به گزارش ایسنا، از سال 1383 به این سو، سه موضوع مهم اجرای «رتبه بندی»، «سنجش صلاحیت ها» و «نظام پرداخت معلمان» با عناوین مختلف در مراجع گوناگونی همچون مجلس شورای اسلامی، هیئت وزیران، شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی آموزش و پرورش مطرح بود و به صورت یك مجموعه بارها به دولت (آموزش و پرورش) تكلیف شد، اما به صورت مطلوب و اثربخش به اجرا در نیامد.
آخرین اقدام در راستای اجرای نظام رتبه بندی معلمان، تصویب لایحه رتبه بندی معلمان در واپسین روزهای اسفند 1399 بود كه كلیات آن در هجدهم خردادماه سال جاری در جلسه علنی مجلس به تصویب رسید و پس از بررسی دو شوری آن، گزارش شور دوم در اختیار هیئت رئیسه مجلس قرار گرفت.
بررسی نهایی لایحه نظام رتبه بندی معلمان، 24 آذرماه جاری در مجلس شورای اسلامی انجام و در نهایت به تصویب نمایندگان و به شورای نگهبان ارسال شد كه برای رفع ابهامات و اشكالات دوباره به مجلس شورای اسلامی برگشت. در نهایت لایحه نظام رتبه بندی معلمان ابتدای اسفندماه از سوی نمایندگان مجلس و جهت تامین نظر شورای نگهبان اصلاح و به تصویب رسید.
در نهایت طی روزهای گذشته لایحه نظام رتبه بندی معلمان كه در مجلس شورای اسلامی اصلاح و دوباره به شورای نگهبان برگشته بود، به تایید این شورا رسید و از سوی رئیس مجلس شورای اسلامی به دولت ابلاغ شد.
بر این اساس، آیین نامه اجرایی این قانون باید حداكثر ظرف یك ماه از تاریخ ابلاغ این قانون، توسط وزارت آموزش و پرورش و با همكاری سازمان برنامه و بودجه و سازمان اداری و استخدامی كشور و دو نفر از اعضای كمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی تهیه و به تصویب هیئت وزیران برسد.
به گزارش ایسنا، متن نهایی قانون نظام رتبه بندی معلمان به شرح زیر است:
در ماده 1 این قانون آمده است كه در اجرای جزء (2) بند «الف» ماده (63) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران مصوب 1395/١٢/١4 و به منظور افزایش كیفی فرآیند تعلیم و تربیت، اعتلای كرامت و منزلت اجتماعی معلمان، استقرار نظام پرداختها براساس تخصص و شایستگی ها، عملكرد رقابتی معلمان، مهندسی نیروی انسانی، توسعه مستمر و نظام مند شایستگی های عمومی، تخصصی، حرفه ای و تربیتی و كیفیت عملكرد معلمان، تقویت انگیزه و رضایت مندی شغلی و ارتقای تعهد و تقویت هویت حرفه ای معلمان براساس نقشه جامع علمی كشور و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، نظام رتبه بندی معلمان مطابق مواد این قانون تعیین و اجرا می شود.
در ماده 2 این قانون به ارائه تعاریف زیر پرداخته شده است:
- معلمان: به افرادی اطلاق می شود كه صرفاً رسالت خطیر تعلیم و تربیت دانش آموزان را در نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی برعهده دارند؛ مانند آموزگار، دبیر، هنرآموز، مربی امور تربیتی، مشاور واحد آموزشی، مراقب سلامت، نیروهای توانبخشی مدارس استثنائی، مدیر و معاون در واحدهای آموزشی و تربیتی
- شایستگی: تركیبی است از دانش، مهارت، نگرش، بینش، خلاقیت، نوآوری و ویژگیهای فردی مبتنی بر سند تحول بنیادین آموزش و پرورش كه به فرد معلم این امكان را می دهد تا وظایف مربوط به شغل را به طور موفقیت آمیز انجام دهد.
- صلاحیت معلمی: مجموعه ای از شایستگی های ناظر بر جنبه های هویت فردی و حرفه ای (اخلاق و تعهد حرفه ای، دانش تخصصی، دانش و مهارتهای تربیتی) كه معلم باید در جهت تقویت و ارتقای توانمندیهای ضروری مرتبط با فرآیند تعلیم وتربیت كسب و برای بهبود مستمر آن تلاش نماید و برآیند شایستگی های عمومی، تخصصی و حرفه ای است.
- شایستگی عمومی: مجموعه ای از صفات و ویژگی های شخصیتی فرد، شامل باورها، نگرش ها، اعتقادات و رفتار مبتنی بر نظام ارزشی، فرهنگی و اخلاقی جامعه اسلامی و نظام آموزش و پرورش كشور است كه زمینه را برای انجام كار متعهدانه آماده می كند و پایبندی فرد را به ارزشهای اسلامی و انقلاب اسلامی، قوانین و مقررات آشكار می سازد. این دسته از شایستگی ها در طول خدمت مشمولین مورد بررسی و تأیید قرار می گیرد.
