علی بهشتی نیا ‪-‬ باتوجه به تعاملاتی كه من با دانش آموزان داشته ام آمار عدم سلامت روان 5 میلیون دانش آموز می تواند آمار واقعی باشد.ضمن اینكه با توجه به شرایط مدارس و دانش آموزان چه بسا آمار دانش آموزانی كه مشكلات روانی دارند بیشتر از آماری باشد كه نمایندگان مجلس اعلام كرده اند. حدود 10 الی 15 سال پیش زمانی كه مدیران لیست دانش آموزان كلاس را به معلم اعلام می كردند، معمولا دانش آموزانی كه دچار مشكلات روانی و جسمانی بودند را به معلم گوشزد می كردند. اما تفاوت الان با چند سال قبل این است كه از تعداد 35 الی 40 دانش آموز تعداد افرادی كه امروز دچار تنش های روانی هستند بیشتر شده است. من
به خوبی به یاد دارم كه آن زمان 4 الی 5 دانش آموز از 40 دانش آموز دچار مشكلات جسمانی یا روانی بودند كه این مشكلات بسیار خفیف بود ولی الان به شكل تصاعدی به این مشكلات اضافه شده است و نه تنها مشكلات جسمانی بلكه مشكلات روانی هم زیاد شده است. ضمن اینكه تنوع مشكلات روانی بیشتر شده است و تنوع بالایی دارد.اگر آن زمان تنها بحث طلاق در خانواده ها وجود داشت الان انواع مشكلات روانی مانند اعتیاد والدین، متاركه،اعتیاد دانش آموز و... به تنش های روانی اضافه شده است. در رابطه با دانش آموزانی كه دچار مشكلات روانی هستند یك نكته دیگری هم وجود دارد. 10 الی 15 سال پیش تنها مسئله ای كه وجود داشت آن بود كه دانش آموزان درس نمی خواندند. یعنی تنها مسئله ما مسئله آموزش بود. عموما مسئله آسیب های اجتماعی برای خود معلم ها بسیار برجسته نبود. اما الان جای مشكلات روانی و بحث آموزش تغییر پیدا كرده است. ما آن زمان والدین را تنها برای مشكلات درسی دانش آموز صدا می كردیم و دغدغه اصلی معلم و خانواده ها درس نخواندن دانش آموزان بود. اما الان اولویت اول ما این شده است كه مشكلات و تنش های روانی دانش آموزان زیاد است. تا زمانی كه این مشكلات و تنش ها حل
نشود مسئله آموزش عموما معنای خاصی پیدا نخواهد كرد.
آموزش از مسیر خود خارج شده است و تمركز
معلمان و مدارس حل بحران های روانی دانش آموزان است. مشكلات روانی خود خانواده ها به مدرسه منتقل شده و از مدرسه به جامعه می رسد و در نهایت از جامعه دوباره به خانواده ها می رسد. یعنی تسلسل و دور باطلی وجود دارد كه این مشكلات معمولا در بین این سه گروه در گردش است و این مسئله حل نمی شود. سال 96 برنامه آسیب های اجتماعی به برنامه جامع آموزش و پرورش اضافه شد.آسیب های اجتماعی یك عنوان بسیار بزرگ است كه انواع آسیب ها را در بر می گیرد و آموزش و پرورش با بودجه اندك خود نمی تواند به آسیب های این عنوان بزرگ رسیدگی كند. بنابراین عملا آموزش و پرورش هم از پرداختن به آسیب های اجتماعی دور است. ضمن اینكه سایر نهاد های فرهنگی هم در موضوع آسیب های اجتماعی وارد نمی شوند.