به گزارش ایسنا، بسته به میزان وخامت بیماری، ام اس می تواند ناتوان كننده باشد و به مشكلاتی در بینایی، حفظ تعادل و حركت منجر شود.

گرچه هیچ مداوای كاملی برای آن وجود ندارد، اما می توان این بیماری را با داروهای مختلف تا حدی درمان كرد و در كنترل درآورد.

سرویس سلامت همگانی انگلیس تخمین می زند كه حدود 100 هزار نفر در این كشور به این بیماری مبتلا باشند.

ام اس چیست؟

بیماری ام اس جلوی عملكرد مناسب دستگاه عصبی فرد را می گیرد و به همین دلیل موجب اختلال در روند عادی ارتباطات عصبی مغز می شود كه در آن ها، مغز پیام هایی به بدن می فرستد تا بخش های مختلف را قادر به انجام اموری ساده مانند حركت كردن، خوردن و دیدن كند.

معمولا ماده ای به نام میلین از عصب های موجود در دستگاه عصبی محافظت و نیز با هرگونه عفونت مقابله می كند.

وقتی فردی به ام اس مبتلا شود، بدن او میلین را با ماده ای مضر اشتباه می گیرد و به همین دلیل به آن حمله می كند و باعث می شود اختلالاتی در دستگاه عصبی ایجاد شود و جلوی ارسال پیام های آن به سایر اعضای بدن گرفته می شود.

به گفته جامعه مبتلایان ام اس، این امر می تواند منجر به آسیب جدی به دستگاه عصبی شود كه طی زمان، ممكن است به معلولیتی جدی بینجامد.

این نوع از بیماری كه طی آن سیستم ایمنی بدن بخشی از خود را به عنوان ماده ای خارجی تلقی می كند و به آن حمله می كند، تحت عنوان بیماری «خود ایمنی» شناخته می شود.

عامل ام اس چیست؟

هیچ توضیح مشخصی برای علت ابتلا به ام اس وجود ندارد، ولی سیستم سلامت همگانی انگلیس می گوید عوامل احتمالی می تواند شامل سیگار كشیدن، عفونت های مسری، دریافت نكردن نور خورشید و تركیب ژنتیكی افراد باشد؛ یعنی اگر كسی در خویشاوندان خود فردی مبتلا به ام اس داشته باشد، احتمال ابتلای او نیز به آن بیشتر است.

این بیماری در زنان شایع تر از مردان است، ولی باز هم دلیل مشخصی برای آن موجود نیست.

علایم آن چیست؟

علایم ام اس به اشكال متفاوتی بروز می كنند كه بستگی به آن دارد كه كدام بخش از دستگاه عصبی فرد، تحت تاثیر قرار گرفته است. این علایم همچنین به شدت پیش بینی ناپذیر هستند، برخی از علایم موقت است و برخی دیگر ممكن است طی زمان رو به وخامت گذارند.

علایم رایج این بیماری چنان كه از سوی سرویس سلامت همگانی انگلیس فهرست شده است شامل خستگی، مشكلات بینایی، بی حسی، مشكلات حركتی، درد، افسردگی، مشكلات روده ای، دشواری در صحبت كردن، گرفتگی عضلانی و دشواری در یادگیری است.

امید به زندگی نیز در افراد مبتلا به ام اس كوتاه تر است.

چگونه تشخیص داده می شود؟

علایم ام اس می تواند به چندین بیماری دیگر شبیه باشد كه تشخیص آن را سخت می كند.

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیماری وجود ندارد و پزشكان معمولا تنها بعد از وقوع دو بار «حمله» با علایم ام اس در فرد مبتلا، نظیر زمین خوردن بدون دلیل یا از دست دادن ناگهانی قوه بینایی، می توانند آن را تایید كنند.

پس از آن، پزشكان معمولا آزمایشی عصبی می گیرند و طی آن موارد غیرعادی در وضعیت فرد و واكنش عصبی او و امور دیگر را بررسی می كنند تا ببینند آسیبی به دستگاه عصبی رسیده است، یا خیر.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (ام آرآی) نیز ممكن است انجام شود تا ضایعات وارده احتمالی پیرامون مغز و ستون فقرات بررسی شوند.

چگونه درمان می شود؟

به گزارش ایندیپندنت، درمان ام اس بستگی به آن دارد كه چه علایمی در فرد پدیدار شده است.

برخی علایم مانند تار شدن بینایی با تجویز قرص استروئید از سوی پزشك درمان می شود اما علایم جسمی دیگر مانند گرفتگی عضلانی برای درمان به فیزیوتراپی متناوب احتیاج دارند.

كسانی هم كه با مشكلاتی در درك مطلب، یادگیری و حافظه دست و پنجه نرم می كنند ممكن است به روانشناس بالینی ارجاع داده شوند.

زمان می برد تا فرد مبتلا به زندگی كردن با ام اس عادت كند اما نظام سلامت همگانی می گوید با پشتیبانی و مراقبت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می توانند زندگی طولانی و سالمی داشته باشند.

انتهای پیام