مصاحبه با دستیاران برتر بیمارستان شریعتی در آزمون بورد دستیار تخصصی طب فیزیكی و توانبخشی بیمارستان شریعتی ویزیت بیماران و آموزش مجازی در دوران كرونا را یك فرصت دانست
دكتر نسترن مقبولی دستیار تخصصی طب فیزیكی و توانبخشی بیمارستان شریعتی رتبه پنج درصد برتر آزمون آزمون بورد تخصصی سال 1400 را كسب كرد.

200302.mp3 دستیار تخصصی طب فیزیكی و توانبخشی بیمارستان شریعتی ویزیت بیماران و آموزش مجازی در دوران كرونا را یك فرصت دانست



اخبار مرتبط گالری عكس مرتبط گالری فیلم مرتبط گالری صوت مرتبط
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشكی تهران بیمارستان شریعتی، دكترنسترن مقبولی دستیار تخصصی طب فیزیكی و توانبخشی بیمارستان شریعتی كه رتبه پنج درصد برتر آزمون بورد تخصصی سال 1400 را كسب كرد در مصاحبه ای با روابط عمومی بیمارستان شریعتی از مسیر این موفقیت گفت:
خانم دكتر مقبولی ضمن عرض تبریك برای این موفقیت، از خودتون و سوابق تحصیلی تون بفرمایید:
متولد شیراز هستم و اصالتاً اهل تبریز، متاهل هستم ولی فرزند ندارم. دوره عمومی را در دانشگاه علوم پزشكی تهران گذراندم، ورودی 88، و در دوره دانش آموزی و دانشجویی مدال های نقره و طلا در المپیاد های علمی در كشور داشتم و دانشجوی نمونه دانشگاه در حیطه آموزشی و ارتقای خدمات سلامت بوده ام. امسال رتبه دوم كشوری در آزمون بورد تخصصی طب فیزیكی و توانبخشی رو كسب كردم.
كسب این رتبه آسان بود؟
خیر
آیا فكر می كردید رتبه ی برترآزمون بورد رو كسب كنید؟
بله
به نظر شما چه عواملی می تونه یك دانشجوی دوره ی دستیاری را به موفقیت در آزمون بورد برسونه؟
من فكر می كنم برای موفقیت در امتحان بورد لازمه اش این هست كه مریض خوب دیده باشیم و در محیط درمانی تلاش كنیم اما این موارد كافی نیست. باید درس هم خیلی خوب خوند و به رفرنس ها تسلط كامل داشت. سطر به سطر خود رفرنس ها رو مطالعه كرد. با مدل سؤال دادن اساتید هیئت بورد، حتی از دانشگاه های دیگر، آشنا شد. كسی ممكن است بیمار خوب ببیند اما رتبه بورد نباشد. لازم هست برای كسب رتبه بورد همه این مواردی كه اشاره كردم با هم در نظر گرفته شود.
برای درس خوندن در دوره دستیاری چطور برنامه ریزی كردین؟
در این سه سال، سال اول چون وارد محیط تخصصی جدید شده بودم، صرفاً باید های آن محیط را یاد گرفتم. حتی در درس خوندن هم قسمت هایی كه یك فرد تازه وارد باید بداند خوندم ولی از سال دوم به بعد برنامه ریزی كردم كه كتاب های تكست رو بخونم و خلاصه ی خوبی از آن ها داشته باشم و چون كتاب های ما حجم زیادی دارند، خلاصه ی خوب نوشتن هم خیلی مهم بود. مورد دیگر این كه سال آخر بسیاری از رفرنس های ما عوض شد و مجبور شدیم مواردی رو از اول بخونیم. البته هر كسی مدل یادگیری خاصی داره اما من به نظرم سؤال زدن اهمیت داشت، خلاصه نوشتن و تعداد دور های زیاد خوندن. شاید لازم بود 5 یا 6 دور هم بخونی تا با جزئیات متن كتاب آشنا بشی چون از جزئیات كم سؤال نمی دهند.
چه افرادی در موفقیت شما سهم داشتن؟
