به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما،​ آیا صدا های خاصی وجود دارد كه شما را واقعاً دیوانه كند؟ فراتر از ناامیدی یا دلخوری، صدا هایی كه احساسات غیرقابل كنترل خشم و انزجار را ایجاد می كنند؟ در این صورت، احتمالاً شما از یك اختلال معروف به میسوفونی رنج می برید.



این بیماری برای اولین بار حدود 20 سال پیش مطرح شد و در سال 2013 سه نفر از محققان هلندی به طور رسمی معیار های تشخیصی مشخصی را برای طبقه بندی رسمی بیماری های روانپزشكی ارائه دادند. با وجود تعداد فزاینده ای از تحقیقات، میسوفونی هنوز یك بیماری رسمی روانپزشكی محسوب نمی شود.
مشخصه میسوفونیا با صدا های خاصی باعث بیزاری فوری جسمی می شود. اكثر موارد میسوفونی مورد مطالعه، این بیماری را در درجه اول با صدا های دهانی مانند تنفس، جویدن و بلعیدن مرتبط می دانند. اما این وضعیت همچنین می تواند با ضربه زدن، كلیك كردن و تكان دادن صدا ها كه اغلب با حركت انسان در ارتباط هستند، ایجاد شود.
یك مطالعه تأثیرگذار در سال 2017 كه به بررسی پایه عصبی میسوفونیا (misophonia) پرداخت، صدا های محرك را با افزایش فعالیت در قشر قدامی عایق، منطقه ای از مغز كه در پردازش احساسات درگیر است، مرتبط دانست. این فرضیه حاكی از آن است كه میسوفونیا شامل اختلال عملكرد بیش فعالی در مناطق خاصی از مغز است، اما همه متقاعد نشدند. در حقیقت برخی از محققان هلندی كه اولین معیار های تشخیصی این بیماری را در سال 2013 ارائه دادند، ادعا كردند كه این مطالعه با كاستی هایی همراه بود.
این تحقیق جدید، با هدایت همان گروه از دانشگاه نیوكاسل مسئول مطالعه سال 2017، با مشاهده اینكه به نظر می رسد غذا خوردن و جویدن به طور مداوم به عنوان محرك های میسوفونی گزارش می شود، آغاز شد.



یافته های جالب افزایش فعال شدن مناطق مغزی را كه مسئول حركت صورت در پاسخ به اصوات ماشه هستند، نشان داد. كسانی كه از میسوفونی رنج می برند نیز ارتباط عملكردی حالت استراحت بین نواحی حركتی دهان و صورت و قشر شنوایی و بینایی را افزایش می دهند.
Sukhbinder Kumar، نویسنده اصلی مطالعه، می گوید: آنچه ما را متعجب كرد این بود كه ما الگوی مشابهی از ارتباط بین مناطق بینایی و حركتی را نیز یافتیم، كه نشان دهنده این است كه میسوفونیا نیز می تواند در صورت تحریك توسط چیزی بصری رخ دهد. بر این باورند كه این ارتباط چیزی به نام "سیستم آینه" را فعال می كند، كه به ما كمك می كند حركات ساخته شده توسط افراد دیگر را با فعال سازی مغز خود به روشی مشابه پردازش كنیم، گویی كه خود ما این حركت را انجام می دهیم.
سیستم نورون آینه ای در دهه 1990 توسط گروهی از دانشمندان ایتالیایی كشف شد. قسمت های خاصی از مغز میمون باعث ایجاد جرقه در فعالیت های عصبی می شود هم زمانی كه حیوان عملی انجام می دهد و هم وقتی حیوان دیگری را مشاهده می كند كه همان عمل را انجام می دهد.
طی سال های بعد فعالیت مغزی "سیستم آینه ای" مشابهی در انسان مشاهده شده است. با این حال، برخی از محققان معتقدند سیستم های نورونی آینه ای در انسان هنوز به وضوح اثبات نشده است.



كومار و گروه این تحقیق جدید اذعان می كنند كه یافته های آن ها هنوز كاملاً فرضی است، زیرا هیچ شواهد تصویربرداری عصبی مستقیم از نورون های آینه ای در انسان وجود ندارد. فناوری MRI فعلی برای بزرگ نمایی واضح بر فعالیت سلول های عصبی منفرد بسیار ناخوشایند است، اما با این وجود فرضیه میسوفونیای نورون آینه ای قانع كننده است.
كومار می گوید: ما فكر می كنیم كه در افراد مبتلا به میسوفونی با بیش فعالی غیرعادی سیستم آینه منجر به نوعی حس می شود كه صدا هایی كه توسط افراد دیگر تولید می شود، خارج از كنترل آن ها در بدن آن ها نفوذ می كند.
تیم گریفیتس، نویسنده ارشد این مطالعه جدید، می گوید كار های آینده بررسی خواهد كرد كه آیا انواع مختلف درمان با تمركز بر نحوه نمایش مغز از طریق مغز می تواند درمانی موثر برای میسوفونی باشد. روش های فعلی مانند صدا درمانی و نور درمانی اغلب برای كمك به مبتلایان به میسوفونی استفاده می شود.
گریفیتس می گوید: این مطالعه روش های جدیدی را برای اندیشیدن در مورد گزینه های درمان سو همراهی فراهم می كند.

مطالعه جدید در مجله Neuroscience منتشر شده است.