به گزارش ایسنا، فناوری هولوپورتیشن (Holoportation)، نوع جدیدی از فناوری است كه به مدل های سه بعدی با كیفیت بالا امكان می دهد تا در هر نقطه از جهان و در لحظه بازسازی، فشرده و منتقل شوند. هنگامی كه این فناوری با نمایشگرهای واقعیت تركیبی مانند هولولنز (HoloLens) ادغام می شود، به كاربران امكان می دهد تا شركت كنندگان از راه دور را به صورت سه بعدی ببینند و با آنها تعامل داشته باشند؛ گویی واقعا در فضای فیزیكی حضور دارند. برقراری ارتباط و تعامل با كاربران از راه دور با كمك این فناوری، مانند ارتباطات چهره به چهره طبیعی می شود.

هولوپورتیشن، یك فناوری جدید و پر سر و صدا است. بنابراین، بیشتر باید به این موضوع پرداخت كه هولوپورتیشن چیست و وجود واقعیت مجازی هولوگرافیك در محل كار چگونه می تواند اوضاع را بهتر كند.

تعریف كلی برای هولوپورتیشن، انتقال از راه دور با استفاده از واقعیت مجازی و واقعیت افزوده است. هولوپورتیشن، یك فناوری سه بعدی است كه مجموعه ای از دوربین های سه بعدی قرارگرفته در نقاط مختلف را برای ثبت و بازسازی تصویر سه بعدی یك شخص، فشرده سازی تصویر و انتقال آن به مكانی دور در لحظه به كار می گیرد.

تعامل با دیگران در فضای سه بعدی

شما با فناوری هولوپورتیشن، در واقع با همكاران، مشتریان یا سایر اعضای اداره خود در لحظه و از طریق هولوگرام های سه بعدی آنها در دنیای واقعیت مجازی ارتباط برقرار خواهید كرد. هولوپورتیشن عملاً شما را به مكانی دور منتقل می كند. همه این موارد در حالی است كه شما می نشینید و رندر سه بعدی خود را در لحظه كنترل می كنید. این فناوری به گوش دادن، دیدن و حتی تعامل با سایر كاربران و اشیاء در دنیای مجازی كمك می كند.

این فناوری از حداقل دو دوربین سه بعدی تخصصی برای ایجاد رندرهای سه بعدی استفاده می كند. افزودن دوربین های بیشتر به دستگاه می تواند رندرهای سه بعدی را بسیار بهتر كند. یك نرم افزار تخصصی، رندرها را بازسازی می كند و آنها را به سایر نقاط جهان انتقال می دهد تا در حالی كه در یك اتاق نشسته اید، جلسه ای را برگزار كنید؛ حتی زمانی كه سایر شركت كنندگان در واقعیت از شما دور هستند.

هولوپورتیشن یك نقطه عطف است

ما به تدریج با نخستین راه حل های واقعی آشنا می شویم كه به ما امكان می دهند تا خود را در فضا و زمان انتقال دهیم و در آن سوی جهان به عنوان یك هولوگرام حضور داشته باشیم. یكی از پروژه های بزرگ سال جاری در رابطه با هولوپورتیشن، بازگشت یك گروه موسیقی روی صحنه پس از 40 سال بود. برگزاركنندگان اعلام كردند كه گروه موسیقی آبا (ABBA) دوباره روی صحنه ظاهر خواهند شد، اما این بار به جای بدن واقعی، آواتارهای آنها حضور پیدا خواهند كرد. این آواتارها با الهام از نام این گروه، آباتار (Abbatar) نامیده شدند.

شركت آمریكایی "اینداستریال لایت اند مجیك" یا "آی ال ام" (ILM)، 850 نفر از كاركنان خود را برای تمركز بر این پروژه به كار گرفت. این پروژه مهمی در نوع خود به شمار می رود، زیرا این امكان را برای هر هنرمندی فراهم می كند تا خود را در فضا و زمان از راه دور انتقال دهد و سال ها پس از مرگ نیز هواداران از حضور او لذت ببرند.

