به گزارش كیهان، در این بیانیه كه از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه های علوم پزشكی ایران، تهران، مشهد، كرمان، كرمانشاه، یزد،گیلان، خرم آباد، اردبیل، البرز، كردستان، شاهد، شاهرود، سبزوار، دزفول، اصفهان، همدان، اهواز، قزوین، زاهدان، شهركرد، ارومیه، بجنورد، علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، بابل، گناباد، رفسنجان، بم، و دانشكده های علوم پزشكی مراغه، خوی، نهاوند، استهبان، تربت جام، سراب و ملایر صادر شده، آمده است: «نظام سلامت از جمله مهم ترین امور موثر بر رفاه و پیشرفت كشورها محسوب می شود، به طوری كه یكی از اجزای اصلی محاسبه شاخص توسعه یافتگی كشورها، سطح سلامت است. برای داشتن سطحی متعالی از سلامت در جامعه بایستی متولیان شایسته ای انتخاب شوند و برنامه هایی اولویت بندی شده برای این امر وجود داشته باشد. از این روی انتخابات مجالی برای انتخاب مردم و اداره آینده كشور در حیطه سلامت در كنار سایر امور است كه بایستی مورد توجه آحاد ملت ایران قرار گیرد. بسیج دانشجویی مراكز علوم پزشكی بر اساس رسالت خود مبنی بر نقش آفرینی تخصصی و آگاهی بخشی به جامعه بر خود لازم می داند تا به نمایندگی از مردم و دانشجویان با نگاهی نخبگانی در مسائل نظام سلامت در دولت آینده مواردی را مطرح نماید.
ابتدا نكاتی چند درخصوص یكی از مهم ترین اركان تصمیم گیری نظام سلامت یعنی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشكی و ویژگی های وزیر بهداشت مطلوب و معاونین ایشان پرداخته خواهدشد:
1. نداشتن تعارض منافع
در شرایطی كه وزیر بهداشت یا معاونین ایشان خود ذی نفع بخش خصوصی باشند (اعم از مطب داری، سهام داری، واردات دارو و تجهیزات پزشكی و...) امكان اتخاذ تصمیمات ناصواب و یا كوتاهی در اجرای امور ایجاد خواهدشد. اهمیت این موضوع به گونه ای است كه بدون توجه به آن، ایجاد تحول مثبت در نظام سلامت بسیار سخت و تقریباً دست نایافتنی خواهد شد.
2. نداشتن رویه صنف گرایی
از جمله شئون ایجاد تعارض منافع می توان به مدیریت بخش های كلیدی نظام سلامت توسط پزشكان فعال در سازمان نظام پزشكی و انجمن های پزشكی اشاره نمود كه بایستی به طور جدی از آن حذر كرد.
3. برخورداری از دانش و تجربه كافی مدیریتی
امر مدیریت و اجرا در نظام سلامت نیازمند دانش و تجربه كافی است. افراد به صرف شهرت در درمانگری و رشته تخصصی، لزوماً مدیران توانمندی نیستند. لذا وزیر مطلوب بهداشت و معاونین ایشان بایستی بیشتر از آنكه به نوع تخصص پزشكی شناخته شوند، به سابقه مدیریتی و توان مطلوب اجراییشان شهره باشند.
4. تحول خواهی و جوان گرایی
تغییر و تحول و روزآمدی لازمه حیات یك دستگاه پویاست. خصوصاً آنجا كه آن دستگاه دارای ضعف های بنیادینی باشد. این تحول نیازمند صرف نیرو، انگیزه و ایده های نو است كه همگی از خصوصیات جوانی می باشد.