- شایستگی تخصصی: مجموعه ای از توانمندیهای مرتبط با تسلط بر فرآیند و برآیند دانش تخصصی (موضوع تدریس)، دانش تربیتی و سایر حوزه های دانشی مرتبط با یاددهی – یادگیری، دستاوردها، خلاقیت و نوآوریهای علمی مرتبط، آخرین مدرك تحصیلی و توانایی تفكر علمی و انجام پژوهش در آن حیطه كه فرد برای انجام مؤثر وظایف شغلی خود باید از آنها برخوردار باشد.
- شایستگی حرفه ای: مجموعه ای از توانمندیهای مرتبط با به كارگیری تلفیقی دانش، نگرش و مهارتهای تخصصی و تربیتی و عملكرد رقابتی معلمان در موقعیت آموزشی و تربیتی مبتنی بر نظام آموزشی معیار در جمهوری اسلامی ایران
- تجربه: توانمندیهایی است كه افراد مذكور در بند (1) این ماده در طول سالهای خدمت در حیطه تعلیم و تربیت و مدیریتی مرتبط با معلمی كسب كرده اند.
- نظام رتبه بندی معلمان: نظامی مستقل و ویژه معلمان وزارت آموزش و پرورش است، شامل مجموعه ای از اصول، قواعد و فرآیندهایی كه به منظور كسب اهداف مندرج در ماده (1) این قانون مبتنی بر ارزشهای اسلامی در چهارچوب این قانون طراحی و اجراء می شود.
- رتبه: سطحی از دانش، تواناییها، مهارتها، تجربیات، شایستگی ها و عملكردهای فردی و شغلی معلمان است كه بر مبنای نتایج ناشی از فرآیند ارزشیابی تعیین می شود.
تبصره- ارزیابی بند (1 ـ 3) این ماده در مورد اقلیتهای دینی مصرح در قانون اساسی، بر اساس معیار مندرج در بند «ح» ماده (4٢) قانون مدیریت خدمات كشوری مصوب 1386/٧/8 خواهد بود.
در ماده 3 قانون آمده است كه معلمان براساس شایستگی های عمومی، تخصصی و حرفه ای و تجربه خود در رتبه های پنجگانه به ترتیب: آموزشیار معلم، مربی معلم، استادیار معلم، دانشیار معلم و استاد معلم قرار می گیرند.
فرآیند رتبه بندی برای كلیه معلمان در ماده 4 به این شرح ذكر شده است: در یكی از رتبه های ماده (3) این قانون و مطابق آیین نامه اجرائی آن حداكثر تا سه ماه پس از ابلاغ قانون، بر مبنای امتیازات ناشی از معیارهای ذیل با رعایت ترتیب اولویت، انجام می شود:
1 ـ شایستگی عمومی
2- شایستگی تخصصی
3 ـ شایستگی حرفه ای
4 ـ تجربه
تبصره ـ افراد موضوع لایحه قانونی راجع به استفاده كاركنان كادر اداری وزارت آموزش و پرورش كه برای خدمت معلمی استخدام شده اند از طرح طبقه بندی مشاغل معلمان كشور و احتساب سوابق تجربی آنان مصوب 1358/9/17 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران با اصلاحات بعدی، نیز مشمول این قانون می شوند.
در ماده 5 تاكید شده است كه كسب رتبه های بالاتر مستلزم حداقل پنج سال خدمت در هر یك از رتبه ها و كسب سایر شرایط لازم تعیین شده در آیین نامه اجرایی این قانون خواهد بود.
تبصره 1- دوره خدمت در هر رتبه برای معلمان شاغل در دوره ابتدائی، مدارس استثنائی، مناطق محروم، مرزی و عشایری به ازای هر سال خدمت تمام وقت در این مناطق سه ماه كاهش می یابد.
تبصره 2- دوره خدمت در هر رتبه برای نخبگان موضوع سند راهبردی كشور در امور نخبگان مصوب 1391/7/11 شورای معین شورای عالی انقلاب فرهنگی صرفاً برای یكبار حداقل سه سال می باشد.
تبصره 3- حداقل سابقه خدمت معلمی برای كسب رتبه های دانشیار معلم و استاد معلم به ترتیب (١5) و (21) سال است و ارفاقات مذكور در تبصره های (1) و (2) این ماده، از این مدت كسر می شود.
