به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، ارتباط با دیگران یكی از نیاز های ضروری انسان در جامعه امروزی است. گفتار درمانی برای افراد دارای اختلال شنوایی و گفتاری، یك موضوع حیاتی در جهت زندگی اجتماعی و ارتباط با جامعه محسوب می شود. یكی از مشكلات افراد نیازمند به خدمات گفتار درمانی، به عدم حمایت بیمه سلامت مربوط می شود. در واقع تعرفه های سنگین برای افراد دارای اختلال شنوایی و گفتاری و همچنین عدم حمایت بیمه سلامت؛ باعث رها كردن و ناتمام گذاشتن برنامه درمانی این افراد كم توان می شود كه می تواند در آینده تبعات سنگینی برای آن ها به همراه داشته باشد.

زمان در درمان افراد دارای اختلالات شنوایی از اهمیت بالایی برخوردار است و به تعویق افتادن جلسات گفتار درمانی یا حتی عبور از سن مناسب كاشت حلزون؛ ممكن است درمان های بعدی را با مشكل رو به رو كند.

افزایش مشكلات معلولان در سایه كمبود حمایت ها

حامد عابدین زاده، رئیس انجمن خانواده ناشنوایان ایران درباره مشكلات گفتار درمانی افراد دارای اختلالات ناشنوایی در گفت وگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: ماده 6 قانون، حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت و توانبخشی را مطرح كرده است اما واژه "معلولیت حسی و شنوایی" در سال های اخیر از این قانون حذف شد. حذف عنوان "معلولان حسی و شنوایی" باعث شده تا حمایت های مادی و گفتاردرمانی برای این افراد كاهش پیدا كند.

به گفته او به دلیل كاهش حمایت ها از گروه معلولان و مشكل پرداخت تعرفه برای متخصصان گفتار درمانی، بسیاری از این متخصصان در زمینه گفتار درمانی و تربیت شنوایی فعالیت خود را رها كرده اند.

او افزود: هزینه هر جلسه یك ساعته گفتار درمانی 150 هزار تومان است كه افراد دارای معلولیت حسی و شنوایی از بدو تولد تا 3 سالگی به 3 جلسه در هفته نیاز دارند. بیمه مقدار محدودی از این هزینه را قبول می كند و بیشتر هزینه ها به عهده خود افراد و یا خانواده است.

عابدین زاده درباره دیگر مشكلات ناشنوایان بیان كرد: قیمت حداقلی یك سمعك در بازار 6 میلیون تومان است كه بیمه حداكثر یك میلیون از این مبلغ را پرداخت می كند. افزایش هزینه ها و عدم حمایت از معلولان حسی و شنوایی باعث شده تا این گروه تحت فشار و مشكلات زیادی قرار بگیرند. تنظیم سمعك بر اساس نوار شنوایی، تعویض باتری های سمعك به صورت ماهانه و همچنین تغییر قالب سمعك به دلیل رشد گوش از بدو تولد تا بزرگسالی؛ هزینه های دیگری برای این گروه به دنبال دارد كه هیچ حمایتی در این زمینه وجود ندارد. در حال حاضر با كمبود سمعك یا با هزینه بالا در سطح بازار مواجه هستیم كه می تواند آسیب بیشتری را به كودكان ناشنوا وارد كند.

رئیس انجمن خانواده ناشنوایان ایران ادامه داد: دستگاه ویژه خبرده ناشنوایان مانند سنسور حساس زنگ یا سنسور بیدار كن صدای نوزاد؛ جزو ابزار مهم توانبخشی برای افراد دارای معلولیت شنوایی محسوب می شود كه در لیست بیمه ای اقلام مورد نیاز برای این افراد قرار نمی گیرد و نمی توانند آن را تهیه و استفاده كنند. همچنین برای كاشت حلزون هزینه آن از بدو تولد تا 4 سالگی را دولت پرداخت می كند اما از 4 سالگی به بعد به صورت آزاد و با هزینه ای بالغ بر 120 میلیون تومان انجام می شود.