هولوپورتیشن در لحظه همان طور كه در فیلم های علمی-تخیلی دیده ایم، امكان گفتگو و تعامل را فراهم می كند. این امر ممكن است اكنون به لطف فعالیت شركتی به نام PORTL در آستانه تحقق باشد.

آنها یك اطاقك بزرگ موسوم به PORTL Epic را در ابعاد یك دستگاه فروش خودكار ساخته اند كه می تواند هولوگرام های با وضوح بالا را در لحظه و به صورت سه بعدی تولید كند. 100 نمونه از این اتاقك در حال حاضر در سراسر جهان قرار داده شده اند. كاربران می توانند در یكی از این اتاقك ها یا چند نمونه از آنها، با وضوح بالا و به صورت همزمان ظاهر شوند.

این اتاقك ها را می توان در اتاق هیئت مدیره، روی صحنه، در سالن یا هر جایی كه لازم باشد، قرار داد. بدین ترتیب، با استفاده از دوربین و میكروفون می توان مردم را در هزاران مایل دورتر دید، صدای آنها را شنید و با آنها تعامل داشت. این فناوری به مدیران عامل امكان می دهد تا در همه دفاتر شركت به طور همزمان حضور داشته باشند. همچنین، این فناوری به دانشگاه ها امكان می دهد تا میزبان بهترین اساتید از سراسر جهان باشند.

هولوپورتیشن مایكروسافت

شركت های دیگری مانند "مایكروسافت" (Microsoft) نیز سعی دارند تا هولوپورتیشن را به واقعیت تبدیل كنند. هولوپورتیشن مایكروسافت، بزرگترین نمونه از این فناوری همیشه در حال تكامل است كه به كاربران امكان می دهد تا در یك مكان دور در هولوگرام های سه بعدی خود و در یك محیط واقعیت مجازی حضور داشته باشند.



هولوپورتیشن مایكروسافت از فناوری هولولنز این شركت استفاده می كند و به كاربر امكان می دهد تا با استفاده از هولولنز، در یك محیط واقعیت مجازی بدون زندگی كردن در همان فضای فیزیكی، ببیند، گوش دهد و با سایر شركت كنندگان تعامل داشته باشد. می توان این فناوری را به عنوان معادل سه بعدی كنفرانس ویدیویی در نظر گرفت كه در آن، به جای این كه كاربران روی صفحه رایانه قابل مشاهده باشند، دقیقا در یك نمای هولوگرافی سه بعدی ظاهر شوند.


هولوپورتیشن گوگل

گوگل در ماه مه 2021، از فناوری جدید خود به نام استارلاین (Starline) رونمایی كرد. گوگل در یك مقاله تحقیقاتی جدید، پروژه استارلاین خود را به تفصیل شرح داده است. استارلاین در اصل، یك اتاقك سه بعدی چت ویدیویی است كه هدف آن، برقراری یك تماس ویدئویی به صورتی است كه كاربر احساس می كند در مقابل یك انسان واقعی نشسته است.

این پروژه ساده به نظر می رسد، اما مقاله تحقیقاتی گوگل نشان می دهد كه چه چالش هایی وجود دارد تا بتوان مغز را فریب داد و به این فكر واداشت كه یك انسان واقعی در چند قدمی كاربر نشسته است. بدیهی است كه تصویر باید بسیار واضح و عاری از مصنوعات مزاحم باشد. صدا یك چالش دیگر است، زیرا باید طوری به نظر برسد كه گویی كلمات از دهان یك شخص واقعی بیرون می آیند. پس از این چالش ها، فقط موضوع كوچك تماس چشمی وجود دارد.

گوگل امیدوار است كه در نهایت، پروژه استارلاین بتواند حس حضوری مشابه واقعیت مجازی یا واقعیت افزوده را ارائه دهد؛ بدون این كه كاربران به استفاده از هدست های حجیم یا ردیاب نیاز داشته باشند.

