نارسایی رشد ممكن است حتی در كودكان بزرگتر هم اتفاق بیفتد. نارسایی رشد در سنین زیر سه سالگی می تواند بسیار خطرناك باشد و اگر در چنین حالتی برای مدتیطولانی ادامه پیدا كند عوارض خطرناك و غیرقابل جبرانی را به وجود می آورد. زیرا تغذیه مناسب و كافی در دوران شیرخوارگی و سنین زیر سه سالگی برای رشد (...)
نارسایی رشد ممكن است حتی در كودكان بزرگتر هم اتفاق بیفتد.
نارسایی رشد در سنین زیر سه سالگی می تواند بسیار خطرناك باشد و اگر در چنین حالتی برای مدتیطولانی ادامه پیدا كند عوارض خطرناك و غیرقابل جبرانی را به وجود می آورد. زیرا تغذیه مناسب و كافی در دوران شیرخوارگی و سنین زیر سه سالگی برای رشد فیزیكی، مغزی و روحی روانی كودكان بسیار اهمیت دارد.
بعضی از بیماری ها مانند فیبروز سیستیك، دیابت و بیماری های مادرزادی قلبی می تواند باعث نارسایی رشد كودك در سال های اولیه عمر شود. گاهی بستری كردن چنین كودكانی برای مدت زمان كوتاه در بیمارستان ضروری است تا مطالعاتی روی علت عقب ماندگی رشد كودك انجام شود و درمان مناسب انجام گردد.
چنانچه مشكلاتی كه در بالا ذكر شد در كودك وجود نداشت باید به مسائل اجتماعی، روحی و روانی كودك با خانواده پرداخت. در بسیاری موارد رفع چنین مشكلاتی باعث بهبودی كودك خواهد شد.
توجه داشته باشید هر كودكی تكامل طبیعی خود را دارد و كودكان در سنین مشابه از نظر راه افتادن، صحبت كردن یا سایر مراحل تكامل كاملا مشابه به هم نیستند و تكامل در یك محدوده طبیعی قابل بررسی است. مثلا ممكن است شیرخواری در سن یك سالگی یا قبل از آن قادر به بیان كلماتی باشد و كودك دیگری تا 18 ماهگی قادر به بیان همان كلمات نباشد یا در مورد راه رفتن و غیره.
بررسی روند تكامل در محدوده طبیعی كودك باید به طور جدی بررسی و اندازه گیری شود و در صورت تاخیر در هر كدام از مراحل تكامل اقدام به پیشگیری و درمان به موقع انجام گردد.
نارسایی تكامل در ماه های اول عمر باعث ناتوانی و معلولیت های بعدی در زندگی كودك می شود. عقب افتادگی مغزی یا مشكلاتی در صحبت كردن، یادگیری، فلج مغزی، اوتیسم و اختلالات بینایی و شنوایی هم در این دسته بندی قرار می گیرند. بسیاری از كودكان كه سابقه ای از نارسایی رشد و تكامل در ماه های اول تولد ندارند، در سال های بعد تكامل طبیعی خواهند داشت.
كودكان مبتلا به فلج مغزی ممكن است عوارضی خفیف مانند عدم سازش با محیط زندگی را در سال های بعدی تجربه كنند، در حالی كه دیگر كودكان با همین بیماری ممكن است عوارض بسیار جدی مانند اختلال در راه رفتن، فلج و عدم توانایی در غذا خوردن به تنهایی یا عوارض متعدد دیگری باشند. معمولا گفتاردرمانی و انجام طب نوتوانی در بهبود وضعیت این كودكان موثر است.
تمام كودكانی كه تا سال سوم عمر درجاتی از اختلال تكاملی و عقب ماندگی دارند، باید در مراكز خاص كه به این منظور وجود دارد تحت آموزش های متناسب با عقب ماندگی قرار گیرند. خانواده های چنین كودكانی هم باید تحت آموزش ها و حمایت های خاص توسط دولت ها قرار بگیرند.
خبرنگار: مریم منصوری
راهبردنامه