به گزارش ایسنا، كارگران و خانواده های آنان نیمی از جمعیت كشور را تشكیل می دهند و سلامت آن ها موضوعی است كه با این كه مورد غفلت نبوده، ولی در عین حال حركت هماهنگ و منسجمی در عمل برای آن وجود نداشته است.

بر اساس محاسبات سازمان بین المللی كار، در هر 15 ثانیه، 160 كارگر دچار حادثه می شوند و یك كارگر بر اثر بیمای یا حادثه ناشی از كار، جان خود را از دست می دهد. سومین عامل مرگ ومیر در جهان، حوادث شغلی است و چهار درصد از تولید ناخالص داخلی در جهان صرف هزینه های ناشی از حوادث كار می شود. در ایران نیز كل هزینه های ناشی از حوادث شغلی 960 هزار میلیارد تومان در سال 91 برآورد شده است.

با توجه به اهمیت سلامت كارگران به عنوان نیروی مولد جامعه، پژوهشگران با انجام یك مطالعه وضعیت موجود سلامت كارگران ایران را بررسی كردند و برنامه جامعی را برای ارتقای آن پیشنهاد دادند.

برای انجام این تحقیق پژوهشگران، مطالعات مرتبط در مورد وضع سلامت كارگران و مداخلات قبلی انجام شده سلامت كار، اسناد بالادستی و ظرفیت های قانونی، شاخص های تعیین كننده سلامت كار در جامعه ایرانی و تجربیات سایر كشورها در زمینه سلامت كارگران را مورد بررسی قرار دادند.

با استفاده از داده های به دست آمده از این بررسی، وضع موجود سلامت كارگران و مداخلات گذشته و چالش های نظام ارتقای سلامت شناسایی شد. سپس با بحث گروهی متمركز توسط ذی نفعان این موضوع، اطلاعات به دست آمده و تحلیل ها، نقد و اصلاح شد.

ذی نفعان موضوع سلامت كارگران شامل نهادهای زیر هستند:

- وزارت بهداشت، دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی، مركز سلامت محیط كار و دفتر سلامت روانی و اعتیاد؛

- وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعی: معاونت اجتماعی؛

- وزارت صنعت، معدن و تجارت؛

- ستاد مبارزه با مواد مخدر؛

- سازمان بهزیستی كشور؛

- سازمان امور اجتماعی وزارت كشور؛

- كانون عالی كارفرمایان؛

- كانون عالی كارگران؛

- انجمن های علمی طب كار، بهداشت حرفه ای و ارگونومی؛

- نمایندگی سازمان های بین المللی.

یافته های این مطالعه نشان می دهد كه به دلیل نبود داده های نقطه ای در سال های گذشته، نمی توان روند صعودی یا نزولی شاخص های سلامت كارگران را قضاوت كرد؛ اما در كل جامعه وضعیت عوامل خطر بیماری های غیرواگیر، اختلالات روانی و آسیب های اجتماعی روند افزایشی داشته و این موضوع احتمالا در مورد جمعیت كارگری نیز صادق است.

به طور خلاصه نتایج به دست آمده حاكی از این است كه سلامت كارگران با وجود متولیان متعدد ملی و بسته های خدماتی متنوع بهداشتی-درمانی، اجتماعی و ایمنی و همچنین حمایت اسناد بالادستی، روند بهبود درخوری نداشته و خلاهای متعددی در سطوح عملیاتی دارد.

به گفته پژوهشگران این مطالعه مهم ترین چالش سلامت كارگران تأثیرگذاری شرایط محیط كلان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فناوری، محیط زیست و شرایط بین المللی بر وضعیت بنگاه های اقتصادی است. حقوق زیر خط فقر كارگران در دو دهه گذشته، شرایط نامناسب سرمایه گذاری در ایران، سرمایه اجتماعی پایین و تحریم های بین المللی و كاهش ارزش پول ملی؛ عوامل كلانی هستند كه هرگونه برنامه ریزی ملی برای بهبود سلامت كارگران را با چالش مواجه می كنند و احتمال موفقیت مداخلات را كاهش می دهند.

در انجام این پژوهش، بهزاد دماری دانشیار پزشكی اجتماعی دانشگاه علوم پزشكی تهران، ابراهیم صادقی فر دكترای توسعه اقتصادی اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی، علی اصغر فرشاد استاد بهداشت حرفه ای مركز تحقیقات بهداشت كار دانشگاه علوم پزشكی ایران، حسن محمد صادقیان دانشجوی دكتری روان شناسی دانشگاه اهواز، حسین المدنی پژوهشگر دپارتمان حكمرانی و سلامت دانشگاه علوم پزشكی تهران، عباس وثوق مقدم استادیار پژوهش در پزشكی اجتماعی وزارت بهداشت و فرشته طاهری دانشجوی دكتری روان شناسی شناختی دانشگاه علوم پزشكی ایران مشاركت داشتند.

یافته های این مطالعه به صورت مقاله علمی پژوهشی با عنوان «وضعیت سلامت كارگران ایران و پیشنهادات مداخلات» در فصل نامه سلامت كار ایران منتشر شده است.

انتهای پیام