به گزارش همشهری آنلاین، ایرنا به نقل از healthline نوشت: تصورات غلط درباره افسردگی یكی از موانع اصلی برای ادامه و پیگیری روند درمان هستند. در اینجا به برخی افسانه های رایج در مورد بیماری افسردگی و حقایق پشت این افسانه ها اشاره شده است:
افسردگی یك بیماری واقعی نیست: بسیاری از مردم به اشتباه معتقدند افسردگی به عنوان یك ضعف شخصیت یا غم و اندوه تعریف شده است. اما باید گفت این عارضه، یك اختلال پیچیده است و آنهم با ریشه های روانی، اجتماعی و بیولوژیكی. افسردگی یك بیماری روانی است كه می تواند از راه های مختلف از جمله دارو و روان درمانی اصلاح شود.
داروهای ضد افسردگی همیشه می توانند افسردگی را درمان كنند: خوشبختانه افسردگی یك اختلال قابل درمان است اما داروهای ضد افسردگی برای درمان آن كافی نیستند. در حالی كه این داروها قابلیت تغییر شیمی مغز و رفع مشكلات بیولوژیكی ریشه دار را دارند، اما افسردگی گاه نیاز به روان درمانی نیز دارد.
افسردگی همیشه به خاطر یك وضعیت تلخ رخ می دهد: رویدادهای تلخ مانند مرگ منجر به ایجاد افسردگی می شود، اما گاه این بیماری می تواند بدون هیچ رویداد منفی نیز رخ دهد، حتی زمانی كه همه چیز در زندگی مثبت به نظر می رسد. غم، بی حالی، تمایل به خودكشی و... اغلب می تواند بدون توضیح و به طور ناگهانی تظاهر كند. در واقع گاه هیچ دلیل منطقی برای ابتلا به افسردگی وجود ندارد.
ابتلای والدین به افسردگی، به معنای ابتلای بقیه اعضای خانواده است: تحقیقات نشان می دهد كه افسردگی می تواند پایه های ارثی داشته باشد، اما به طور كلی مشكلات بهداشت روانی یكی از اعضای خانواده می تواند سبب این مساله را در بین افراد دیگر خانواده نیز شایع كند. اتفاقی كه با دوری از عوامل خطر افسردگی، كاملا قابل پیشگیری است.
داروهای ضد افسردگی، شخصیت افراد را تغییر می دهند: داروهای ضد افسردگی با تغییر مواد شیمیایی مغز منجر به كاهش اختلالات خلقی می شوند. فكر كردن در مورد تغییر مواد شیمیایی مغز می تواند ترسناك به نظر بیاید اما این داروها تنها برای تغییر مواد شیمیایی خاصی در مغز طراحی شده اند و نمی توانند شخصیت فرد را به طور كلی تغییر دهند.
داروهای ضد افسردگی را باید تا آخر عمر مصرف كرد: این داروها به عنوان یك راهكار طولانی مدت برای درمان افسردگی مطرح شده اند. اما طول دوره درمان بستگی به شدت اختلال دارد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی لازم نیست بعد از دوره درمان، این داروها را در روزهای مابقی عمر خود مصرف كنند. به همین دلیل گزینه روان درمانی نیز در كنار درمان های دارویی پیشنهاد شده است و فرد افسرده می تواند راهكارهای جدید و سالم را برای مقابله با افسردگی با هدف از بین بردن نیاز به دارو بیاموزد.
افسردگی فقط مخصوص زنان است: بنا به گزارش ها زنان دو برابر بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می شوند، اما این بیماری مختص هر دو جنس است. در واقع نرخ خودكشی ناشی از افسردگی در مردان بالاتر از زنان است.
حرف زدن درباره افسردگی، روند آن را وخیم تر می كند: این یك تصور غلط است. بحث درباره افسردگی با دیگران احساسات مخرب را تقویت نمی كند و فرد را روی تمركز منفی نگه نمی دارد. در واقع تنها بودن با احساسات منفی خطرناك تر است. داشتن یك شنونده حمایتی، قابل اعتماد و بدون قضاوت برای درمان افسردگی بسیار مهم است. در حقیقت گفتاردرمانی، برای درمان افسردگی های خفیف تا متوسط می تواند مفید باشد.
افسردگی جزئی از روند پیری است: بسیاری از افراد مسن، افسرده نیستند، اما اگر افسردگی در افراد مسن به وجود آید، ممكن است نادیده گرفته شود. سالمندان ممكن است غم خود را پنهان كنند و یا دارای علائم مبهمی باشند از قبیل: طعم غذاها را دوست نداشته باشند، دردهایشان بدتر شود و یا تغییر الگوی خواب داشته باشند.