همان گونه كه مقاله تحقیقاتی گوگل نشان می دهد، كارمندانی كه از استارلاین استفاده كرده اند، باور دارند كه این فناوری در ایجاد احساس حضور، ارتباط شخصی و كمك كردن به توجه و واكنش، از ویدئوكنفرانس سنتی پیشی می گیرد. سنجش این شركت نشان می دهد كه 117 شركت كننده طی 9 ماه، در مجموع 308 جلسه را در غرفه های حضور از راه دور خود برگزار كردند كه میانگین زمان آنها كمی بیش از 35 دقیقه بود.

همه چیز بسیار امیدواركننده به نظر می رسد اما هنوز هیچ نشانه ای مبنی بر زمانی كه ممكن است این سیستم روزی تجاری سازی شود، وجود ندارد. همچنین، اطلاعات بسیار كمی در مورد این موضوع وجود دارد كه آرایه گسترده سخت افزار استارلاین در واقعیت چقدر هزینه خواهد داشت. در حال حاضر، گوگل می گوید كه در حال گسترش دسترسی به پروژه استارلاین در بیشتر دفاتر خود در سراسر آمریكا است.

این فناوری نوید می دهد كه تماشای همه مسابقات ورزشی در همه مكان های دورافتاده ممكن شود. نسخه ای از این فناوری طی المپیك 2021 مورد استفاده قرار گرفت تا تجربه تماشایی كاملا جدیدی را برای مسابقات قایقرانی المپیك ارائه كند.

تصور می شود كه بسیاری از رویدادهای ورزشی آینده را بتوان از راه دور تماشا كرد و تلاش ها با این هدف صورت می گیرند كه این تجربه را تا حد امكان به واقعیت نزدیك كنند. با توجه به این كه همه گیری كووید-19 هنوز جوامع را تهدید می كند و محدودیت های شدیدی را دور هم جمع شدن و سفر كردن به وجود می آورد، به نظر می رسد كه باید راه حل های جدید و جایگزینی ارائه شوند.

پیش بینی می شود كه مفاهیم و راه حل های هولوپورتیشن، بخشی از زندگی ما در آینده باشند و به غلبه كردن بر محدودیت ها كمك كنند.

هولوپورتیشن در فضا

ناسا امسال برای نخستین بار شخصی را به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) هولوپورت كرد و راه جدیدی را برای ارتباط فضانوردان و افراد روی زمین با یكدیگر نشان داد.

برای پروژه هولوپورتیشن ناسا، جوزف اشمید (Josef Schmid)، جراح پرواز این آژانس فضایی، در اتاقی روی زمین بود و دوربین ها تصویر او را از همه زوایا ضبط می كردند. این فیلم به برنامه ای داده شد كه توسط شركت Aexa Aerospace ابداع شده بود.

همزمان، توماس پسكت (Thomas Pesquet)، فضانورد آژانس فضایی اروپا (ESA)، هدست هولولنز شركت مایكروسافت را در ایستگاه فضایی بین المللی پوشیده بود. این هدست، فیلم سه بعدی اشمید را در لحظه پخش می كرد و به نظر می رسید كه او هنگام گفتگو، در ایستگاه فضایی بین المللی حضور دارد. اشمید گفت: بدن فیزیكی ما آنجا نیست اما وجود انسانی ما كاملا آنجاست. مهم نیست كه ایستگاه فضایی بین المللی با سرعت در حال حركت در مدار بالای زمین است.



مایكروسافت حداقل از سال 2015 روی فناوری هولوپورتیشن كار كرده است، اما تماس با اشمید، نخستین بار بود كه شخصی را به صورت مجازی به فضا فرستاده شد. اكنون كه این فناوری خود را در یك فاصله طولانی ثابت كرده، گام بعدی این است كه هر دو نفر طی یك تماس هولوپورت شوند و شخص روی زمین احساس كند كه فضانورد با او در اتاق است.

