تهران- ایرنا- رئیس انجمن علمی روان شناسی تربیتی ایران با بیان قابل تشخیص بودن اوتیسم از 2 سالگی گفت: احتمال تشخیص اوتیسم در پسران چهار برابر دختران است.

در 18 دسامبر 2007، مجمع عمومی سازمان ملل متحد قطعنامه ای را تصویب و 2 آوریل هر سال را روز جهانی آگاهی از اوتیسم نامگذاری كرد.

در این قطعنامه نگرانی عمیقی از شیوع و میزان بالای اوتیسم در كودكان در دنیا و چالش های ناشی از آن وجود دارد. این سازمان از همه كشورها، اُرگان های سازمان ملل، سازمان های بین المللی و گروه های غیردولتی خواسته است تا برای آگاهی از بیماری اوتیسم گام بردارند و بر لزوم كمك به بهبود كیفیت زندگی مبتلایان به اوتیسم تأكید كنند تا آنها نیز بتوانند زندگی عادی و معنی داری را به عنوان بخش جدایی ناپذیرِ جامعه داشته باشند.

سازمان ملل از سال 2012 هر ساله شعاری برای روز جهانی آگاهی از اوتیسم در نظر می گیرید، در سال 2020، شعارِ «گذار از كودكی به زندگی بزرگسالی (The Transition to Adulthood)» و در سال 2021، شعار «چالش ها و فرصت ها در جهانِ پساكرونا (Challenges and Opportunities in a Post-Pandemic World)» انتخاب شده است.

به گزارش انجمن علمی روان شناسی تربیتی ایران، دكتر فریبرز درتاج اظهار داشت: اختلال طیف اوتیسم (ASD) به طیف وسیعی از بیماری ها كه با درجاتی از اختلال در رفتار اجتماعی، ارتباطات و زبان و طیف محدودی از علایق و فعالیت ها كه به صورت تكراری انجام می شوند، اطلاق می شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی افزود: افراد مبتلا به ASD غالباً سایر بیماری های همزمان از جمله صرع، افسردگی، اضطراب و اختلال بیش فعالی با كمبود توجه (ADHD) را نیز نشان می دهند. همچنین سطح عملكرد مغزی در افراد مبتلا به ASD (از خفیف تا شدید) بسیار متغیر است.

وی ادامه داد: در رابطه با همه گیری (ASD) تخمین زده شده كه در سراسر جهان از هر 160 كودك، یك نفر مبتلا به ASD باشد. این برآورد نشان دهنده یك رقم متوسط است و شیوع گزارش شده در مطالعات مختلف به طور قابل توجهی متفاوت می باشد.

درتاج ادامه داد: براساس مطالعات اپیدمیولوژیك طی 50 سال گذشته نیز، به نظر می رسد شیوع ASD در سطح جهانی در حال افزایش است، كه این افزایش آشكار را می توان با دلایلی از جمله افزایش آگاهی، گسترش معیارهای تشخیصی، ابزارهای تشخیصی معتبرتر و گزارش دهی بهتر، توجیه كرد.

وی بیان داشت: در سالِ 2020 مركز كنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریكا (CDC) گزارش داد، تقریباً از هر 54 كودك 1 نفر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است. از هر 34 پسر 1 نفر و از هر 144 دختر 1 نفر با اوتیسم شناخته شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی افرود: 31 درصد از كودكان مبتلا به ASD دارای ناتوانی ذهنی، 25 درصد در محدوده مرزی و 44 درصد دارای نمره ضریب هوشی در دامنه متوسط به بالاتر از حد متوسط هستند.

هنوز اوتیسم در بیشتر كودكان پس از 4 سالگی تشخیص داده می شود، در حالیكه اوتیسم را می توان با اطمینان از اوایل 2 سالگی تشخیص داد.

وی افزود: شواهد علمی موجود نشان می دهد كه ژنتیك در اكثر قریب به اتفاق موارد درگیر است و كودكانی كه از والدین با سنین بالا متولد می شوند بیشتر در معرض خطر ابتلا به اوتیسم هستند. والدینی كه فرزندی مبتلا به ASD دارند، 2 تا 18 درصد احتمال داشتن فرزند دوم مبتلا به اوتیسم را دارند.

درتاج گفت: مداخله در دوران كودكی برای ارتقاء رشد مطلوب و رفاه افراد مبتلا به ASD مهم است. نظارت بر رشد كودك به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی معمول مادر و كودك توصیه می شود. مهم است كه، پس از شناسایی، به كودكان مبتلا به ASD و خانواده های آنها متناسب با نیازهای فردی؛ اطلاعات، خدمات، ارجاعات و پشتیبانی عملی مربوطه ارائه شود.

