بخش اجتماعی- «با هم گفت وگو كنیم. ساعتی وسایل الكترونیك را كنار بگذاریم و درباره موضوعات ساده مثل آن چه طی روز بر ما گذشته و آن چه برای آینده در نظر داریم، با هم حرف بزنیم. حرف زدن در محیطی پذیرنده و غیر انتقادی حتی درباره نگرانی هایی چون تداوم همه گیری یا مشكلات اقتصادی می تواند به كاهش تنش كمك كند.»

به گزارش ایسنا، امیرحسین جلالی ندوشن، روانپزشك، در یادداشتی نوشت: «وضعیت ویژه ناشی از همه گیری كووید-19 طی بیش از یك سال گذشته در دنیا و از جمله در كشور ما برقرار بوده است. آن چه به عنوان روش های كلی پیشگیری از ابتلا به این ویروس بیان شده یعنی رعایت فاصله فیزیكی، پرهیز از اموری چون در آغوش گرفتن یا دست دادن و استفاده از ماسك كه به نوعی پوششی بر حالات چهره است، همگی با وجود این كه خیر عدم انتشار ویروس را دارد اما شر آسیب به سلامت روان را با خود می تواند به همراه داشته باشد.

از سویی مسأله رعایت قرنطینه و انزوای اجتماعی به عنوان راهی برای شكستن زنجیره انتقال عفونت، تغییراتی جدی را در سبك زندگی خانواده ها ایجاد كرده و به طور مشخص، گروه های معینی از افراد خانواده را در معرض آسیب های جدی تر قرار داده. سالمندان كه به خودی خود دارای محدودیت های جدی در روابط اجتماعی هستند در طی یك سال گذشته ناچار به خانه نشینی مطلق شده اند و كودكان نیز كه نیازمند كودكستان، مدرسه و روابط اجتماعی برای رشد بهینه هستند از این امكانات در فضای حقیقی و در ارتباط نزدیك محروم مانده اند. از سویی تأكید بر اموری چون استفاده از فضای مجازی برای انجام كار، روابط اجتماعی و فعالیت هایی چون مدرسه و آموزش عالی به گواه آمار استفاده از این امكان را در جامعه ما به شكل معنی داری افزایش داده است.

پژوهش اخیر نشان می دهد كه 40 درصد پرسش شوندگان افزایش استفاده از فضای مجازی را در مدت كرونا گزارش داده اند. هر چند به عنوان یك توصیه مهم استفاده از امكانات مجازی برای تداوم روابط درون خانوادگی و اجتماعی و به عنوان بدیلی برای تجمعات تجویز می شود اما باید به یاد داشته باشیم كه این توصیه می تواند خطر بیش مصرف این امكان و جایگزینی روابط درون خانواده با نوعی اعتیاد به شبكه های اجتماعی را نیز در پی داشته باشد. مسأله دیگر افزایش خشونت درون خانواده است كه در دوره قرنطینه در ایران و در دیگر كشورهای دنیا گزارش شده است. این موضوعات ما را به اهمیت توجه به سلامت روان در خانواده در دوره كووید متوجه می كند. بنابراین جدی گرفتن این مسائل و استفاده از توصیه هایی ساده جهت پیشگیری از اختلال و ارتقا در وضعیت سلامت روانی برای خانواده ها ضروری است.

یادمان باشد اموری چون فعالیت فیزیكی حتی راه رفتن در درون خانه های كوچك یا قدم زدن در كوچه و خیابان های اطراف منزل یا فعالیت های بسیار بسیار ساده نرمشی می تواند تأثیری معنی دار در وضعیت سلامت روان ما داشته باشد.

هم خود رعایت كنیم و هم به كودكان یادآوری كنیم كه باید با نظمی معین بخوابند و بیدار شوند. رعایت نظم در ریتم های شبانه روزی ضامن تداوم سلامت روان ماست. از سالمندان غفلت نكنیم. با آنها با تلفن یا با تماس تصویری در ارتباط باشیم. حوصله كنیم و فرصت دهیم تا حرف بزنند. مكالمه را تا جای ممكن طولانی كنیم و اجازه بدهیم پیوند و علاقه ای در دل گفت و گو شكل بگیرد. و البته چون گذشته راه های پیشگیری از كووید را جدی تر رعایت كنیم تا شاید زودتر زنجیره انتقال بشكند. مروج و الگو در این زمینه باشیم و خانواده را مدام دلگرمی دهیم تا در استفاده از پروتكل ها دلسرد نشوند.»