تعریف سلول بنیادی كه ما امروزه به كار می بریم، برای اولین بار در سال 1961 میلادی از مطالعات حیوانی حاصل شد.
پنجاه سال است كه از سلول بنیادی در درمان بیماری های خونی و نقص ایمنی استفاده می شود و موفقیت آن منجر به ایجاد توقع در درمان سایر بیماری ها ازجمله بیماری های سیستم عصبی شده است. تا اواسط قرن بیستم به نظر نمی رسید كه بتوان نورون دژنره شده را جانشین كرد ولیكن مطالعات نشان داد كه می توان نورون جدید را از سلول های مختلف تولید كرد.
سلول های بنیادی با رهاسازی فاكتورهای رشد و تغییر پاسخ های التهابی و تقویت سلول های جراحت دیده خصوصا كه به محل جراحت و صدمه مهاجرت می كنند، در درمان بیماری ها كمك می كنند.
در میان بیماری های سیستم عصبی كه از سلول درمانی در درمان آنها استفاده شده است، می توان از پاركینسون، ام اس، آلزایمر، سكته مغزی، ترومای مغز و نخاع، آمیوتروفیك لترال اسكلروز، اس ام آ و فلج مغزی نام برد.
استفاده از سلول بنیادی از منشا بندناف در درمان فلج مغزی از طرح های موفق پژوهشی كشور بوده است كه با مدیریت دانشگاه علوم پزشكی تهران روی 108 بیمار فلج مغزی اسپاستیك 4 تا 14 ساله انجام شد. استفاده از سلول بنیادی مزانشیمی برای اولین بار در این طرح استفاده شد. تزریق اینتراتكال وبا گروه شاهد بود. هر دو گروه تزریق سلول هماتوپویتیك و مزانشیمال در مقایسه با شاهد از نظر معیارهای ارزیابی بالینی و تصویربرداری مغز (دی تی ای) تفاوت قابل قبول آماری داشتند.
تكرار تزریق سلول بنیادی و ادامه اقدامات توانبخشی می تواند امیدی در جهت بهبود كیفیت زندگی بیماران فلج مغزی باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشكی تهران
منبع: isti.ir
#