از نظر اشمید، اگر ناسا بتواند این كار را انجام دهد، از این فناوری می توان برای كنفرانس های خصوصی پزشكی، كنفرانس های خصوصی روانپزشكی، كنفرانس های خصوصی خانوادگی و آوردن افراد به ایستگاه فضایی بین المللی برای ملاقات با فضانوردان استفاده كرد. هولوپورتیشن دو طرفه می تواند برای كمك كردن به ارتباط فضانوردان و عزیزان آنها سودمند باشد؛ به ویژه هنگامی كه فضانوردان سفر به مریخ را آغاز می كنند كه انتظار می رود سه سال طول بكشد.

با وجود این، هولوپورتیشن در این تماس ها با تاخیر ارتباطی قابل توجهی روبه رو خواهد شد. انتقال یك سیگنال بین دو سیاره با توجه به میزان نزدیكی آنها، احتمالا بین پنج تا 20 دقیقه زمان می برد.

ناسا در این رابطه گفت: هولوپورتیشن و روش هایی مانند آن می توانند پیامدهای قابل توجهی را بر آینده سفر به اعماق فضا داشته باشند. اگرچه برنامه ریزی برای ماموریت های مریخ در حال انجام شدن است، اما تاخیر در انتقال پیام، مانعی است كه در سفر از زمین به مریخ و از مریخ به زمین وجود دارد. تأخیر حداكثر 20 دقیقه ای، چالشی منحصربه فرد را برای ارتباط ایجاد می كند؛ خواه از راه انتقال رادیویی ساده باشد، خواه از راه جریان های ویدیویی یا روش های جدیدی مانند هولوپورتیشن. ارتباط، موضوعی بسیار مهم است؛ چه به دلایل پزشكی باشد و چه برای پشتیبانی مأموریت یا حفظ ارتباط با اعضای خانواده.

ناسا باور دارد كه تركیب هولوپورتیشن با واقعیت افزوده در آینده می تواند سیستم آموزش از راه دور را فعال تر كند.

اشمید گفت: تصور كنید كه می توانید بهترین مربی یا طراح واقعی یك فناوری پیچیده را در هر كجا كه می خواهید، در كنار خود بیاورید. علاوه بر این، ما واقعیت افزوده را با حس لامسه تركیب خواهیم كرد. شما می توانید به همراه یكدیگر روی یك دستگاه كار كنید؛ دقیقا مانند دو نفر از بهترین جراحانی كه هنگام جراحی با یكدیگر كار می كنند. به علاوه، همه از این كه بدانند بهترین گروه به همراه یكدیگر روی یك قطعه سخت افزاری حیاتی كار می كنند، اطمینان خاطر پیدا می كنند.

تله پورتیشن

دورنوردی یا تله پورتیشن (Teleportation) عبارت است از انتقال فرضی ماده یا انرژی از یك نقطه به نقطه دیگر بدون عبور از فضای فیزیكی بین آنها. این یك موضوع رایج در ادبیات علمی-تخیلی و در سایر موارد مربوط به فرهنگ عامه است. تله پورتیشن اغلب با سفر در زمان همراه می شود زیرا سفر بین دو نقطه، زمان نامعلومی را می طلبد.

تله پورتیشن در نظر بسیاری از ما، بهترین راه برای سفر كردن است. تصور كنید كه وارد یك وسیله نقلیه مخصوص شده اید و می توانید هزاران كیلومتر را تقریبا در یك لحظه طی كنید. این موضوع، یك عنصر اصلی در سریال "پیشتازان فضا" (Star Trek) و سایر داستان های علمی-تخیلی است و نوعی از آن حتی در مجموعه هری پاتر (Harry Potter) نیز دیده می شود. در هر حال، در دنیای واقعی ممكن است كه تله پورت انسان هرگز قابل دستیابی نباشد.

اگرچه تله پورت انسانی در حال حاضر فقط در داستان های علمی-تخیلی به چشم می خورد، اما در حوزه مكانیك كوانتومی، امكان انتقال از راه دور وجود دارد؛ البته نه به روشی كه معمولا در تلویزیون نشان داده می شود. در دنیای كوانتومی، انتقال از راه دور به جای انتقال ماده، شامل انتقال اطلاعات است.

