رئیس سازمان بهزیستی كشور در جلسه امروز شورای شهر به ارائه برنامه های عملی سازمان بهزیستی كشور برای كاهش اسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد و كودكان كار و خیابان پرداخت.
به گزارش خبرنگار مهر، وحید قبادی دانا در دویست و هفتاد و دومین جلسه شورای اسلامی شهر تهران كه صبح امروز برگزار شد گزارشی از آسیب های اجتماعی و فعالیت های سازمان بهزیستی در این خصوص ارائه كرد.
وی در ابتدای سخنان خود از عملكرد شهردار و شورای شهر درباره افراد دارای معلولیت و حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در مناسب سازی شهر تهران و وسایل حمل و نقل عمومی تشكر كرد.
وی در این جلسه گفت: در ارتباط با موضوع آسیب های اجتماعی باید بگویم یكی از مواردی كه در قانون برنامه ششم توسعه در ماده 80 ذكر شده است و زمینه همكاری مشترك بین شهرداری و بهزیستی است، ساماندهی كودكان كار و خیابان است كه فصل مشترك بین شهرداری ها و بهزیستی است.
وی ادامه داد: سعی كردیم در دوره اخیر بیاییم و عملكرد گذشته را در ارتباط با آسیب های اجتماعی با تكیه بر انباشت تجربیات بهزیستی در طول 40 سال بررسی كنیم. از همه كارشناسان و صاحب نظران دعوت كردیم برای مشاركت در این آسیب شناسی. در ارتباط با بحث اعتیاد تمام مدیركل های اعتیاد بهزیستی از اول انقلاب را دعوت كردیم تا بگویند اگر مشكل اعتیاد حل نشده ناشی از چیست.
رئیس سازمان بهزیستی كشور بیان كرد: در واقع هدفمان این بود كه یك بازنگری در عملكرد داشته باشیم و به مدل مناسب با مدل تطبیقی دنیا برسیم و رسیدیم به مدل مراكز درمانی مستمر برای درمان اعتیاد كه اجتماع محو و خانواده محور است و درمان تك نسخه ای می كند. یعنی اینطور نیست كه بگوید همه معتادان بروند برای ترك اعتیاد متادون بخورند. بلكه تیمی متشكل از متخصص های مختلف وجود دارد كه حتی اگر فردی معتاد بیماری روانی مزمنی در كنارش دارد آن را هم تحت پوشش قرار می دهد و یك استمراری از درمان موثر وجود دارد.
قبادی دانا اظهار كرد: در این مدل فرد معتاد 4 ما به مراكز شبانه روزی ما می آید و بعد 8 ماه به صورت سرپایی و در عضویت باشگاه بهبود یافتگان حضور دارد كه عملكرد مبتنی بر جرفه آموزی و اشتغال است.
وی در ادامه به آسیب دیگر اجتماعی كه كودكان كار و خیابان است اشاره كرد و گفت: موضوع كودكان كار و خیابان خیلی موضوع وسیعی است و ابعاد مختلفی دارد و حجم گسترده ای دارد. هدف گیری ما در وهله اول كودك نیست بلكه حمایت از كودك برای جلوگیری از آسیب به كودك است. كودك قربانی آسیب هاست. كودك مجرم نیست و باید فرد در معرض خطر دیده شود. ما باید این اصل را بپذیریم كه خیابان جای كار برای كودك نیست. تمام تلاش این است این معضل مرتفع شود.
قبادی دانا ادامه داد: ما اول بررسی كردیم كه كودكان سر چهار راه چه كودكانی هستند. آیا الزاما بچه هایی هستند كه پدر و مادر بیمار دارند و برای همین كار می كنند؟ ایا اعضای باندهای قاچاق كودك هستند؟ آیا اتباع غیرایرانی هستند؟ آیا همه كودكان همین سرزمین هستند؟ ایا از منظر حقوق بشر و حقوق كودك باید تفاوتی قائل باشیم بین كودك افغان و ایرانی؟ بنابر این نیاز به اقدام مدیریت مورد كردیم چون معتقدیم داشتن نگاه فله ای به این موضوع اشتباه است.
رئیس سازمان بهزیستی كشور گفت: اینكه به فكر ایجاد اردوگاهی برای پاك كردن مشكل باشیم از اساس نادرست است. اینكه ما ده روز مانده به شب عید به صورت ضربتی این بچه ها را از خیابان جمع كنیم غلط است. باید ببینیم اگر كودكی را در خیابان مشغول تكدی یا كار ببینیم فكرمان مشغول می شود و می خواهیم دیگر او را نبینیم یا وجدانمان به درد می آید و می خواهیم مشكل را حل كنیم.
وی ادامه داد: ما به یك الگوریتم مدیریتی رسیدیم و یك سال روی آن كار كردیم. اینكه با بچه های صفر تا 7 سال باید چه كرد؟ با كودك 6 تا 12 سال باید چه برخوردی داشت با كودكی كه خانواده دارد یا كودكی كه مورد سوء استفاده قرار گرفته است و… چه باید كرد. داشتن این ایده كه بپذیریم كودك كار و خیابان هست و حالا ما بیاییم كاری كنیم به جای 24 ساعت 20 ساعت در خیابان باشد یا صبح تا بعد از ظهر در خیابان باشد ولی برایش كلاس درس بگذاریم یا باشگاه برایش بگذاریم یا آموزشش بدهیم تا كمتر آسیب ببیند گرچه نگاهی است كه كنارش نگذاشتیم اما رویكرد اصلی ما نیست.
تكمیل می شود…