در ماده 6 آمده است كه برای رتبه های موضوع این قانون، فوق العاده رتبه بندی در احكام كارگزینی معلمان تعیین می شود. فوق العاده مذكور برای معلمان با رتبه آموزشیار معلم حداقل چهل و پنج درصد (45 ٪)، مربی معلم حداقل پنجاه و پنج درصد (55 %)، استادیار معلم حداقل شصت و پنج درصد (65 %)، دانشیار معلم حداقل هفتاد و پنج درصد (75 %) و استاد معلم حداقل نود درصد (90 ٪) مجموع امتیازات حق شغل و حق شاغل و فوق العاده شغل است.
تبصره 1- فوق العاده رتبه بندی معلمان جزء عوامل مبنای محاسبه حداقل حقوق كاركنان دولت و حداقل دریافتی مقرر در قوانین بودجه سنواتی نیست.
تبصره 2- دولت مكلف است همه امتیازات و درصدهای موضوع فصل دهم قانون مدیریت خدمات كشوری را برابر سایر كاركنان دولت، به مشمولان این قانون اختصاص دهد و فوق العاده رتبه بندی موضوع این ماده علاوه بر امتیازات و درصدهای مزبور است و مشمول كسور بازنشستگی نیز می شود.
تبصره 3- فوق العاده رتبه بندی موضوع این قانون، از تاریخ 1400/6/31 اعمال می گردد. معلمان بازنشسته قبل از این تاریخ، مشمول این قانون نمی شوند.
بر اساس ماده 7 قانون نظام رتبه بندی معلمان، به منظور اجرای صحیح نظام رتبه بندی، هیئت های ممیزه مركزی، استانی، شهرستانی، منطقه ای و ناحیه با تركیب زیر تشكیل می شود:
الف- اعضای هیئت ممیزه مركزی:
1- وزیر آموزش و پرورش (رئیس هیأت)
2- معاون برنامه ریزی و توسعه منابع (نائب رئیس)
3- رئیس مركز برنامه ریزی منابع انسانی و امور اداری (دبیر)
4- دبیركل شورای عالی آموزش و پرورش
5- دو نفر از معاونان وزارت آموزش و پرورش به انتخاب رئیس هیأت
6- مدیركل ارزیابی عملكرد و پاسخگویی به شكایات
7- دو نفر صاحب نظر موثق و امین به انتخاب وزیر آموزش و پرورش
8- رئیس دانشگاه فرهنگیان
9- رئیس مركز حراست
ب- اعضای هیأت ممیزه استانی:
1- مدیركل آموزش و پرورش استان (رئیس هیأت)
2- معاون پژوهش، برنامه ریزی و توسعه منابع استان (نائب رئیس)
3- مدیر منابع انسانی و امور اداری (دبیر)
4- یكی از مدیران ادارات آموزش و پرورش شهرستان / منطقه / ناحیه به انتخاب مدیركل
5- دو نفر صاحب نظر موثق و امین به انتخاب مدیركل
6- معاونان اداره كل آموزش و پرورش استان و رئیس اداره استثنایی
7- رئیس اداره حراست
8- مدیر ارزیابی عملكرد و پاسخگویی به شكایات
9- مدیر پردیس دانشگاه فرهنگیان استان
پ- اعضای هیئت ممیزه شهرستان / منطقه / ناحیه:
1- رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستان / منطقه / ناحیه (رئیس هیأت)
2- معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی (نائب رئیس)
3- كارشناس امور اداری و تشكیلات (دبیر)
4- معاونان آموزش و پرورش شهرستان / منطقه / ناحیه و نماینده اداره استثنایی استان
5- یك نفر از مدیران واحدهای آموزشی با انتخاب رئیس هیأت
6- دو نفر صاحب نظر موثق و امین با انتخاب رئیس هیأت
7- كارشناس حراست
8- كارشناس ارزیابی
به موجب ماده 8 این قانون، معلمانی كه امتیازات لازم را برای ارتقاء به یكی از رتبه های موضوع این قانون كسب كرده اند، هر سه سال یك بار مجدداً مورد ارزیابی قرار می گیرند. چنانچه در ارزیابی مجدد امتیاز لازم را برای حفظ رتبه خود كسب نكنند، با توجه به امتیازبندی مكتسبه به رتبه های پایین تر تنزل می یابند. دو بار تنزل رتبه، موجب خروج از رسته آموزشی و فرهنگی می شود.
همچنین بر اساس ماده 9، آیین نامه اجرایی این قانون، حداكثر ظرف یك ماه از تاریخ ابلاغ این قانون، توسط وزارت آموزش و پرورش با همكاری سازمان برنامه و بودجه كشور و سازمان اداری و استخدامی كشور و دو نفر از اعضای كمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی به انتخاب كمیسیون (به عنوان ناظر) تهیه می شود به تصویب هیأت وزیران می رسد.
انتهای پیام