درخواست انجمن معلولان از وزارت كشور برای مناسب سازی شعب اخذ رای مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با بیان اینكه در سال های گذشته بسیاری از افراد دارای معلولیت شكایت های خود را مبنی بر عدم دسترسی به صندوق های رای به خاطر نامناسب بودن مكان های مذكور، ابراز كرده بودند، گفت: از وزارت كشور انتظار داریم كه مناسب سازی شعب اخذ رای را به عنوان یكی از مطالبات معلولان در نظر گرفته و به طور جد این نكته را به استانداران یادآوری كنند.
علی همت محمودنژاد ضمن ابراز امیدواری از این كه وزارت كشور شرایط حضور افراد دارای معلولیت را برای حضور در پای صندوق های رای فراهم آورد، افزود: برای اینكه معلولان بتوانند نقش خود را در انتخابات ایفا كنند، باید مراكز و شعب اخذ رای در مكان هایی كه دسترسی به آنها سهل الوصول است، برگزار شود.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران با بیان اینكه در سال های گذشته بسیاری از افراد دارای معلولیت شكایت های خود را مبنی بر عدم دسترسی به صندوق های رای به خاطر نامناسب بودن مكان های مذكور، ابراز كرده بودند، گفت: از وزارت كشور انتظار داریم كه مناسب سازی شعب اخذ رای را به عنوان یكی از مطالبات معلولان در نظر گرفته و به طور جد این نكته را به استانداران یادآوری كنند.
وی خاطرنشان كرد: كاندیداهایی كه حقوق شهروندی افراد دارای معلولیت را به رسمیت شناخته و در برنامه های تبلیغی خود به آن اشاره می كنند، موردنظر جامعه معلولان قرار خواهند گرفت.
محمودنژاد یادآور شد: كاندیداهای ریاست جمهوری و شورای شهر در سراسر كشور باید نیازها و مشكلات جمعیت رسمی یك میلیون و 800 هزار نفری معلولان و جمعیت 8 میلیونی افراد درگیر با معلولیت را به رسمیت شناخته و در برنامه های خود به آنها اشاره كنند.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران بیان كرد: اینكه معلولان در تشكیل دولت ها و اركان دولت حضور داشته باشند، موضوعی است كه سالیان سال توسط دولتها نادیده گرفته شده و توانمندی افراد معلول با تحصیلات بسیار عالی و با دانش و تجربه در ساختار دولت نادیده گرفته شده است.
وی با بیان اینكه حداقل انتظار این است تا برای افراد دارای معلولیت در سطوح میانی وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادها جایگاهی وجود داشته باشد، اظهار كرد: مطالبه اصلی بیشتر معلولان و خانواده های آنها اجرای مواد قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت است كه در اجرای آن اقداماتی صورت گرفته اما انتظار افراد دارای معلولیت را برآورده نكرده، لذا اقدام لازم به عمل آید.
مدیرعامل انجمن دفاع از حقوق معلولان ایران تصریح كرد: در چند سال گذشته شیوع كرونا و افزایش تورم و نابرابری توزیع منابع، زندگی افراد دارای معلولیت را به شدت تحت شعاع قرار داده است.
وی در این راستا از كاندیداهای ریاست جمهوری خواست تا برای مستمری افراد دارای معلولیت، اشتغال، مسكن، حق بیمه های پایه و تكمیلی، معافیت از مالیات و عوارض های گوناگون، تامین وسایل توانبخشی و توجه به حقوق كودكان دارای توانایی ویژه را در برنامه های خود ذیل برنامه های رفاه اجتماعی منظور كنند و حتی در تبلیغات انتخاباتی خود این موارد را برای روشن شدن افق و تصمیم گیری خانواده ها البته به دور از هرگونه اغواگری، بیان كنند.

