به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از مدیكال نیوز تودی نوشت: میوكارد لایه عضلانی مركزی قلب است. میوكارد بین لایه عضلانی بیرونی یا اپی كارد و لایه عضلانی درونی یا اندوكارد قرار دارد.
در موارد شدید، میوكاردیت می تواند موجب تشكیل لخته های خون شود، زیرا قلب نمی تواند خون را به درستی پمپاژ كند. این می تواند به بروز شرایطی جدی مانند حمله قلبی یا سكته مغزی منجر شود. در ادامه با میوكاردیت بیشتر آشنا می شویم.

دلایل

به گفته سازمان ملی اختلالات نادر آمریكا، بیشتر موارد میوكاردیت دلیل مشخصی ندارند.

با این وجود، برخی دلایل احتمالی میوكاردیت عبارتند از:

عفونت های ویروسی

عفونت ویروسی از دلایل شایع بروز میوكاردیت است. در این موارد، ویروس موجب التهاب می شود. عفونت های ویروسی كه می توانند موجب میوكاردیت شوند عبارتند از:

- آدنوویروس

- كوكساكی ویروس

- اپشتین بار ویروس

- اچ آی وی

- آبله مرغان

- ویروس هرپس انسانی

عفونت های باكتریایی

برخی انواع عفونت باكتریایی می توانند موجب میوكاردیت شوند كه از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره كرد:

- اندوكاردیت: گاهی اوقات میوكاردیت به عنوان عارضه اندوكاردیت ظاهر می شود. اندوكاردیت عفونت دریچه های قلب، عضله قلب یا دیواره داخلی حفره های قلب است.

- دیفتری: باكتری كورینه باكتریوم دیفتری كه موجب بیماری دیفتری می شود می تواند موجب میوكاردیت شود. این باكتری سمی تولید می كند كه موجب كشیده شدن عضله قلب و بروز التهاب می شود.

- بیماری لایم: میوكاردیت می تواند به واسطه بیماری لایم شكل بگیرد. بیماری لایم عفونتی است كه پیرو گزش كنه ای ناقل باكتری بورلیا بورگدورفری شكل می گیرد.

- بیماری شاگاس: بیماری شاگاس می تواند با آلوده كردن عضله قلب موجب میوكاردیت شود. فرد می تواند به واسطه تماس با انگلی به نام تریپانوزوما كروزی به بیماری شاگاس مبتلا شود. به گفته مراكز كنترل و پیشگیری از بیماری آمریكا، این انگل در قاره آمریكا به ویژه بخش های روستایی آمریكای لاتین زندگی می كند.

بیماری های خودایمنی

بیماری های خودایمنی زمانی شكل می گیرند كه سیستم ایمنی بدن حمله به بافت سالم را آغاز می كند. برخی بیماری های خودایمنی كه می توانند موجب میوكاردیت شوند عبارتند از:

- لوپوس: به گفته بنیاد لوپوس آمریكا، بیماری لوپوس می تواند موجب التهاب میوكارد شود. التهاب میوكارد اغلب زمانی رخ می دهد كه التهاب در دیگر قسمت های بدن نیز وجود دارد. حتی اگر میوكاردیت دلایل دیگری داشته باشد، فرد مبتلا به لوپوس همچنان می تواند در معرض خطر بیشتر ابتلا به عوارض میوكاردیت قرار داشته باشد. این به دلیل آن است كه لوپوس فرد را در معرض خطر بیشتر عفونت قرار می دهد. افزون بر این، افراد مبتلا به لوپوس گاهی اوقات نیازمند مصرف دارو های سركوب كننده سیستم ایمنی بدن هستند كه می تواند خطرات آن ها را افزایش دهد.

- آرتریت روماتوئید: در موارد نادر، آرتریت روماتوئید می تواند موجب میوكاردیت شود. مطالعه ای در سال 2020 میوكاردیت را به عنوان یك عارضه اصلی مرتبط با قلب ناشی از آرتریت روماتوئید فهرست كرد.

سموم محیطی

برخی عوامل محیطی ممكن است موجب میوكاردیت شوند كه از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره كرد:

- فلزات سنگین: بنابر مقاله ای كه در سال 2020 منتشر شد، قرار گرفتن در معرض برخی فلزات سنگین می تواند موجب میوكاردیت شود كه از آن جمله می توان به این موارد اشاره كرد: مس، آهن، سرب

- زهر: در موارد نادر، میوكاردیت ممكن است پیرو گزش یك عنكبوت یا مار رخ دهد. در این موارد، التهاب میوكارد به واسطه اثر سمی زهر رخ می دهد.

علائم

میوكاردیت می تواند هر فردی در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. برخی افراد هیچ علائمی را تجربه نمی كنند. با این وجود، افرادی كه علائم را تجربه می كنند، ممكن است با موارد زیر مواجه شوند:

- خستگی

- تنگی نفس

- علائم شبه آنفلوآنزا

- سبكی سر

- تنگی یا فشار در سینه

- تورم در پا ها یا افزایش وزن

تشخیص

تشخیص زودهنگام میوكاردیت عامل كلیدی برای پیشگیری از آسیب قلبی بلندمدت است. تشخیص این شرایط می تواند دشوار باشد، اما پزشك می تواند از آزمایش های مختلف برای محدود كردن منبع علائم استفاده كند.

