رحیمه حامدی در گفت و گو با ایسنا اظهار كرد: كودكان با توجه به ویژگی های جسمی، روانی و اجتماعی خاص خود ممكن است درك تحلیلی و عینی از بحران كرونا نداشته باشند و با شیوه های منحصر به فرد و متفاوت از بزرگسالان به این مساله واكنش نشان دهند.

وی با بیان اینكه بیش از یك سال است كه با ویروسی به نام كرونا روبرو شده ایم كه زندگی عادی و روزمره همه انسان ها را به چالش كشیده و تغییراتی زیاد در سبك زندگی ایجاد كرده است، ادامه داد: از منظر سازمان بهداشت جهانی این بیماری به عنوان یك تهدید بزرگ برای سلامت جسمانی و روانی معرفی شده است لذا تغییر ناگهانی، گسترده و جهانی این بحران، پیامدهای روانشناختی مخربی در روابط بین فردی به ویژه روابط خانوادگی ایجاد كرده است.

حامدی افزود: مشكلات در نظم رفتارهای روزمره، مشكلات رفتاری و هیجانی، اضطراب و ترس، افسردگی و استرس پس از سانحه مثل از دست دادن عزیز در اثر بیماری كرونا، نبود پدر و مادر (كادر درمان) در منزل و عدم دریافت توجه و محبت والدین، مشكلات آموزشی و غیره از جمله پیامدهای كرونا برای كودكان است.

این كارشناس روانشناسی تربیتی تصریح كرد: اثرات این بیماری صرفنظر از بعد جسم و روان می تواند تاثیر ماندگاری بر عواطف منفی افراد به ویژه كودكان به جا بگذارد.

والدین بیشتر از قبل نقش حامی برای فرزندان خود را ایفا كنند

این كارشناس حوزه خانواده اضافه كرد: برای اینكه چرخه ارتباطی والدین با كودك معیوب نشود و از تبعات منفی بحران كاسته شود والدین باید به راهكارهای مبتنی بر مدیریت هیجان و حل مسئله مجهز باشند.

به گفته حامدی، در وهله اول والدین بایستی آگاه باشند كه كودكان افسردگی، اضطراب و ترس و ناامنی را به شیوه ای متفاوت از بزرگسالان و بیشتر به صورت پرخاشگری، لجبازی، بهانه گیری های مكرر و حتی در موارد خاص به صورت شب ادراری نشان می دهند بنابراین شناخت احساسات و رفتارهای روزمره و سبك های مقابله ای كودكان از اهمیت بالایی برخوردار است.

به باور این كارشناس روانشناسی تربیتی، در وهله دوم لازم است خود والدین از هوش هیجانی بالایی برخوردار باشند تا بتوانند عواطف و احساسات خود و اعضای خانواده را مدیریت كنند چون كودكان از طریق مشاهده و الگوپذیزی از اطرافیان، مهارت های زندگی را یاد می گیرند.

وی بیان كرد: والدین بیشتر از قبل نقش حامی برای فرزندان خود را ایفا كنند و به جای تمسخر، سركوب احساسات ترس و اضطراب كودكان، ضمن همدلی به نگرانی های آنان فعالانه گوش دهند و مهربانی، عشق و توجه بیشتری نثار آنان كنند تا اعتماد و اطمینان از حمایت گری والدین در كودكان ایجاد شود.

كارشناس حوزه خانواده ادامه داد: تمام فعالیت های آموزشی و تفریحی روزمره به همراه پیشنهادهای جایگزین به صورت برنامه ریزی شده با نظارت والدین صورت بگیرد تا سبك زندگی بی نظم، خستگی و بی حوصلگی سراغ كودكان نرود.

والدین باید سواد رسانه و دنیای مجازی خود را تقویت كنند

حامدی با بیان اینكه واقعیت های موجود در مورد بحران و هر اتفاق مربوط به خانواده با شفافیت و زبان قابل فهم برای كودكان بازگو گردد و همیشه برای بحران، والدین چندین راهكار مراقبتی و مقابله ای هم به آنها آموزش دهند، گفت: والدین با توجه به سن و توان كودكانشان، مسئولیت هایی را برایشان تعریف كنند تا كودكان به نقش اثربخش خود در مقابله با این بحران پی ببرند و ضمن اعتماد به نفس در جهت تقویت مسئولیت پذیری آنان گام برداشته باشند.

كارشناس روانشناسی تربیتی اضافه كرد: با عنایت به اینكه استفاده از ابزارهای ارتباطی هوشمند رشد روزافزونی دارد، والدین باید به شدت سواد رسانه ای خود را تقویت كنند كه بتوانند به صورت حرفه ای كودكان را در خصوص حضور در دنیازی مجازی همراهی كنند تا از پیامدهای منفی پیدا و پنهان آن بكاهند.

وی با بیان اینكه كودكان حساس تر و آسیب پذیرتر بیشتر از بقیه به عشق و محبت و حمایت گری و صبوری والدین نیاز دارند، ادامه داد: والدین باید با ارتقای سطح مهارتی و آگاهی های خود بتوانند بین نیازهای عاطفی و هیجانی خود با فرزندانشان در مقابله با كرونا یا هر بحران دیگر تعادل لازم را ایجاد كنند و امید، خودكارآمدی و شادی را به فرزندان خود تزریق كنند.