تشكر می كنم از تمامی استادانم همه اونایی كه تجربشون رو در اختیار من گذاشتن و این فقط شامل مسائل درسی هم نیست. از خیلی از اساتید درس اخلاق یاد گرفتم و از همه شون تشكر می كنم. به علاوه از همسر عزیزم كه همواره حامی و همراه من بودند، تشكر می كنم.
فكر می كنید یك پزشك متخصص چه ویژگی هایی باید داشته باشه؟
من پزشكی را یك حرفه می دانم یعنی به عنوان یك حرفه، جدای از معلمی و قضاوت و... نیست. فكر می كنم افرادی كه در یك حرفه مشغول به فعالیت هستند، علاوه بر ارایه خام خدمت مربوطه، باید توجه زیادی به چگونگی ارایه آن خدمت هم داشته باشند. اصول پروفشنال را آماده كرده اند برای همین مورد. البته كه عمل به این اصول همیشه ممكن نیست و در مراكز شلوغ و شرایط كنونی واقعاً سخت هست، ولی بد نیست صرفاً این دغدغه ها در ذهن ما وجود داشته باشد.
شما بخش زیادی از دوران دستیاری تون رو در بحران های كرونا گذروندین، این بحران ها چه دستاورد ها و چه سختی هایی برای شما داشت و چگونه فائق اومدین؟
از آن جا كه رشته ما ماهیت الكتیو داره با اومدن كرونا آموزش ما واقعاً تحت تأثیر قرارگرفت و مراجعه بیماران به بخش های ما كمتر شد. من تصمیم گرفتم خودم برای دیدن بیماران به بیمارستان های دیگه مراجعه كنم و این كمبود ویزیت بیمار را جبران كنم. البته همین كار باعث شد با طرز تفكر اساتید و افراد مختلف آشنا شوم و این موضوع در تصمیم گیری های بالینی به من خیلی كمك می كند.
فرصت دیگری كه كووید ایجاد كرد استفاده از برنامه های آموزشی مجازی بود كه خیلی از دانشگاه های معتبر كلاس ها و كارگاه های آموزشی آنلاین و رایگان ایجاد كردند كه بسیار مفید بود. همچنین تونستم در خیلی از دوره های بین المللی، به صورت آنلاین شركت كنم كه فرصت ارتباطات بین المللی من را هم افزایش داد.
در روند تحصیلی تون اگر یك چیز رو بخواهید بهتركنید، اون چیه؟
راستش به لحاظ آموزشی فكر نمی كنم كاری مونده باشه كه نكرده باشم. چون رشته ی ما وسیع و نوپا هست و از تمام امكاناتی كه در این دانشگاه و حتی دیگر دانشگاه ها بوده سعی كردم حداكثر استفاده را ببرم. اما چیزی كه اذیتم می كنه فضای نا امیدی و بی انگیزگی در بین دانشجویان به خصوص دستیاران هست انگار برای تمام شدن و رفتن لحظه شماری می كنن. همیشه به این فكر می كنم كه چه كاری می توان كرد. قطعاً علل متعددی دارد و علت یابی آن هم توسط افراد متخصص امر باید انجام شود. بالاخره صورت مسأله این هست " حیفم می یاد كه این همه اساتید و امكانات خوب در دانشگاه هست و متأسفانه انگیزه استفاده ازشون نیست. "
اگر 10 سال آینده شما رو ببینیم چه مسیری رو طی كرده اید؟
علاقه به كار آكادمیك و آموزش دارم و در نتیجه خودم رو در كسوت هیأت علمی می بینم. دوست دارم با دانشجو ها در ارتباط باشم و استانداردی كه مد نظرم هست اینه كه در درمان به روز باشم و مطالعه داشته باشم، در نتیجه به نظر می رسد این موارد در محیط های دانشگاهی بهتر قابل دستیابی هست.
از این كه در مصاحبه شركت كردین ممنونم. براتون آرزوی سلامت و موفقیت های بیشتر دارم.

گروه خبری : بیمارستان شریعتی,گروه خبری RSS كد خبر : 200302

كپی لینك كوتاه

-
-