محققان دانشگاه نیویورك در تازه ترین مطالعات خود میزان تاثیر ترس بر گسترش بیماری كرونا را مورد بررسی قرار داده و به نتایج قابل تاملی دست یافتند. به گزارش مدیكال اكسپرس، یك مدل ریاضی جدید برای پیش بینی شیوع بیماری های عفونی شامل ترس (هم از بیماری و هم از واكسن) برای درك بهتر اینكه چگونه همه گیری ها می توانند در موج های متعدد عفونت ها رخ دهند، مانند مواردی كه با كووید 19 مشاهده می كنیم، با عنوان مدل بیماری های سه گانه و ترس ها توسط محققان دانشكده بهداشت عمومی جهانی دانشگاه نیویورك NYU توسعه یافته و در مجله The Royal Society Interface منتشر شده است. رفتار های انسانی مانند فاصله گذاری اجتماعی (كه مانع از گسترش می شود) و امتناع از واكسن (كه باعث ترویج آن می شود) پویایی همه گیری ها را برای قرن ها شكل داده است؛ با این حال مدل های سنتی اپیدمی به طور چشمگیری رفتار های انسانی و ترس ها را نادیده گرفته اند. جاشوا اپستاین، استاد اپیدمیولوژی در دانشكده بهداشت عمومی جهانی NYU، مدیر موسسه آزمایشگاه مدل سازی مبتنی بر عامل NYU و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: احساساتی مانند ترس می تواند بر رفتار منطقی غلبه كرده و تغییرات رفتاری غیر سازنده را ایجاد كند. ترس از یك بیماری مسری می تواند نحوه رفتار افراد مستعد را تغییر دهد؛ آن ها ممكن است برای محافظت از خود اقدامی انجام دهند، اما با از بین رفتن ترس، ممكن است این اقدامات پیشگیرانه را زودتر از موعد كنار بگذارند. به عنوان مثال ترس از ابتلا به ویروسی مانند سارس-كوو2 می تواند باعث شود افراد سالم در خانه خود را قرنطینه كرده و از ماسك استفاده كنند و به این ترتیب از گسترش جلوگیری می شود اما زمانی كه میزان شیوع كاهش می یابد، ترس می تواند از بین برود و سبب شود خیلی زود قرنطینه یا ماسك را كنار بگذارند، در حالی كه هنوز تعداد زیادی از افراد آلوده در گردش هستند. این سوخت لازم را به شكل افراد مستعد، روی توده ریخته و موج جدیدی را رقم می زند. به همین ترتیب ترس از كووید 19 میلیون ها نفر را به واكسیناسیون برانگیخته است، اما با مهار گسترش واكسن ها و به همراه آن ترس از بیماری، ممكن است افراد از واكسن بیشتر از بیماری بترسند و واكسیناسیون را كنار بگذارند و دوباره باعث احیای بیماری شوند.
مدل «سرایت سه گانه»
برای اولین بار، مدل «سرایت سه گانه» این پویایی روانی را با پویایی بیماری مرتبط می كند و مكانیسم های رفتاری جدیدی را برای ماندگاری همه گیر و امواج متوالی عفونت كشف می كند. اپشتاین می گوید: اگر ترس از كووید 19 بیش از ترس از واكسن باشد، ممكن است باعث واكسیناسیون شود و بنابراین ویروس را سركوب می كند، اما اگر افراد فكر می كنند واكسن ترسناك تر از بیماری است یا در مورد جدی بودن كووید 19 تردید كنند و یا به دلیل ترس های بی اساس از واكسن كه با اطلاعات غلط تغذیه می شود، بر اساس مدل ما افراد از واكسن اجتناب می كنند و یك چرخه جدید بیماری می تواند رشد كند. اپشتاین اضافه كرد: ما شاهد اجرای این بازی در زمان واقعی در مناطقی هستیم كه میزان واكسیناسیون كمتری دارد، جایی كه نوع دلتا به سرعت در حال گسترش است و موارد در حال افزایش است. مدل ریاضی ایجاد شده توسط اپشتاین و همكارانش عوامل رفتاری مانند نسبت جمعیتی كه از بیماری یا واكسن می ترسند و اینكه چگونه عوارض جانبی ناشی از واكسیناسیون علاوه بر در نظر گرفتن میزان انتقال بیماری، درصد جمعیت واكسینه شده و میزان واكسیناسیون می تواند باعث ایجاد ترس شود؛ این در حالی است كه مدل ما تشخیص می دهد كه ترس ماندگار نیست و می تواند در نتیجه اطلاعات نادرست یا به روزرسانی های هشداردهنده در جمعیت گسترش یابد یا با گذشت زمان یا اخبار اطمینان بخش محو شود. او گفت: علوم اعصاب نشان می دهد كه ترس خود می تواند مسری باشد، اما ترس نیزمی تواند از بین برود. در مدل ما افراد ممكن است بر ترس خود از بیماری و واكسن با گذشت زمان یعنی هنگامی كه شیوع بیماری كاهش می یابد، یا از تعامل با بهبودیافتگان غلبه كنند. افرادی كه واكسن دریافت كرده بودند حداقل عوارض جانبی را داشته اند. این مدل نشان می دهد این دو ترس به گونه ای تكامل یافته و با یكدیگر تعامل دارند. این پویایی ها، به نوبه خود می توانند انتقال بیماری را تقویت یا سركوب كنند كه بر رفتار تاثیر گذاشته، باعث ایجاد مجدد بیماری و امواج متعدد می شود. ارز هاتنا، استادیار بالینی اپیدمیولوژی در مدرسه بهداشت عمومی NYU و یكی دیگر از محققان این مطالعه گفت: مدل «سرایت سه گانه» ما از عصب شناسی یادگیری ترس، انقراض و انتقال استفاده می كند تا مكانیسم های جدیدی را برای موج های همه گیر متعدد از نوعی كه در همه گیری فعلی سارس كوو2 مشاهده می كنیم و روش های جدید برای كاهش میزان گسترش آن نشان دهد.