جامعه اتفاق بیفتد، مسؤولان باید برای معلولان زیرساخت ها را فراهم كنند تا قشر معلول از این بابت در تنگنا قرار نگیرد.
بنابراین نیاز معلولین به مناسب سازی شهری و استفاده از فرصت های برابر در اجتماع كه از وظایف شهرداری و همه دستگاه های اجرایی است باید در اولویت قرار گیرد.
به فرض بنده در دانشكده كه مشغول تحصیل هستم برای رفتن به كتابخانه و استفاده از ظرفیت آن دچار مشكل هستم یا حتی زمان امتحان كنكور من میز مخصوص خودم را نداشتم، قشر معلول از مسؤولان می خواهند كه این مشكلات را برطرف كنند.
فارس: به نظر شما چقدر زمینه ازدواج برای معلولین در جامعه فراهم است؟
معلول ضایعه نخاعی: متاسفانه در حال حاضر شرایطی كه در جامعه حاكم است و با توجه به اوضاع بد اقتصادی و اجتماعی، افراد سالم زیر بار ازدواج و مسؤولیت های آن نمی روند چه برسد به امثال من. به جرات می توانم بگویم كه ازدواج معلولین در این شرایط و صحبت كردن از آن می تواند یك شوخی تلقی شود.
فارس: به عنوان نماینده جامعه هدف چه انتظاری از دولت دارید؟
معلول ضایعه نخاعی: افراد معلول نیاز به كمك دارند؛ مشكلات معلولان را دریابند، بسیاری از معلولان به خاطر شرایط حاكم در جامعه دچار ناامیدی شدند، اگر بیش از پیش به معلولان اهمیت داده شود و مسؤولان به توانایی های این قشر ایمان داشته باشند.
فارس: سازمان بهزیستی متولی اصلی حمایت از قشر معلولان را بر عهده دارد چقدر شما مورد حمایت این نهاد هستید؟
معلول ضایعه نخاعی: از آنجایی من تحت پوشش سازمان بهزیستی هستم شاید ذكر این نكته خالی از لطف نباشد كه این نهاد پرسنل بسیار فداكار و دلسوزی دارد و من هر دفعه مراجعه كردم تمام تلاشان این بود كه نیاز هایم را در حد امكان برطرف كنند.
سخن پایانی...
مهدی سهندی: من مجددا از شما تشكر می كنم و دوباره می خواهم تاكید كنم كه مسؤولان در برطرف كردن نیازهای معلولان بیشتر از قبل همت كنند و بیشترین انرژی را برای قشر معلول در راستای برطرف كردن مشكلات معلولان صرف كنند.
و از همین تریبون از جامعه هدف می خواهم كه اجازه ندهند كسی استقلالشان را زیر سؤال ببرد و خدشه دار كند، چرا كه تنها خودشان هستند كه باید زندگی خود را بسازند و من یقین دارم كه اگر از ناامیدی فاصله بگیرند می توانند با تلاش و كوشش به اهداف شان برسند، چرا كه من فقط یك نمونه بارزی از جنس خودشان هستم.
انتهای پیام/73021/م