مجله فارس پلاس؛ تعداد معدودی از افراد در مراسم 22 بهمنِ اصفهان، شعارهایی علیه رئیس جمهور سر دادند كه باعث سوء استفاده رسانه های بیگانه شد و برخی به این بهانه خواستند این مراسم بزرگ را به حاشیه ببرند. اهانت و توهین به مسئولین نظام همواره مورد نهی جدی رهبر معظم انقلاب بوده است. ایشان در تاریخ 99/08/03 با تأكید بر لزوم اتحاد و انسجام درونی كشور، به اقدام  برخی ها در مواجهه با دولت و شخص رئیس جمهور اشاره كردند و گفتند: «اگرچه در میان این برادران، افراد خوبی هم هستند، این كار غلط بود و این موضوع را صریح اعلام می كنم ... هتك حرمت در میان مردم حرام است و نسبت به مسئولان بیشتر، بخصوص در میان مسئولان بالای كشور».

همچنین ایشان در سال 91، بعد از اینكه عده ای به صورت خودسرانه سخنرانی رئیس مجلس را در قم بر هم زدند؛ نسبت به آن موضع گرفتند و فرمودند: «این را هم عرض بكنیم؛ این حرفی كه من امروز زدم و از بعضی از مسئولان و سران كشور گله گزاری كردم، موجب نشود كه حالا یك عده ای راه بیفتند، بنا كنند علیه این و آن شعار دادن؛ نه، بنده با این كار هم مخالفم. اینكه شما یك نفر را به عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص كنید، بعد یك عده ای راه بیفتند علیه او  شعار بدهند، مجلس را به هم بزنند، بنده با این كارها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم... آن كسانی كه این كارها را می كنند، اگر واقعاً حزب اللّهی و مؤمنند، خب نكنند. میبینید كه تشخیص ما این است كه این كارها به ضرر كشور است...».

در این مورد اخیر نیز اقدام اشتباه تعداد معدودی از جوانان علیه رئیس جمهور از سوی جریان انقلابی مورد تقبیح قرار گرفته است. در این خصوص مهدی فضائلی این اقدام را غیر عقلانی خواند و نوشت:





عباس سلیمی نمین هم در یادداشتی نوشت: «كسانی كه شعار مرگ علیه رئیس جمهوری را سر دادند یا با آن همدلی كردند اول از هر چیز باید بگویند كه مگر چقدر امكان نقد دولت و حتی پیگیری نقاط ضعف عملكرد دستگاه اجرایی مسدود بوده كه آنها ناچار به سر دادن شعار مرگ شده اند؟ اتفاقاً در جمهوری اسلامی ایران در قبال عملكرد مسئولان آنقدرها زمینه انتقاد عمومی و منطقی فراهم هست كه نتوان چنین شعاری را مطرح كرد. مضافاً اینكه شعار مرگ علیه رئیس جمهوری از یك سو هم باعث به حاشیه رفتن نقدهای درست و فنی به دولت و جایگزینی آن با یك پوپولیسم مخرب می شود».

محمدصالح مفتاح نیز در یادداشتی نوشت: «در مورد توهین برخی از افراد به رئیس جمهوری در مراسم 22بهمن باید به این نكته اشاره كرد كه چنین رفتارهایی منحصر به دوره خاصی نیست و هیچ گاه از سوی هیچ یك از جریان های ریشه دار سیاسی، تایید نشده، زیرا نباید رئیس جمهوری قانونی كشور كه برآمده از رأی مردم است، مورد توهین و اهانت قرار گیرد.»

حسام الدین برومند هم در مطلب دیگری نوشت: «هر عقل سلیمی می داند چنین رفتاری باعث بدنامی عاملان و مظلوم نمایی و فرار از پاسخگویی برخی جریان ها می شود، بنابراین نسبت دادن این گونه رفتار به جریان انقلابی، هیچ محلی از اعراب ندارد.»

اما در این بین شدت و نوع واكنش دولت و اصلاح طلب ها به این واقعه مورد تعجب و انتقاد است. برخی از اصلاح طلب ها سعی كرده اند تا از آب گل آلود ماهی بگیرند و آن اقدام خود سرانه را اقدامی سازمان دهی شده جلوه دهند.

علیرضا معزی، معاون ارتباطات و اطلاع رسانی دفتر رئیس جمهور از "تسلسل هتاكی" علیه آقای روحانی سخن گفته است. این مقام دولتی در پست توییتری خود نوشته است: «این تسلسل هتاكی ها، از تریبون ها و تلویزیون تا موتورسواران راهپیمایی 22 بهمن، اتفاقی و خودسرانه به نظر نمی رسد.!» ایشان همچنین این اقدام را خلیفه كشی و سبب تهی شدن نظام از جمهوریت خواندند.

حسام الدین آشنا، مشاور رئیس جمهور، نیز به پیامدهای چنین اقداماتی اشاره كرده و از آن به عنوان "آتش بازی" با "عواقب دردناك" یاد كرده است. او در پست توییتری خود نوشته است: «هشدار: تجربه نشان داده است از راه اندازی جریانات خودجوش! و شعارهای سازمان یافته علیه دولت تا سوءاستفاده دشمنان و شكل گیری اغتشاش علیه نظام راهی نیست.»