به گفته بنیاد میوكاردیت آمریكا، این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

الكتروكاردیوگرام: این آزمایش الگو های الكتریكی قلب را بررسی می كند تا هرگونه ریتم غیرمعمول كه ممكن است به عضله آسیب دیده قلب اشاره داشته باشد، شناسایی شود.

پرتو اكس از سینه: این آزمایش می تواند شكل و اندازه قلب و هرگونه مایع اطراف قلب كه می تواند نشان دهنده نارسایی قلبی باشد را نمایان كند.

اكوكاردیوگرام: امواج صوتی به ایجاد تصاویری از ضربان قلب كمك می كنند. این آزمایش می تواند نشان دهد كه آیا قلب بزرگ تر شده است و اینكه با مشكل در پمپاژ خون مواجه است یا خیر.

بافت برداری (بیوپسی): پزشكان ممكن است برداشتن نمونه ای از بافت عضله قلب برای آنالیز و بررسی وجود التهاب یا عفونت را مد نظر قرار دهند.

ام آرآی: این آزمایش می تواند نشانه های التهاب كه بر عضله قلب تاثیر گذاشته است را نشان دهد.

درمان

درمان میوكاردیت به دلیل و شدت این شرایط بستگی خواهد داشت. میوكاردیت می تواند گاهی اوقات خودبخود و بی نیاز از درمان بهبود یابد.

علائم نارسایی قلبی كه می توانند به واسطه میوكاردیت رخ دهند، ممكن است به درمان برای نارسایی قلبی سیستولیك نیاز داشته باشد. این درمان می تواند شامل دارو های ادرارآور، مهاركننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین یا مسدودكننده های بتا شود.

انواع دیگر درمان ممكن است شامل موارد زیر باشند:

- مصرف دارو: پزشكان ممكن است دارویی به نام ایمونوگلوبولین وریدی را برای فرد تجویز كنند. این دارو از طریق تزریق درون وریدی به فرد داده می شود.

- استراحت: پس از تشخیص میوكاردیت، فرد باید از انجام ورزش و فعالیت های سنگین برای سه تا شش ماه پرهیز كند. با این وجود، مدت زمان استراحت به ریكاوری قلب و توصیه پزشك بستگی خواهد داشت. فعالیت بدنی می تواند برای برخی افراد مبتلا به میوكاردیت به مرگ منجر شود. با این وجود، توانبخشی جسمی می تواند به تقویت قلب نیز كمك كند.

- پرهیز از برخی داروها: فرد مبتلا به میوكاردیت نباید دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن مصرف كند. همچنین، وی باید از هر دارویی كه می تواند سیستم ایمنی را از فعالیت خود باز دارد، پرهیز كند. با این وجود، برای درمان واكنش ایمنی، پزشك ممكن است استفاده از كورتیكواستروئید ها را انتخاب كند.

- استفاده از یك پمپ قلب: فردی كه فشار خون پایین در نتیجه میوكاردیت را تجربه می كند، ممكن است نیازمند یك پمپ قلب مصنوعی موقت باشد.

- پیوند قلب: اگر آسیب قلبی بهتر نشود و میوكاردیت به مراحل پیشرفته برسد، فرد ممكن است نیازمند پیوند قلب باشد.

پیشگیری

اقدامات خاصی وجود ندارند كه فرد بتواند برای پیشگیری از میوكاردیت انجام دهد، اما از آنجا كه میوكاردیت می تواند دلایل ویروسی یا باكتریایی داشته باشد، افراد می توانند اقدامات زیر را برای كاهش خطر ابتلا به یك عفونت انجام دهند:

- دوری از افرادی كه دارای علائم شبه آنفلوآنزا هستند

- شست وشوی منظم دست ها

- استفاده از دافع كنه

- پوشیدن لباسی كه پوست را تا حد امكان پوشش می دهد

- دریافت به موقع واكسن ها از جمله واكسن های سرخجه و آنفلوآنزا

چشم انداز

چشم انداز میوكاردیت ممكن است به دلیل آن، شدت علائم و ریكاوری عملكرد قلب بستگی داشته باشد. میوكاردیت می تواند خودبخود بهبود یابد. فرد می تواند بهبودی كامل از این شرایط را تجربه كند. با این وجود، در موارد دیگر، میوكاردیت ممكن است به عوارض تهدیدكننده زندگی یا پیامد های بلندمدت منجر شود.

عوارض

میوكاردیت می تواند با آسیب به قلب به موارد زیر منجر شود:

- نارسایی قلبی

- حمله قلبی

- سكته مغزی

- آریتمی

- ایست ناگهانی قلب

این عوارض می توانند به مرگ منجر شوند. از این رو اگر فرد فكر می كند كه ممكن است به میوكاردیت مبتلا شده باشد باید بلافاصله به پزشك مراجعه كند.