تهران- ایرنا- كارگردان فیلم سینمایی «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» گفت: همیشه می شود سكوت كرد و چیزی نگفت اما سكوت چیزی را تغییر نمی دهد و آسیب ها صرفا در زیرپوست جامعه رشد می كند.

پوران درخشنده در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا و در پاسخ به این پرسش كه چه نظری درباره جنبش می تو و خشونت علیه زنان در سینمای ایران دارد، گفت: همیشه و در هرحال هر حركتی كه باعث شود فضای زندگی ما سالمتر باشد و با آرامش بیشتری بتوانیم زندگی كنیم خوب است. در یك كلام آگاهی دادن و شناخت همیشه خوب است.

تهیه كننده و كارگردان فیلم سینمایی هیس! دخترها فریاد نمی زنند (1391) با تاكید بر این موضوع كه حرف نزدن و بیان نكردن مشكلات و آسیب های اجتماعی بدترین رویكرد ممكن است، اظهار داشت: این كه آسیب ها و چیزهایی در جامعه پنهان بماند، همیشگی نیست و سرانجام در جایی سر باز می كند و آنجا جایی است كه دیگر راهكارهای كوچك و درمان های محدود جواب نمی دهد و باید یك جراحی بزرگ انجام دهیم.

وی در پاسخ به این پرسش كه آیا امیدی از جهت تحقق اهداف این جنبش و سرانجام یافتن بیانیه زنان دست اندركار سینمای ایران دارد، گفت: بله البته و انشالله كه بتواند به سرانجام برسد.



هر واكنشی نسبت به ظلم یا اشتباه، حائز اهمیت است

نویسنده و كارگردان فیلم سینمایی شمعی در باد (1382) تاكید كرد: این موضوع شفاف سازی و صحبت از بدرفتاری و رفتارهای غیراخلاقی باید در همه حِرفه ها و مشاغل دیگر هم جریان داشته باشد. بحث، بحث خانواده، جامعه و مسائلی است كه در زندگی تك تك ما بسیار اهمیت دارند به همین دلیل پرداختن به آن به جای سكوت اهمیت بسیاری دارد.

درخشنده یادآور شد: همیشه می شود سكوت كرد و چیزی نگفت اما سكوت چیزی را تغییر نمی دهد و این داستان صرفا در زیرپوست جامعه رشد می كند؛ می شود صحبت و آگاهی رسانی كرد تا هم دیگران آگاه شوند و هم خاطی ها بدانند كه كجای این داستان قرار دارند.

كارگردان فیلم سینمایی پرنده كوچك خوشبختی (1366) در پاسخ به این پرسش كه تا چه اندازه با ماهیت و هدف این جنبش موافق است، تصریح كرد: در نهایت هر حركتی كه واكنشی نسبت به ظلم یا اشتباهی باشد، حائز اهمیت است؛ من حركت در این مسیر را با فیلمم هیس دخترها فریاد نمی زنند شروع كردم.



به گزارش ایرنا، پوران درخشنده (1330 كرمانشاه) تحصیلات تكمیلی خود را در مدرسه عالی تلویزیون و سینما گذراند و در سال 1354 در سازمان صدا و سیما شروع به كار كرد و در همان زمان فیلم طاعون كه دربارهٔ طاعون در كردستان در سال 1328 است را تهیه كرد.

سال بعد (1355) فیلمی دربارهٔ چهارشنبه سوری و پس از آن در سال 1356 فیلمی درباره موسیقی نواحی ایران را تولید كرد. درخشنده در سال 1375 مستندهای سه گانه صنایع دستی را در كردستان با عناوین موج، جانماز، سجاده، نازك كاری و گلیم ساخت.

وی سال 59–1358 فیلم مستند چرخها می چرخند را تولید كرد كه نگاهی به مسایل ركود اقتصادی و تعطیلی كارخانه ها به خصوص ایران ناسیونال (ایران خودرو فعلی) را به تصویر كشاند.

زیر سقف دودی (1395)، هیس! دخترها فریاد نمی زنند (1391)، حرفه ای ها (فیلم ویدئویی، 1389)، خواب های دنباله دار (1388)، بچه های ابدی (1385)، رؤیای خیس (1384)، شمعی در باد (1382)، عشق بدون مرز (1377)، زمان از دست رفته (1368)، عبور از غبار (1368)، پرنده كوچك خوشبختی (1366)، رابطه (1365) آثار سینمای داستانی درخشنده در طول چهاردهه فعالیت حرفه ای در مقام پژوهشگر، نویسنده و كارگردان است.



بیانیه ای كه به امضای صدها زن رسید

به گزارش ایرنا، 12 فروردین دست اندركاران زن سینما در بیانیه ای اعتراض آمیز نسبت به آن چه «خشونت علیه زنان» در این حرفه نامیده اند فریاد اعتراض سر داده و تقاضای شفاف خود برای رسیدگی به مصادیق تعریف شده این خشونت را از نهادهای خانه سینما، سینماگران، منتقدان و مخاطبان اعلام كردند.

این بیانیه كه به امضای صدها زن شاغل در سینمای ایران و چهره های سرشناسی چون نیكی كریمی، هدیه تهرانی، ترانه علیدوستی و بسیاری از بازیگران شناخته شده رسیده است (و هنوز نیز بر تعداد امضاهای آن افزوده می شود) به جامعه سینمایی ایران در مورد شدت و گستردگی آزارها علیه زنان كه برای اولین بار به یك فریاد جمعی تبدیل شده، هشدار داده است.

در این بیانیه آمده است: هرگونه خشونت، آزار و باج گیری جنسی در محیط كار از نظر ما محكوم است و برای توقف آن خواستار عواقب قانونی جدی برای متخلفین هستیم.

برچسب ها
- ترانه علیدوستی
- سینمای ایران
- خشونت علیه زنان
- هدیه تهرانی
- پوران درخشنده