سازمان بین المللی كار در آخرین گزارش خود، از افزایش مشكلات روحی كادر درمان در دوران كرونا خبر داد.

به گزارش خبرنگار ایلنا به نقل از سازمان جهانی كار، از زمان شیوع كرونا تا به امروز، كاركنان بخش بهداشت و درمان در خط مبارزه با این ویروس مرگبار قرار گرفته اند. آن ها كار طاقت فرسا، افزایش ساعات كاری و ناكافی بودن زمان استراحت را تجربه كرده اند و خطر ابتلا به این بیماری هر لحظه آن ها را تهدید می كند. اگرچه آن ها تلاش می كنند كه كار خود را به درستی انجام دهند اما با آزار و خشونت های كلامی و بدنام سازی از سوی خانواده های قربانیان روبرو می شوند. تمام این مولفه ها بر سلامت جسمانی و روانی كاركنان بخش بهداشت تاثیر می گذارد.

بر اساس آمار و اطلاعات منتشر شده از سوی كشورهای جهان، كاركنان بخش درمان حدود 10 درصد از كل مبتلایان به ویروس كرونا در سراسر جهان را تشكیل می دهند. بسیاری از شاغلان بخش درمان، جان خود را در راه مبارزه با كووید 19 از دست داه اند.

این روزها، آن ها در حال انجام یكی از وظایف خود یعنی واكسیناسیون كردن جامعه هستند تا آن ها را در برابر این ویروس مرگبار مصون بدارند. اینطور به نظر می رسد، واكسینه شدن كادر بهداشت و درمان از آن ها در برابر ویروس محافظت می كند اما بیماری جدیدی در بین این گروه شغلی گسترش یافته است. این بیماری تحت تاثیر كووید 19 در مراكز درمانی شیوع یافته و سلامت روانی و تندرستی پرستاران، پزشكان و خدمه بیمارستان ها را تهدید می كند.

به گفته فعالان و حامیان این گروه شغلی در سازمان بین المللی كار، افزایش ساعات كاری و وظایف محوله رمقی برای آن ها باقی نگذاشته است. خستگی مفرط ناشی از كار زیاد در بین شاغلان مراكز درمانی، آشكار و رایج است.

سلامتی اعضای خانواده، مهم ترین نگرانی این گروه های شغلی محسوب می شود. آن ها در معرض مستمر انواع ویروس ها به ویژه كرونا قرار دارند و پس از كار به آغوش خانواده بازمی گردند. احتمال آلودگی و انتقال ویروس به اعضای خانواده خود از سوی كادر بهداشت و درمان زیاد است ولی آن ها برای تامین معیشت خود مجبور هستند به كار خود ادامه دهند.

شاغلان بخش درمان همواره در معرض آزارهای كلامی و تعرض قرار دارند اما یافته های نهاد بین المللی كار، افزایش چشمگیر این موارد در طول شیوع كرونا را نشان می دهد. آزارهای كلامی بیشتر برای بدنام كردن پرستاران و متهم كردن آن ها به كم كاری و طفره رفتن در انجام امور محوله استفاده می شود. افزایش چشمگیری توهین های كلامی و تعرض ها، نگران كننده است و سلامت روحی و روانی آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد.

افزایش بیماری روحی كادر درمان، یكی دیگر از نشانه های این ویروس منحوس است. شاغلان بخش درمان اضطراب، استرس، بی خوابی شبانه (غیرارادی)، اختلال اضطراب پیشرفته را تجربه كرده اند. گزارش ها نشان می دهد، خودكشی، انتخاب نهایی برخی از آنها برای خروج از بحران فعلی است. مشكلات و معضلاتی كه سلامت روحی و روانی كاركنان را تهدید می كند، منجر به كاهش بهره وری، خروج بی رویه از این مشاغل و غیبت های غیر موجه شود.

موارد بسیاری در محیط های درمانی به وضوح دیده می شود كه آثار منفی كوتاه مدت و بلندمدتی برای شاغلان بخش درمان به ارمغان می آورد. افزایش ایمنی كاركنان و فراهم نمودن شرایط مساعد كاری سبب ارتقاء كیفی كارها می شود و از كار اجباری جلوگیری می كند. حمایت از كاركنان و جلوگیری از شرایطی كه آن ها در موقعیت استرس زا قرار می دهد، مهم و ضروری است. سلامت روحی و روانی مولفه ای بسیار مهم است كه باید مورد توجه قرار گیرد.