وی با اشاره به اینكه هیچ درمانی شناخته شدهای برای ASD وجود ندارد، افزود: اگرچه مداخلات روانشناختی مبتنی بر شواهد، مانند درمان رفتاری و برنامه های آموزش مهارت برای والدین و سایر مراقبان، می تواند مشكلات ارتباطی و رفتار اجتماعی را كاهش دهد و این امر بر سلامت و كیفیت زندگی فرد تأثیر مثبت بگذارد، اما مراقبت های بهداشتی افراد مبتلا به ASD پیچیده تر است و به طیف وسیعی از خدمات یكپارچه، از جمله ارتقاء بهداشت، مراقبت، خدمات توانبخشی و همكاری با بخش های دیگر مانند آموزش، اشتغال و مراقبت های اجتماعی نیاز دارد.

وی ادامه داد: مراقبت از كودكان با شكل شدید بیماری ممكن است طاقت فرسا باشد، بویژه در صورتی كه دسترسی به خدمات و حمایت ناكافی باشد. بنابراین توانمندسازی مراقبان به طور فزایندهای به عنوان یكی از مؤلفه ای مهم مراقبت از كودكان مبتلا به ASD شناخته می شود.

درتاج افزود: از چالش هایِ افراد مبتلا به ASD این است كه اغلب مورد تبعیض و نقض حقوق بشر قرار می گیرند، از جمله محرومیت ناعادلانه از مراقبت های بهداشتی، آموزشی و فرصت های تعامل و مشاركت در جامعه خود، این افراد ممكن است به دلیل عواملی مانند عدم تحرك جسمی و تنظیمات غذایی ضعیف در معرض ابتلا به بیماری های مزمن غیرواگیر و بیشتر در معرض خشونت، آسیب و سوء استفاده قرار گیرند. پژوهش ها نشان داده كه تقریباً دو سوم كودكان اوتیسم بین سنین 6 تا 15 سال مورد آزار و اذیت قرار می گیرند.

قطعنامه WHO در مورد اختلالات طیف اوتیسم

در ماه می 2014، شصت و هفتمین مجمع جهانی بهداشت، قطعنامه ای با عنوان «تلاش های همه جانبه و هماهنگ برای مدیریت اختلالات طیف اوتیسم (ASD)» تصویب كرد، كه بیش از 60 كشور از آن حمایت كردند.

این قطعنامه WHO را به همكاری با كشورها عضو برای تقویت ظرفیت های ملی برای مقابله با ASD و سایر اختلالات رشد مكلف می كند و تلاش های آنها بر؛ كمك به افزایش تعهد دولت ها و حمایت های بین المللی در مورد اوتیسم، ارائة راهنمایی در مورد ایجاد سیاست ها و برنامه های عملیاتی كه ASD را در چارچوب وسیع تری برطرف می كند، كمك به توسعه شواهد در مورد استراتژی های مؤثر و مقیاس هایی برای ارزیابی و درمان ASD و سایر اختلالات رشد و ... متمركز است.

بر اساس این قطعنامه WHO، با مشورت متخصصان، انجمن والدین و سازمان های جامعه مدنی، برنامه آموزش مهارتهای والدین كودكان مبتلا به ASD را گسترش داده است كه درحال حاضر تحت آزمایش میدانی قرار دارد.

در پایان باید تأكید كرد كه، دانش جهانی در مورد اوتیسم باید گسترش یابد و اطلاعاتی در مورد اهمیت تشخیص زود هنگام ارائه شود. شیوع اوتیسم در تمام مناطق جهان رو به افزایش است. اوتیسم زنان و مردان را از هر نژاد در همة كشورها تحت تأثیر قرار میدهد، به ویژه تأثیر زیادی روی كودكان دارد و عدم درك آن تأثیر زیادی بر روی این افراد، خانواده ها و جوامع آنها دارد و دقیقاً به همین دلیل افزایش آگاهی از اوتیسم ضروری است.

مداخله زودهنگام بهترین فرصت را برای حمایت از این افراد در طول عمر فراهم می كند. انگ و تبعیض همراه با افراد مبتلا به اختلالات عصبی، از موانع اساسی در تشخیص و درمان است و مسئله ای كه باید توسط سیاستگذاران در كشورهای در حال توسعه حل شود.

مداخلات برای افراد مبتلا به ASD و سایر اختلالات رشدی باید با اقدامات گسترده تری همراه باشد تا محیط های جسمی، روانی، اجتماعی آنها در دسترس تر، فراگیرتر و حمایت كننده تر باشد.

برچسب ها
- سازمان ملل متحد
- اوتیسم
- طب كودكان