عباس آخوندی، وزیر پیشین راه و شهرسازی شعار علیه دكتر روحانی را جلوه ای از پدیده "چنددولتی" در ایران دانسته و از آن به عنوان "خلیفه كشی" یاد كرده است.

عباس عبدی نیز در پست توییتری خود نسبت به شعار "مرگ بر روحانی" واكنش نشان داد و گفت: اگر توهین جرم است، پس مجازات دارد.

اسحاق جهانگیری، معاون اول دولت نیز در نامه ای به رئیس قوه قضائیه خواستار اقدام قاطع این قوه با اهانت كنندگان شد.

روزنامه ایران هم كه ارگان ریاست جمهوری است، صفحه اول خود را به ماجرای اهانت به رئیس جمهور اختصاص داد و از آن با عنوان اهانت به جمهور یاد كرد.



آذری جهرمی هم در توئیت خود، به بسیج كنایه زده و تلویحا آن را مسئول توهین به رئیس جمهور دانسته است.



كار به جایی می رسد كه هیئت دولت هم بیانیه ای صادر می كند و در آن اعلام می دارد كه صبر دولت هم پایانی دارد  و دولت ناچار خواهد شد حقیقت روایت تحریم را بر همگان آشكار كند!

احمد زید آبادی از روزنامه نگاران منتسب به جریان اصلاحات هم در یادداشتی می نویسد: «جمعی موتور سوار در اصفهان به مناسبت سالگرد انقلاب، شعار "مرگ بر روحانی" سر داده اند! چرا شعار مرگ؟ چون ظاهراً بدون فرضِ دشمی قدار و آروزی مرگ برای او، عده ای شب شان روز نمی شود! »

آش اینقدر شور می شود كه حتی عناصر هتاك و فحاشی چون تاج زاده هم كه ادبیاتش سراسر  كینه و عقده علیه نظام است فضا را مساعد دیده تا به این بهانه علیه نظام و نیروهای انقلابی عقده گشایی كند. او با همان ادبیات پرخاشگرانه خود نوشت: « دوهفته از توصیه ترك بدگویی و بدزبانی نگذشت كه گروهی داعش مسلك در روز 22 بهمن شعار دادند مرگ بر روحانی . . .».

این حجم وسیع تلاش برای كوه ساختن از كاه، آنهم در میان انبوه جمعیتی كه در راهپیمایی 22 بهمن آمدند و این یوم الله را گرامی داشتند سوالاتی را در ذهن مردم ایجاد می كند. كمی این موارد را مرور كنیم: 

در حالی كه عموم نیروهای حزب اللهی و انقلابی، اهانت به رئیس جمهور را محكوم كرده اند؛ اصلاح طلب ها با استناد به چه مدرك و دلیلی آن را اقدامی سازماندهی شده معرفی می كنند؟

آیا اقدام اشتباه تعداد معدودی از جوانان كه احتمالا در یك جو روانی دچار یك اشتباهی شده اند؛  نیازمند این حجم از واكنش از سوی اصلاح طلب ها و دولتی هاست؟ به راستی چرا و با چه هدفی از یك واقعه كوچك، چنین جریان رسانه ای پرحجم و پرضربی ساخته و پرداخته می شود؟

آن اقدام نادرست در اهانت به رئیس جمهور، نباید مستمسك تسویه حساب سیاسی با بسیج و بسیجی ها شود. عده محدودی علیه رئیس جمهور شعار دادند؛ اگر آقایان مسوول مطمئنند كه آن افراد بسیجی بوده اند؛ می توانند بگویند كه این كارها از ساحت بسیج به دور است اما استفاده از یك اقدام ناشایست برای زدن یك فكر و جریان جز دو قطبی سازی اثر ندارد و فقط از افراد سیاست زده چنین كاری بر می آید.

در فتنه 88 برخی از گروه ها علنا به رئیس جمهور وقت و سایر مسئولین توهین می كردند. چرا برخی از كسانی كه امروز اهانت به رئیس جمهور را تقبیح می كنند؛ در آن روز ساكت بودند؟

بیانیه هیئت دولت كه در آن تهدید به پایان یافتن صبر دولت و افشاگری درباره علل تحریم ها كرده است؛ در شأن هیئت دولت نیست. در اینجا نخستین پرسشی كه پیش می آید این است كه چرا دولت "روایت صحیحِ تحریم ها" را از مردم پنهان نگاه داشته؟ برای اینكه طرف مقابل سوء استفاده نكند؟ در این دنیا چیزی كه مربوط به عدد و رقم باشد، بسیار بعید است كه از چشم كشورهای دیگر پنهان بماند. پس بحث سوء استفاده طرف مقابل در این ماجرا چندان اساس محكمی ندارد. 

برخی از كاربران هم به این نكته اشاره كردند كه اگر تعدادی جوان قرار است به خاطر اهانت محاكمه شوند؛ چرا رئیس جمهور به خاطر هفت سال و نیم ناتوانی در اداره كشور نباید محاكمه شود؟



آقای روحانی بارها به منتقدین خود اهانت كرده اند. همانطور كه اهانت به رئیس جمهور مذموم است؛ اهانت رئیس جمهور نیز به مردم و منتقدان مذموم است و چه بسا این اهانت به مراتب بدتر هم باشد. 

لیست اهانت های رئیس جمهور روحانی مطول است اما همین چند مورد كه در جدول زیر آمده است هم سنگینی این اهانت ها كم نیست. 



انتهای پیام/م