امان الله قرائی مقدم جامعه شناس در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، اظهار كرد: از چند سال پیش تا كنون كه گاهی در جلسات مشترك شهرداری، نیروی انتظامی و ... حضور پیدا می كنم، درباره افزایش تعداد كودكان كار در شهر تهران اعلام خطر شده است.
وی تصریح كرد: بیشتر كودكان كار حاضر در پایتخت را كودكان افغانستان، پاكستان، بنگلادش و تعداد كمی هم از كودكان هندی تشكیل می دهند و روز به روز بر تعداد آن ها افزوده می شود و صدمات سیاسی زیادی را برای كشور ایجاد می كند.
این جامعه شناس در ادامه اضافه كرد: حضور كودكان كار در جامعه یك نوع ناهنجاری را ایجاد كرده است و این نوع ناهنجاری ها و دیدن بچه ها و به ویژه دختران كوچكی كه در بین این كودكان كار دیده می شوند، صدمات روحی و روانی زیادی را متوجه مردم می كند.
قرائی مقدم همچنین خاطرنشان كرد: مردم نمی دانند كه اغلب كودكان كار ایرانی نیستند و به همین دلیل این بی اطلاعی اثر سیاسی بدی بر روح و روان آن ها می گذارد و مردم می گویند كه چطور كشوری مثل ما اینقدر كودك كار و خیابان دارد.
وی اضافه كرد: به عنوان یك جامعه شناس موافق مسئله رد مرز كردن كودكان اتباع خارجی غیر ایرانی از كشور هستم و برای كاهش صدمات روحی و روانی مردم و همینطور صدمات سیاسی كه متوجه كشور خواهد شد این موضوع هر چه زودتر باید تعیین تكلیف شود.
عملكرد نهادهای فعال در حوزه كودكان كار موفقیت آمیز نبوده است این جامعه شناس همچنین یادآور شد: بر اساس یك نظریه ای در مكتب اصالت وجود، ما با دیدن افراد ضعیف مثل كودكان كار غم آن ها را احساس می كنیم و غمگین می شویم و بنابراین معتقد هستم كه كودكان كار اتباع خارجی كه بیشترین تعداد كودكان كار را شامل می شوند، به كشور خود برگردند.
قرائی مقدم تاكید كرد: از آنجا كه بسیاری از كودكان كار غیر ایرانی بدون خانواده خود به ایران می آیند و خانواده ای در اینجا ندارند و تعهدی برای آن ها وجود ندارد، به صورت یك سلول مخرب در جامعه انواع آسیب های اجتماعی مثل خرید و فروش موادمخدر، فحشاء و ... را در جامعه ایجاد كنند و به همین دلیل باید رد مرز شوند.
وی اضافه كرد: تعداد كودكان كار آنقدر زیاد شده كه مسئولان دیگر نمی توانند ساماندهی كنند و باندهایی وجود دارد كه از این كودكان سواستفاده می كنند و آن ها را مورد استثمار قرار می دهند و این آبروی حكومت و نظام را در خطر قرار داده است.
این جامعه شناس همچنین یادآور شد: اقدامات و طرح هایی كه نهادهای مختلف مثل بهزیستی، كمیته امداد امام خمینی "ره"، شهرداری و ... تاكنون برای ساماندهی كودكان كار اجرایی كرد ه اند كافی و موفقیت آمیز نبوده و باید برای این كودكان با توجه به شرایطی كه در آن قرار دارند برنامه ریزی شود.
قرائی مقدم اضافه كرد: برخی از كودكان كار پدر و مادر دارند اما به دلیل فقر و مشكلات اقتصادی خانواده به كار در خیابان روی می آورند و عده ای هم تك سرپرست و بدسرپرست همچنین بی سرپرست هستند و برای گذراندن زندگی در خیابان ها كار می كنند.
وی تصریح كرد: وزارت رفاه و همچنین سازمان تامین اجتماعی باید به فكر كودكان كار باشند و اصلا معنی اصلی اینگونه نهادها یعنی رسیدگی به زندگی افردای است كه سرپرست موثر ندارند و در واقع وظیفه دستگاه های مذكور رسیدگی به كودكانی است كه آینده این كشور را می سازند و باید آن ها را تحت حمایت و آموزش قرار بدهند.
{$sepehr_media_1711987_400_300}