باشگاه خبرنگاران جوان شیراز - عكس كارهای هنری و نمایشگاه آثار دستی بچه های مدرسه استثنایی شهید عالی را كه دیدم مشتاق شدم از نزدیك این استعدادهای استثنایی را ببینم.

هوا آفتابی و دل انگیز است و تعدادی از بچه ها در حیاط به همراه مربی هایشان روی صندلی نشسته اند، وارد سالن مدرسه می شوم و با دنیایی از رنگ وتصویر و و زندگی روبه رو می شوم از همان قدم اول ورود به سالن، نقاشی بچه ها كه به دیوار چسبانده شده برای بیننده خودنمایی می كند نقاشی هایی كه نمایشگر درون بچه ها است.

از نگاه كردن به كارهای هنری دل می كنم و به سمت دفتر مدیریت می روم دفتر مدرسه، بر خلاف تصور همیشگی من از اتاق مدیران مدرسه عادی، جای بسیار قشنگ و زنده ای ست پر از گلدان های گل طبیعی، رنگ آمیزی شاد و اشعار زیبایی كه با خط خوش، روی دیوار ها نقش بسته است.

بعد از كمی صحبت درباره علت آمدنم به این مدرسه، با خانم هادی پور كه بسیار خوش اخلاق و خوش برخورد است و امسال چهارمین سال مدیریتش را در این آموزشگاه سپری می كند به سمت نمایشگاه آثار هنری بچه ها می رویم.



صبوری ها و خلاقیت هایی كه از حد توصیف فراتر هستند درطول راه به چند كلاس درس نیز سر میزنیم، كلاسهایی كه چهار یا پنج دانش آموز بیشتر ندارد ولی معلم ها با حوصله و عشق، در حال تدریس هستند وقتی حرف از دانش آموزان با نیازهای ویژه به میان می آید به معلمانی می رسیم كه عاشقانه وارد این كار شده اند و به غیر از علم، مهربانی، دلسوزی و هر چه در توان دارند در طبق اخلاص گذاشته اند، به كلاس معرق و سالن ورزشی مجهزی كه مناسب حال بچه ها است و ایمن سازی شده نیز نیم نگاهی می اندازیم.

وارد اتاقی می شویم كه در اطرافش میز هایی گذاشته شده است و پر از كارهای خلاقانه دانش آموزان پایه های مختلف تحصیلی است و من می مانم كه چطور این همه خلاقیت را در قالب جمله و عكس بیان كنم!

ذوق بچگانه با چاشنی محبت نثار مادران هادی مدیر مدرسه پور توجه ام را جلب میزی كه پراز مقوا های رنگی با تزیینات مختلف است می كند و می گوید، این هدیه بچه ها به مادرانشان است روی هر مقوا نوشته شده مادر دوستت دارم مادرم روزت مبارك؛ وقتی دست خط بچه ها را می بینم كه سعی كرده اند با خط خوش و چاشنی محبت، این كلمات را بنویسند، قلب های مهربانشان را تصور می كنم.

زمزمه محبت معلمان برای كودكان استثنائی مدیر مدرسه گفت: معلم ها ساعت ها بدون خستگی این آموزش ها را با بچه ها مرور و تكرار می كنند تا بچه ها یاد بگیرند، چون شرایط برخی از آنها خاص است و زود فرموش می كنند و با تمرین و تكرار زیاد یاد می گیرند؛ البته بچه ها هم، وقتی آموزش می بینند و ذوق وجود داشتن و مهم بودن را تجربه می كنند، خلاقیتشان شكوفا می شود.

در این جا انواع و اقسام گل ها را می بینم، گلهای كاغذی با رنگ های شاد، گلهای بافتنی، دوختنی و پارچه ای كه همگی درون گلدان های دست ساز گذاشته شده است.



او گلدان هایی را نشانم می دهد كه با مواد بازیافتی درست شده است.