در دوران كرونا چقدر حواس مان به سالمندان بوده است؟
یك متخصص آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت درباره اهمیت دوران سالمندی به ویژه در همه گیری كرونا با اشاره به اینكه سالمندان از گروه های آسیب پذیر از همه جهات سلامت جسمی، روحی، روانی، عاطفی و اجتماعی هستند، این آسیب پذیری را موجب ریسك بیشتر در معرض خطر قرار گرفتن آنها دانست.
دكتر سیما قاسمی - استاد دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی به مساله تنهایی و انزوای سالمندان كه پیش از پاندمی كرونا نیز مطرح بود اشاره می كند و می افزاید : اغلب سالمندان به علت فوت همسر، نزدیكان و بستگان، همچنین بیرون رفتن فرزندان از خانواده، موجب كاهش شبكه های اجتماعی و ارتباطی آنها و تشدید تنهایی و انزوای اجتماعی و در نهایت موجب افسردگی شان می شود و این مساله در دوران پاندمی كرونا شدیدتر هم شده است.
این استاد دانشگاه با اشاره به پژوهشی كه در همین زمینه انجام داده می گوید: 13 درصد از «سالمندان مقیم منزل» تهران، تنها زندگی می كنند و این میزان در زنان 7 برابر بیشتر است. در حال حاضر نیز با وجود كرونا فرزندانی كه خانه را ترك كرده اند حتی اگر در تهران زندگی كنند، كمتر به والدین سر می زنند.
وی در عین حال با بیان اینكه آمارهای دقیقی از میزان افزایش تنهایی سالمندان در دست نیست، تاكید می كند: چیزی كه مسلم است، این است كه در دوران كرونا نیازهای عاطفی این گروه بیشتر از قبل شده است.
این استاد دانشگاه برای تامین نیازهای عاطفی سالمندان راهكارهایی را هم پیشنهاد می دهد و می گوید: فراهم كردن محیط دلگرم كننده در منزل، نخستین پیشنهاد است. افرادی كه با سالمندان زندگی می كنند (همسر، فرزند، دوست) باید آموزش هایی را مبنی بر شناخت علائم افسردگی دریافت كنند و نسبت به آنها حساس باشند؛ در واقع محیط خانه را طوری فراهم كنند كه سالمندان كمتر احساس افسردگی داشته باشند. به طور مثال از اشیاء قدیمی و مورد علاقه سالمند در چیدمان منزل یا از قاب عكس های مورد علاقه وی استفاده شود.
وی اختصاص زمانی برای صحبت با سالمند و گوش دادن به درد دل او را راهكار بعدی می داند و اضافه می كند: البته در شرایط كرونا می توان به صورت تماس تلفنی، تصویری و یا با استفاده از ماسك و حفظ فاصله اجتماعی به صورت حضوری این ارتباط را تداوم بخشید.
این استاد دانشگاه در همین ارتباط به نتایج تحقیقی كه بیان می كند سالمندانی كه گوشی هوشمند دارند نسب به آنهایی كه فاقد گوشی هوشمند هستند، میزان افسردگی كمتری دارند، اشاره می كند و می افزاید: وارد شدن به شبكه های اجتماعی در كاهش افسردگی سالمندان تاثیرگذار است؛ اما باید در نظر داشت كه سالمند نیز توان مالی لازم برای تهیه گوشی هوشمند و پرداخت هزینه اینترنت را داشته باشد.
فراهم كردن محیطی به دور از تنش ها و دور كردن سالمندان از اخبار بد و منفی به خصوص اخبار ناراحت كننده كرونا از دیگر توصیه های این متخصص ارتقای سلامت است.
قاسمی در بخش دیگر سخنانش به فعالیت های كمیته امداد و بهزیستی در ارتباط با سالمندان می پردازد و در عین حال معتقد است كه سازمان های تامین كننده نیاز عاطفی سالمندان در كشور كم هستند و اغلب به سالمندان معلول و ناتوان كمك می رسانند.
