خبرگزاری فارس- گروه غرب از نگاه غرب: اگر همه گیری كووید 19 چیزی به ما آموخته باشد، آن چیز این است كه سرعت تصمیم گیری دولت می تواند درست به اندازه خود تصمیمات اهمیت داشته باشد. اگر دمكراسی ها می خواهند اقتدار خود را در قرن بیست و یكم حفظ كنند، باید گفتمان و اجماع سازی را با هم تركیب كنند و از این طریق كارآمدی و چابكی را كه اغلب فاقد آن هستند بهبود ببخشند.
وقتی كه ما به این باور تن می دهیم كه سیستم های دمكراتیك باید كندتر حركت كنند، این خطر را به جان می خریم كه بازیگران غیردمكراتیك اجازه پیدا كنند كارآمدی و مشروعیت این سیستم ها را به چالش بكشند. و وقتی كه پیشبرد گفتمان عمومی را به چنین بازیگرانی واگذار می كنیم- همانگونه كه در مورد پلتفرم های شبكه های اجتماعی كرده ایم- این خطر بیشتر نیز می شود.
این واقعیت پس از حمله به ساختمان كنگره آمریكا در روز ششم ژانویه كاملا خود را نشان داده است. توئیتر به این دلیل كه رئیس جمهور وقت دونالد ترامپ جمعیت را تحریك به آشوب كرد، حساب كاربری اش را به حالت تعلیق درآورد و در نتیجه بلافاصله ارتباط او را با 89 میلیون طرفدارانش قطع كرد؛ پایگاهی كه در طول چندین سال و با كمك ده ها هزار توئیت دروغ، گمراه كننده و فتنه برانگیز شكل گرفته بود. سایر پلتفرم های شبكه های اجتماعی از جمله فیس بوك نیز از توئیتر تبعیت كردند. آمازون هم خدمات میزبانی خود برای پارلر را قطع كرد؛ پلتفرم غیرمیانه رویی كه ترامپ بسیاری از حامیان تحسین گر خود را در آن پیدا كرده بود.
این تصمیمات ظرف چند ساعت گرفته و ظرف چند ثانیه به اجرا گذاشته شدند. در همین حال دمكرات های آمریكایی در حال فراهم كردن شرایط برای استیضاح بودند.
همانطور كه دیدیم در حركتی كه به معنای تسریع شدید یك رویه دمكراتیك معمول بود، ترامپ ظرف چند روز استیضاح شد. اما دادگاه او در سنا هنوز باید برگزار شود و اینطور كه برمی آید این احتمال وجود ندارد كه به پیامد دنباله داری برای او منجر شود (خصوصا منع ترامپ از تصدی سمت های دولتی در آینده). در راهپیمایی پیش از این شورش، رودلف جولیانی وكیل وفادار ترامپ خواستار «مبارزه ای بدون حقانیت» بر سر اختلاف در مورد نتایج انتخابات شد.  اتفاقی كه در آن صورت نیز احتمال زیاد چیزی دست ترامپ را نمی گرفت.
این مسئله اهمیت دارد. اما در كوتاه مدت، اهمیت گرفتن پلتفرم ها از ترامپ بیشتر است. به خصوص حساب كاربری توئیتر او كه جزئی لاینفك از ریاست جمهوری، تصویر اجتماعی و كیش شخصیت او محسوب می شد. توئیت های او همیشه چشم اندازی از حس و حال او را به نمایش می گذاشتند. آنها اغلب حاوی پیام هایی نفرت آمیز، تفرقه افكنانه و فریبكارانه بودند.  همچنین گاهی اوقات از طریق آنها مسائل بسیار مهمی را اعلام می كرد، از اخراج مقامات ارشد گرفته تا تهدید كشورهای خارجی. حساب كاربری توئیتر ترامپ به تشدید ناپایداری و بی ثباتی هم در وال استریت و همه مین استریت كه از مشخصه های ریاست جمهوری او بود مستقیما دامن می زد.
با توجه به این مسائل باید از اخراج ترامپ از شبكه های اجتماعی استقبال كرد. حتی می توان گفت كه این اتفاق باید مدت ها پیش از شورش كنگره می افتاد. با این حال محروم كردن یك رئیس جمهور مستقر از پلتفرم خود، تصمیمی به شدت مجادله برانگیز است. اینكه چند شركت فناوری، نه بر اساس یك حاكمیت قانون بی طرفانه، بلكه بر اساس شرایط انحصاری ارائه خدمات (و مداخله شخصی روسای بالادستی خود) قادر به انجام چنین كاری باشند، می تواند موجبات یك نگرانی جدی را فراهم آورد.