شیشه های ویتامین سی كه رنگ شده اند، بطری های پلاستیكی آب، كه پارچه های رنگی به روی آن ها چسبانده شده یا گلدان هایی مقوایی كه با كاموای رنگی، پوشیده شده و همگی سرشار از رنگ و بوی زندگی هستند.

كارهای دستی بچه های راهنمایی حرفه ای تر و پیچیده تر است انواع عروسك های نمدی بصورت حیوانات مختلف، كیف و لباس های پارچه ای و گلدوزی شده، تسبیح گلی، طراحی ماه های سال با كاغذهای رنگی، گلدان و خانه های كوچك با چوب بستنی، طرح های معرق چوب كه هر كدام با وسایل بازیافتی درست شده اند و باید ساعت ها نشست و به عمق سلیقه و خلاقیت به كار رفته در آن ها فرو رفت.

در بین كارهای دستی، نقاشی هایی به مناسبت های مختلف نیز دیده می شود و بیشتر، نقاشی از خانواده ها و مادرهایی كه بچه ها را در آغوش گرفته اند و یا بچه هایی كه به پدر و مادرشان گل هدیه می دهند و می شود نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن و نیاز به مهر و محبت والدین را در بچه ها حس كرد.

كلاس هایی كه خلاقیت و ایمنی در آن ركن اصلی است به دعوت مدیر مدرسه كه خود هنرمند است و خلاقیتش در كارهای هنری و نمایشگاه های آثار دستی، زبانزد مردم شهر است به كلاسها سر میزنم،مربیان سعی كرده اند كلاسهای درس را با كاغذ رنگی و وسایل ابتكاری تزئین كنند كه هم روحیه بچه ها شاد شود و هم راحت تر آموزش ببینند.

به دیوار و نیمكت یكی از كلاس ها اسفنج های فشرده چسبانده اند كه مدیر مدرسه گفت: در این كلاس، دانش آموز با بیماری صرع داریم و كلاس را به این شكل ایمن كرده ایم كه دانش آموز، هنگام حمله عصبی، سرش به زمین یا نیمكت نخورد و خدای نكرده اتفاق ناگواری نیفتد.

از دیگر ابتكارات مربیان مدرسه، چسباندن لنگه های كفش و پیراهن های دكمه دار به دیوار بود كه توجه ام را جلب كرد و هادی پور توضیح داد: با این وسایل به بچه ها بستن بند كفش، واكس زدن و بستن دكمه لباسهای خودشان را آموزش می دهیم و اكثر مواقع به صورت مسابقه، بچه ها را تشویق به یادگیری و سرعت عمل می كنیم.

خیران همیشه حامی ما بودند در حین نگاه كردن به كارها و ابتكارات بچه ها مدیر برایم از خاطرات روزهای اولی كه به اینجا آمده است می گوید، از همان ابتدا كه مدرسه را تحویل گرفتم هفت دانش آموز داشتم با مدرسه ای متروكه و دیوار و زمین هایی كثیف، بدون هیچ امكاناتی، دانش آموزان هیچ رغبت و علاقه ای به درس خواندن در اینجا را نداشتند.

به مدت دو هفته كل مدرسه را شستیم و تعمیر كردیم و كم كم فضا برای آمدن بچه ها مهیا شد و چون مدرسه بودجه ای نداشت، خیرانی كه مایل به همكاری بودند را پیدا كردم و روز به روز مدرسه را ساختیم و تجهیز كردیم.



در راهرو مدرسه تصویر دو درخت بزرگ است كه هادی پور در موردش گفت: ما یك درخت مشكل درست كردیم و به بچه ها گفتیم مشكلاتشان را روی شاخه های درخت ها بنویسند و یك درخت دیگر كنارش كشیدیم و گفتیم بگویند كه چطور با این مشكلات كنار آمدند و یا چطور تونستند آن مشكل را حل كنند، كه این موضوع خیلی در روحیه و تلاش بچه ها تاثیر گذاشت.