وثوقی: افراد دارای معلولیت شنوایی، نباید درگیر مشكلات مالی باشند

اتابك وثوقی مسئول كمیته فنی انجمن علمی گفتاردرمانی ایران بیان كرد: همكاران گفتار درمان ما با حداقل تعرفه در حال فعالیت هستند. در واقع مراجعه كنندگان و افراد دارای معلولیت شنوایی، نباید به طور مستقیم با مشكلات مالی درگیر باشند و این موضوع باید از طریق دولت و حمایت های بیمه سلامت پیگیری شود.

او ادامه داد: سعی كردیم در سال 1400، بیمه سلامت را برای خدمات گفتار درمانی در شهر های «الف و ب» الزامی كنیم اما طبق گزارش های همكاران ما در این شهر ها بیمه سلامت اعلام می كند، بودجه ای برای قرارداد حتی برای شهر های محروم نداریم. در واقع حمایت دولت و همكاری بیمه سلامت می تواند بخش زیادی از مشكلات این افراد و همچنین متخصصان گفتار درمانی را حل كند.

59 هزار دانش آموز نیازمند خدمات گفتار درمانی هستند

مجید هداوند معاون برنامه ریزی آموزشی و توانبخشی سازمان آموزش و پرورش استثنایی كشور گفت: این سازمان علاوه بر آموزش و پرورش دانش آموزان با نیاز های ویژه، ماموریت توانبخشی دانش آموزان استثنایی را هم بر عهده دارد.

او افزود: اگر دانش آموزان در حوزه گفتار درمانی آموزش های لازم توانبخشی را فرا نگیرند، در زمینه آموزش با مشكل مواجه می شوند. در كل كشور بیش از 350 گفتار درمان فعالیت دارند كه بیشترین آمار مربوط به شهر تهران با حضور 38 گفتار درمان و كمترین آن ها در استان های اردبیل، آذربایجان غربی و سیستان و بلوچستان با حضور 3 گفتار درمان است. هر گفتار درمان به 4 نفر دانش آموز نیازمند خدمات گفتار درمانی، آموزش می دهد.

هداوند گفت: با توجه به ارزیابی سال گذشته، 59 هزار دانش آموز نیازمند خدمات گفتار درمانی تشخیص داده شد كه حدود 58 هزار جلسه برای این دانش آموزان صورت گرفت. با توجه به اپیدمی كرونا در دو سال اخیر، حدود یك هزار و 44 محتوای آموزشی و توانبخشی در دسترس این دانش آموزان قرار گرفت.

او ادامه داد: كمبود شدید همكاران توانبخشی به ویژه در حوزه گفتار درمانی، یكی از مشكلات اصلی ما در این زمینه است. طبق استاندارد های لازم توانبخشی هر 25 دانش آموز نیاز به یك گفتار درمان دارند؛ اما در حال حاضر یك گفتار درمان برای 140 دانش آموز اختصاص پیدا كرده است. یكی از درخواست های ما از سازمان اداری و استخدامی، قراردادن این همكاران در طرح طبقه بندی مشاغل معلمان است تا قسمتی از مشكلات مربوط به این افراد حل شود.

معاون برنامه ریزی آموزشی و توانبخشی گفت: برای تامین كمبود نیروی توانبخشی هر سال از نیرو های طرحی وزارت بهداشت استفاده می كردیم كه طی دو سال اخیر به دلیل عدم تامین اعتبار از طرف سازمان برنامه و بودجه؛ جذب نیروی طرحی صورت نگرفت و با كمبود بیشتر نیرو مواجه شدیم.

هداوند افزود: در واقع دانشگاه فرهنگیان رشته توانبخشی ندارد، عدم تعریف این رشته در طرح طبقه بندی مشاغل ماده 28، استخدام این نیرو ها را با مشكل مواجه كرده است.

بیشتر بخوانید

- ناشنوایی كودكان درمان می شود؛ سریع اقدام كنید