تهران- ایرنا- روزنامه ایران در یادداشتی نوشت: در بیماری كرونا، واكنش نسبت به بیماری، پیشگیری از آن و درمان بیماری دارای جنبه های گوناگون زیستی، روانی و اجتماعی است و مانند همه موضوعات رفتاری وجود روانشناختی مهمی دارد.

در ادامه یادداشت 2 تیر 1400روزنامه ایران به قلم دكتر فربد فدایی روانپزشك می خوانیم: بسیاری از اوقات به علت بی توجهی به مسائل روانی- رفتاری، هزینه های گزاف صرف مبارزه با معلول می شود كه در این مورد می توان به بیماری های ریه از جمله سرطان ریه اشاره كرد كه بخش عمده ای از امكانات پزشكی مصروف درمان آنها می شود و به عامل اصلی یعنی مصرف دخانیات پرداخته نمی شود. در حالی كه ارتباط بین سرطان ریه و مجاری تنفسی با مصرف سیگار كاملاً واضح است.

در مورد كرونا هم به عوض درمان پرخرج مبتلایان كه شامل تخت های بیمارستانی ویژه، اكسیژن ساز و كمك تنفسی، داروهای گرانقیمت و ضرر اقتصادی ناشی از خارج شدن گروه عظیم مبتلایان از چرخه تولید است، باید بر پیشگیری متمركز شد. در مورد پیشگیری، بدیهی است كه دستگاه های دولتی وظایفی برعهده دارند كه از جمله آنها برقراری محدودیت و قرنطینه و دادن آگاهی برای پیشگیری به عموم مردم است اما در این میان مردم هم مسئولیت هایی را برعهده دارند كه اگر عمل كنند انتقال بیماری متوقف می شود، اما چرا چنین نمی كنند و چرا اصول پیشگیری را كه به طور مرتب آموزش داده می شود رعایت نمی كنند؟

درواقع این همان وجه روانپزشكی و روانشناختی موضوع است كه عموماً مغفول می ماند و ما در ادامه به آن خواهیم پرداخت. به طور كلی انسان راه حل های ساده و بدون زحمت را به راه های دشوار اما دقیق ترجیح می دهد. انسان می خواهد از نگرانی و اضطراب رها شود و برای این كار به توجیهات غیرمنطقی و ناخودآگاه متوسل می شود.

در مورد كرونا هم كه سبب نگرانی او می شود و اقدامات دشواری را به او تحمیل می كند، به همین روش ها متوسل می شود. یكی از این روش ها انكار است. بسیاری از مردم انكار می كنند كه چنین بیماری ای وجود دارد و اخبار مرگ و میر ناشی از آن را نمی پذیرند. انكار بیماری، سبب بی توجهی به فاصله اجتماعی، زدن ماسك و ضد عفونی دست ها می شود. روش دیگر دلیل تراشی است.

برای نمونه، فرد می گوید من قوی هستم و بیماری زمینه ای هم ندارم، بنابراین نیازی به احتیاط ندارم. چنین شخصی به این نكات توجه نمی كند كه بسیاری از قربانیان كرونا، قهرمان ورزشی، بدون بیماری زمینه ای و جوان بوده اند. باید توجه كرد كه معدودی از افرادی كه به پیشگیری از كرونا توجهی ندارند، بیماران افسرده ای هستند كه تمایل ناخودآگاه برای مردن دارند.

از سوی دیگر واكسیناسیون و اخبار پیشرفت آن در بسیاری از افراد خوشبینی بدون مبنایی را در مورد پایان همه گیری كرونا ایجاد كرده است؛ اخباری كه در مورد رفع محدودیت و برداشتن قرنطینه در برخی كشورها منتشر می شود به این روحیه سهل انگاری می افزاید. باید توجه داشت كه حتی افرادی كه دو دوز واكسن را تزریق كرده اند، تا زمانی كه واكسیناسیون همگی انجام شود مجبور به ادامه توصیه های پیشگیری هستند.

نحوه اطلاع رسانی در مورد آمار كرونا هم نیاز به بازبینی دارد. ضمن این كه جنبه های مثبت نیز باید در خبررسانی رعایت شود اما تأكید بر بهبود یافتگان به عوض تأكید بر موارد ابتلا و مرگ، ممكن است این استنباط نادرست را در اذهان ایجاد كند كه كرونا جدی نیست و احتیاط زیادی برای پیشگیری از آن ضرورت ندارد.

توجه عمومی به این جنبه های روانشناختی می تواند پیشگیری را به نحو مؤثری بیفزاید و از موج پنجم كرونا جلوگیری كند. بدون ادامه اقدامات پیشگیرانه، با توجه به جهش های متعدد و سریع ویروس كرونا، حتی با واكسیناسیون عمومی نیز امكان تداوم همه گیری كرونا وجود خواهد داشت.

منبع: روزنامه ایران
برچسب ها
- ویروس كرونا
- پروتكلهای بهداشتی
- قرنطینه
- واكسن كرونا