وقتی یك نامه پای مسئولان را به مدرسه كشاند/ این بچه ها بهترین مخلوقات خداوند هستند آن ها را ببینید مدیر مدرسه گریزی به سال های قبل می زند كه به صورت اتفاقی برای استاندار فارس، پیامی حاوی كمك به مدرسه استثنایی ها می فرستد و در پیام می نویسد، اینجا هیچ كسی برای بچه های معلول بهایی قائل نیست شما به این بچه ها كمك كنید و اگر امكان دارد به مدرسه ما سر بزنید و تا این بچه ها هم فكر كنند مخلوقات خدا هستند.

در اوج ناباوری استاندار فورا جواب می دهد، بله لطفا آدرس بدهید تا فردا برای بازدید بیایم.

هادی پور گفت: آن روز هیچ كدام از مسئولان شهرستان شیراز خبر نداشتند كه قرار است استاندار مهمان مدرسه استثنایی ها بشود و همه تعجب كرده و دست پاچه شده بودند.

وقتی استاندار آمد یك سری قول های حمایتی و كمك های مالی از او گرفتم، مدرسه را در دو هفته زیر سازی و آسفالت كردند، وسایل سرمایشی و گرمایشی آوردند و موتور خانه درست كرده و شوفاژ ها نصب شد و ما از آن بخاری هایی خطرناك كه ممكن بود هرلحظه برای بچه های معلول، خطر آفرین باشد نجات پیدا كردیم.

عكس بچه ها روی دیوار نصب شده را كه می بینم، كنجكاو میشوم كه مدیر می گوید، درس آب كه داشتیم، هر كدام از بچه ها یك بطری آب به دست گرفتند و با بطری ها روی زمین كلمه آب می نوشتند و ما از آن ها عكس گرفتیم و اولین كلمه ای كه آموختند را به صورت عكس یاد گار به دیوار چسباندیم.

برگزاری جشن برای افزایش اعتماد به نفس كودكان استثنائی هادی پور برایم از جشن هایی كه برای بچه ها برگزار می كند گفت: ما برای بچه ها جشن های بزرگ و مفصل می گیریم، چون اعتقاد دارم بچه ها لیاقت شاد بودن و بهترین ها را دارند.

در این جشن ها كه با حمایت مالی خیران برگزار می شود، تمام مسئولین شركت می كنند و بچه ها آزاد هستند كه هركاری دلشان می خواهد انجام بدهند و حسابی خوش بگذرانند و همه این كار ها برای این است كه به بچه ها، حس مهم بودن و دیده شدن، بدهیم.

به آخرین كلاسی كه سر می زنیم، كلاس دختران نوجوان است كه خیاطی و گلدوزی آموزش می بینند، و رویا، نوجوان با ادبی را دیدم كه روی تكه های پارچه، سرمه دوزی می كرد و با هر دوختی كه روی پارچه می زد ذوق می كرد، و میشد ساعت ها نشست و از رفتار و ذوق و شوق بچه ها انرژی گرفت.



نیازهایی كه باید مرتفع شود هادی پور از نیاز های بچه ها گفت: برخی از بچه ها مشكل راه رفتن دارند و برایم این موضوع اولویت دارد كه بر روی دیوار، راهرو و كلاس ها، میله های استیل بگذارم تا بچه ها دست هایشان را به آن بگیرند و بدون نیاز به كسی راه بروند.

برای این كار به دنبال خیرانی می گردم كه هزینه این كار را تقبل كنند، چون بعضی دختران دبیرستانی دوست ندارند حتی واكر به دست بگیرند یا دانش آموزان نابینا و كم بینا، برای جا به جایی مشكل دارند كه با این كار اعتماد به نفس آنان بیشتر می شود.

ساعت ها در اینجا به سرعت می گذرد و دل كندن از قطعه ای از بهشت سخت است اما ساعت كلاس دانش آموزان تمام شد و مربیان و دانش آموزان در حال خروج از مدرسه هستند و من نیز با آنان همراه می شوم.

منیع: فارس