بهره گیری از توانمندی تمساح ها برای كمك به كم شنوایان
محققان سوئدی امیدوارند فرضیه جدید تمساح (Crocodile Hypothesis) به افراد مبتلا به كم شنوایی كمك كند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از اس تی دی، بیش از 1.2 میلیارد نفر در سراسر جهان دچار كم شنوایی هستند. از طرف دیگر تمساح ها كه می توانند تا 70 سال عمر كنند از شنوایی عالی در تمام عمر خود برخوردارند. یكی از دلایل این است كه تمساح ها می توانند سلول های مویی جدید ایجاد كنند.
هلگه راسك اندرسن (Helge Rask-Andersen) استاد گوش شناسی دانشگاه اوپسالا و یكی از محققان این مطالعه گفت: به نظر می رسد كه سلول های مویی جدید از فعال شدن سلول هایی به نام سلول های پشتیبان (support cells) تشكیل شده اند كه این سلول ها به تمساح هایی كه ساختار سلولی خاصی دارند و به نظر می رسد انسانها بدون آن هستند، متصل است. فرضیه ما این است اعصابی كه تكانه هایی را از مغز حمل می كنند و با نام اعصاب وابَران (efferent nerves) شناخته می شوند، باعث رشد مجدد این ساختار می شوند.
به آن دسته از سلول های عصبی كه پیام های الكتریكی را از مركز دستگاه عصبی بدن به سوی بیرون می برند در پزشكی وابَران گفته می شود. یاخته هایی كه این پیام ها را در خلاف جهت وابَران یعنی به سوی مركز دستگاه عصبی می آورند، آوران نام دارند.
كم شنوایی مشكلات قابل توجهی برای افراد ایجاد می كند و اغلب بر كیفیت زندگی تاثیر منفی می گذارد. شایع ترین علت كم شنوایی نارسایی گیرنده های گوش است و این گیرنده ها در انسان قابل بازسازی نیستند. با این حال، آن ها ممكن است در موجودات غیر پستاندار مانند تمساح ها وجود داشته باشند چرا كه آن ها با وجود عمر 70 ساله همچنان شنوایی قوی در طول زندگی خود دارند.
این موضوع كه حیوانات در صورت آسیب دیدگی می توانند به سرعت سلول های مویی گوش خود را بازسازی كنند، شناخته شده است، اما واقعا مشخص نیست كه این امر چگونه انجام می شود. تمساح ها شنوایی بسیار خوبی دارند كه این ویژگی برای حضور در خشكی و زیر آب مناسب است. یكی از ویژگی های متمایز آن ها این است كه حساسیت گیرنده ها به سطوح مختلف تحت تاثیر دمای خارجی قرار می گیرد و این موضوع آن ها را برای انواع مختلف خطرات در محیط های مختلف یك گزینه عالی می سازد.


گوش تمساح در این مطالعه جدید به همت محققان گوش بیمارستان دانشگاه اوپسالا بررسی شده است. تعداد كمی از گروه های تحقیقاتی در دنیا، گوش داخلی تمساح را مورد مطالعه قرار داده اند. آنان در این مطالعه از میكروسكوپ الكترونی و فناوری های مولكولی استفاده كرده اند.
یك كشف جالب این بود كه ذرات سلولی كوچكی در گوش تمساح ترشح می شود. این ذرات شبیه اگزوزوم ها (exosomes) هستند و می توانند آنزیم هایی ترشح كنند كه شكسته می شوند یا غشایی را تشكیل می دهند كه مژك های گوش به هنگام ورود صدا به آن ساییده می شوند. اگزوزوم ها، كیسه های هوایی و حفره های كوچكی را تشكیل می دهند كه خم شدن مژك ها را با رسیدن ارتعاشات صوتی به گوش آسان تر می كنند.
یك فرضیه این است كه این امر حساسیت به صدا را افزایش می دهد و باعث بهبود شنوایی می شود. هلگه راسك اندرسن گفت: امیدوارم در آینده درك كنیم كه تمساح ها چگونه سلول های مویی خود را بازسازی می كنند تا در نهایت بتوانیم از آن در آینده برای كمك به افراد استفاده كنیم.