وی با بیان این كه می توان از ظرفیت نیروهای انسانی كشور از جمله جوانان و حتی سالمندان جوان تر (افراد 75-60 سال) كه هنوز ناتوان نشده اند استفاده كرد، به پروژه « كارت زمان» در بعضی كشورها اشاره می كند و می گوید: در بعضی كشورها پروژه ای به نام كارت زمان وجود دارد كه در آن افراد جوان و سالمندان جوان برای كمك به كهنسالان (افراد 85 سال به بالا) اقدام می كنند. این پروژه به این صورت است كه زمانی كه این افراد برای هر یك از فعالیت هایی مانند صحبت كردن (هم نشینی)، خرید كردن، رفتن به مطب و... برای كهنسالان صرف می كنند، برایشان در جایی محاسبه و ذخیره می شود تا بعدها در دوران كهنسالی و یا هر زمان كه نیازمند به كمك فرد دیگری بودند، افراد داوطلب و علاقه مند دیگری را برای كمك به آنها در اختیارشان قرار بگیرند.
وی در این باره افزود: چنین پروژه هایی هزینه چندانی لازم ندارد و فقط نیازمند ارائه ضمانت اجرایی از سوی سیستم و یا سازمانی دولتی یا غیردولتی هستند كه می توانند نگاه امیدوارانه تری را برای زمان كهنسالی افراد رقم بزنند.
قاسمی در ادامه با اشاره به «ایجاد شرایط امن اقتصادی» به عنوان دغدغه های سالمندان به ویژه سالمندان بازنشسته و با تاكید بر اینكه بعضی سالمندان پس از بازنشستگی مستمری بگیر هستند اما بعضی دیگر مانند كارگران روزمزد و یا فروشندگان و آنهایی كه تحت پوشش ارگان خاصی نیستند، به معنای واقعی آسیب پذیر هستند، می افزاید: هزینه سالمندان بعد از بازنشستگی افزایش می یابد (هزینه دارو، درمان، سایر هزینه های مربوط به فرزندان و نوه ها مانند تهیه هدیه و...) اما منابع مالی شان كم می شود، كه این موضوع خود باعث ایجاد استرس و تنش در آنها می شود؛ اما اگر سیستم های حمایت كننده ای باشند كه حداقل هزینه های درمان آنها را بر عهده بگیرند، از میزان تنش آنها كم می شود.
افزایش شبكه های اجتماعی از طرف سازمان های داوطلب و مردم نهاد و به وجود آوردن این سازمان ها در اجتماعات و محلات به گونه ای كه سالمندان نیازمند را شناسایی و به آنها دسترسی پیدا كنند تا در موقع لزوم بتوانند در راستای نیازشان به آنها كمك لازم را برسانند، از دیگر پیشنهادهای این متخصص است.
این متخصص آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت در بخش دیگر این گفت وگو به موضوع كرونا بازمی گردد و برای تسهیل رعایت پروتكل ها برای سالمندان می گوید: سالمندان برای خرید روزمره نیاز دارند حداقل هفته ای یك بار به بیرون از منزل بروند، در این صورت شاید بتوان گفت بهترین كار این باشد در صورت امكان نیروهای خدماتی تره بارهای محلی بتوانند با هزینه كم مایحتاجشان را درب منزل تحویل دهند. البته سالمندان نیز می توانند در زمانی كه ترافیك جمعیت كم است، برای خرید اقدام كنند. قاسمی با بیان اینكه بعضی از سالمندان نیز هستند كه به علت كرونا و محدودیت ها به ندرت از منزل خارج می شوند كه خود این موضوع باعث مشكلات ناشی از كم تحركی می شود، پیشنهاد می كند: می توان سالمند را به انجام فعالیت هایی تشویق كرد كه در آنها موفق بوده است. به طور مثال اگر قبلا به گیاهان رسیدگی و یا از پرندگان نگهداری می كرده، این كار ها را انجام دهد.