اینكه غول های دیجیتال جیمزباند وار «مجوز قتل» یك حساب كاربری را (و اصولا نه حساب كاربری رئیس جمهوری كه «با عشق از روسیه» آمده باشد) صادر كرده باشند، صرفا به معنای نشان دادن قدرت بی حد و مرز آنهاست. این شركت ها سال ها با الگوریتم هایی كه برای ساكن كردن كاربران در «اتاق های پژواك» طراحی شده اند، گفتمان عمومی را شكل داده اند – یا منحرف كرده اند؛ اتاق های پژواكی كه در آنها این كاربران پیش از هر چیز(یا صرفا)در معرض دیدگاه هایی مشابه دیدگاه های خود قرار می گیرند و از این رو به قطب بندی بیشتر آنها دامن می زنند.
بعلاوه سال هاست كه پلتفرم های دیجیتال از علامت زدن یا حذف كردن محتوای دروغ، گمراه كننده یا فتنه انگیز خودداری كرده اند. آنها به جای این كار در پی به حداكثر رساندن مشاركت كاربران (و در نتیجه داده های كاربران كه می توانند آنها را به آگهی دهندگان بفروشند) بوده اند و با این كار به امثال ترامپ اجازه داده اند تا دروغ پراكنی كنند، به انزجار دامن بزنند و مشوق رشد جنبش های خشونت آمیز باشند. پلتفرم هایی چون پارلر، پب، دلایو و دیگران برای هماهنگ كردن و اجرای شورش حمله به كنگره مورد استفاده قرار گرفته اند. پیام این فرایند روشن است: پلتفرم های دیجیتال اكنون نقشی محوری در بی ثبات كردن دمكراسی ها بازی می كنند.
برخی از جمله اروپا متوجه این مسئله شده اند. «قانون جدید خدمات دیجیتال» كمیسیون اروپایی كه در دسامبر 2020 رونمایی شد، مسئولیت های بیشتری را متوجه شركت های شبكه های اجتماعی برای نظارت بر پلتفرم های خود در قبال بیان نفرت پراكنانه و محتوای غیرقانونی كرده است. اما باز هم زمانبندی اجرای این قانون مشكلی جدی را به وجود می آورد: شش ماه طول خواهد كشید تا این قانون از تصویب پارلمان اروپا بگذرد. كشورهای عضو هم دست كم 18 ماه برای به اجرا گذاشتن آن مهلت خواهند داشت.
البته ما باید از چشم اندازها و تجارب متنوع اروپا برای تدوین جامع ترین، نوآورانه ترین و موثرترین راهبردها استفاده كنیم. همچنین باید در گفتمان و اجماع سازی دمكراتیك شركت كنیم. اما این بدان معنا نیست كه می توانیم اجرای راه حل ها برای مشكلات عاجل را به تاخیر بیندازیم. برای ترامپ حدود یك سال طول كشید تا از فردی خارج از عرصه سیاست به رئیس جمهور منتخب تبدیل شود. تا وقتی كه قانون خدمات دیجیتال به تصویب  رسد و به اجرا گذاشته شود، چقدر اتفاق ممكن است رخ دهد؟
با توجه به اینكه فناوری با نرخی بی سابقه در حال دگرگون كردن جهان است و پیش بینی گرایش های آتی از هر زمان دیگری سخت تر می شود، روندهای قانونگزاری و مقرراتی بسیار چابك تر شوند. یك راه حل احتمالی معرفی «مقررات ضربتی» است.
این مقررات با تاریخ انقضایی كه باید از همان ابتدا برایشان در نظر گرفته شود، می توانند بسیار سریع تر - احتمالا ظرف چند روز - از قانونگذاری های جامع تر به اجرا گذاشته شوند. این مقررات را اگر ثابت شود كه كارآمد، سازنده و سازگار با ارزش های یك جامعه هستند می توان بسط داد، اقتباس كرد یا دائمی كرد.
یكی از مقرراتی كه اجرای آن ضرورت مبرمی دارد، شكلی از نظارت دولتی بر ممنوعیت های شبكه های اجتماعی است. قضات ورزیده یا افراد دیگری از سازمان های رسمی از نظر سیاسی مستقل، باید این ممنوعیت ها را برای سیاستمدارانی كه حاكمیت قانون را به چالش می گیرند یا آن را تضعیف می كنند مورد تایید قرار دهند یا وضع كنند.
«منشور حقوق دیجیتال» كه برخی مدافع آن هستند، شاید نكات مثبت خود را داشته باشد، اما نمی تواند در یك روزگار مواجه با دگرگونی های بی سابقه، شركت های بزرگ فناوری را مهار و از دمكراسی حفاظت كند. تنها راه برای انجام این كار از طریق شكل دادن نهادهای جدید و چابك تر است. مهم این است كه هر روزی كه صرف تدوین، بحث و اجرای قوانین جدید می شود، یك روز دیگر بر حجم اطلاعات نادرست، سخنان نفرت پراكنانه و سایر روایت های بی ثبات كننده ای كه می تواند به نفع بازیگران غیردمكراتیك باشد افزوده می شود.
نویسنده: آندره لوسكروگ پیر (André Loesekrug-Pietri) سرمایه گذار فناوری و رئیس ابتكار مشترك اروپایی
منبع: https://b2n.ir/k36138

انتهای پیام/