5. داشتن برنامه كارا برای اجرای اسناد بالادستی
در نظام سلامت اسناد بالادستی كارشناسی شده و قوانین بسیاری وجود دارد كه مغفول مانده یا به درستی اجرا نشده است. در صورت اجرای این اسناد بسیاری از مشكلات نظام سلامت مرتفع گردیده و منافع زیادی برای مردم حاصل می شود. از جمله این اسناد بالادستی می توان به اجرای پرونده و نسخه الكترونیك سلامت، ساماندهی و توسعه طب سنتی ایرانی، تفكیك وظایف تجمیع شده در وزارت بهداشت، تكمیل برنامه های پزشك خانواده و نظام ارجاع و غیره اشاره نمود، لذا وزیر مطلوب بهداشت و معاونین ایشان باید برنامه منسجم و عملیاتی برای اجرای اسناد بالادستی نظام سلامت داشته باشند. اجرای این اسناد علاوه بر تقویت حركت وزارت بهداشت بر محور راهبردهای كلان كشور، از خلق ایده های غیركارشناسی خلق الساعه و غیرعملیاتی كه هزینه های زیادی را نیز به كشور تحمیل می نمایند، جلوگیری می كند. با عنایت به لزوم اولویت بندی برنامه ها و رعایت تقدم بهداشت و حفظ سلامتی بر درمان، در ادامه به اهم برنامه های ضروری نظام سلامت كشورمان اجمالاً اشاره خواهدشد:
6. تكمیل نظام سلامت الكترونیك
نظام سلامت الكترونیك در راستای ارتقای شفافیت، تصمیم گیری حرفه ای و بالینی و افزایش بهره وری در نظام سلامت مورد تأكید است. از جمله زیربرنامه های اصلی آن می توان به پرونده الكترونیك سلامت، نسخه الكترونیك و سامانه رهگیری و كنترل اصالت دارو (تیتك) اشاره نمود.
7. اصلاح نظام ارجاع و پزشك خانواده
همواره گفته می شود كه پیشگیری بر درمان مقدم است. در نظام سلامت نیز برای اجرای این مهم بایستی سازوكار مناسبی پیش بینی شود. كشورهای توسعه یافته در حال حاضر بخش قابل توجهی از بار خدمات بهداشتی درمانی خود را از طریق پزشك خانواده دنبال می كنند، به طوری كه انگیزه پزشكان در این سیستم ارتقای پیشگیری و كاهش درمان خواهدبود چراكه درآمد پزشك، فارغ از حجم بیماری های یك بیمار خواهدبود. اما جهت تكمیل آن بایستی از طریق نظام ارجاع، ارتباط بین این سطح با سطوح تخصصی ایجاد شود تا امور درمانی نیز در یك مسیر مناسب پیگیری شوند.
8. تأمین و توزیع نیروی انسانی در نظام سلامت
توزیع نامتناسب نیروی انسانی در سطح كشور یكی از مشكلات اصلی نظام سلامت است، به طوری كه در برخی از شهرستان های كشور موضوع دسترسی به پزشك به عنوان محور ارائه خدمات درمانی جزء معضلات اصلی مردم است. به طور مثال براساس مطالعات موجود، سرانه پزشك در ایران در بین 25 كشور منطقه رتبه 20 را به خود اختصاص داده است كه بیانگر سرانه پایین پزشك به ازای جمعیت است. جهت اصلاح این مسئله ضمن برنامه ریزی عملیاتی جهت توزیع مناسب نیروی انسانی نظام سلامت در كشور بایستی با ایجاد زیرساخت های لازم، ظرفیت تأمین و تربیت نیروی انسانی در نظام سلامت افزایش یابد.
9. افزایش جمعیت
یكی از بحرانی ترین و حیاتی ترین معضلات حال حاضر كشور مسئله كمبود شدید رشد جمعیت است. در دهه پیش رو پنجره جمعیتی ایران بسته خواهدشد. با توجه به نقش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی در پایش و برخی زیرمسائل مهم جمعیّت همچون ناباروری، غربالگری، پیشگیری، سقط جنین و...، یكی از مهم ترین رسالت های نظام سلامت در دولت سیزدهم بایستی برنامه ریزی جامع جهت حل بحران جمعیت كشور باشد.
10. ساماندهی و ارتقاء طب سنتی ایرانی
یكی از گنجینه های تمدنی كشورمان، طب سنتی ایرانی است كه با فرهنگ مردم نیز آمیخته است. با شكل گیری رشته تحصیلی طب سنتی ایرانی در دانشگاه های علوم پزشكی از 14 سال پیش ثمرات علمی و عملی فراوانی حاصل شده است اما كم توجهی ها به این مكتب طبی و وجود مدعیان كاذب فراوان در این عرصه مانع بالفعل شدن بخش های قابل توجهی از ظرفیت های این عرصه شده است. با عنایت به سیاست های كلی سلامت، متولیان نظام سلامت در دولت جدید باید برنامه ای جامع و عملی برای ساماندهی و ارتقاء این علم بومی داشته باشند.
پرواضح است كه مسائل نظام سلامت و شاخص های مدیران نظام سلامت بیش از این موارد است. اما به جهت رعایت اختصار اهم موارد ارائه گردید.»