دانشمندان پیشتر تأیید كردند كه حتی وقتی فوتون ها از نظر فیزیكی به هم متصل نیستند، می توان اطلاعات را بین فوتون های روی تراشه های كامپیوتری منتقل كرد. پژوهشی كه طی همكاری دانشگاه راچستر (U of Rochester) و دانشگاه پردو (Purdue University) و با پشتیبانی بنیاد ملی علوم آمریكا (NSF) انجام شد، نشان داد كه ممكن است انتقال از راه دور بین الكترون ها نیز امكان پذیر باشد.

پژوهشگران در این پروژه، به بررسی راه های جدیدی برای ابداع تعاملات كوانتومی بین الكترون هایی كه از هم دور هستند، پرداختند. آنها باور دارند كه این كار، گام مهمی در بهبود محاسبات كوانتومی به شمار می رود و این پتانسیل را دارد كه فناوری، پزشكی و علم را با ارائه پردازنده ها و حسگرهای سریع تر و كارآمدتر متحول كند.

بزرگترین موضوع در انتقال هر چیزی از زمین به فضا، جرم است. مواد دارای جرم هستند و انسان ها برای زنده ماندن به ملزومات زیادی نیاز دارند؛ از جمله هوا، آب، غذا و تمام تجهیزات لازم برای پردازش نیازهای بدن ما. تله پورت مستقیم یك فضانورد به ایستگاه فضایی بین المللی، نیاز به پرتاب موشك را كه جرم زیادی دارد و همه تجهیزات لازم را حمل می كند، نادیده می گیرد. باید دید كه چه چیزی مانع تله پورتیشن فوری و بی دردسر است.

نسبیت به ما می گوید كه هیچ چیز ساخته شده از ماده نمی تواند سریع تر از نور حركت كند. حتی اگر بتوانید خودتان را تله پورت كنید، انتقال شما زمان خواهد برد. در حالی كه رسیدن نور به ماه به زمان كمی نیاز دارد، حركت ماده در فضا حتی با كمك وسیله نقلیه مخصوص تله پورتیشن بیشتر طول می كشد. با در نظر گرفتن این موضوع، تله پورتیشن یك راه حل برای انتقال یافتن به نقاط مختلف روی زمین نخواهد بود.

پرسش اصلی این است كه در تله پورتیشن، چه چیزی و چگونه حمل می شود. ما نمی توانیم ذرات ماده را از طریق بیشتر مواد عبور دهیم، زیرا آنها به شدت با اتم های درونی تعامل دارند. این امر به مشكل اصلی هر نوع انتقال از راه دور بازمی گردد، زیرا ماده ای كه بدن ما را تشكیل می دهد، از قوانینی پیروی می كند كه برای سرعت گرفتن در فضای باز و عبور از موانع مناسب نیستند.

موضوع مهم دیگر، انرژی است. فرض كنید كه می خواهید از یك طرف یك میدان باز به طرف دیگر تله پورت شوید. حركت بین این دو نقطه صرف نظر از روشی كه به كار می برید، نیاز به انرژی دارد؛ خواه انرژی شیمیایی سوزانده شده توسط عضلات برای راه رفتن باشد، خواه یك انرژی دیگر. بخشی از جذابیت تله پورتیشن این است كه شما فقط در انتهای سفر انرژی مصرف می كنید، نه در اواسط آن. بدین ترتیب، هنوز حداقل انرژی لازم برای جابه جایی هر چیزی وجود دارد.

انتقال با روش تله پورتیشن، انرژی فوق العاده ای را می طلبد. به عبارت دیگر، برای امكان پذیر كردن تله پورتیشن باید راهی را برای حل كردن مشكل انرژی پیدا كنیم. در غیر این صورت، تله پورتیشن بسیار گران تر از موشك های معمولی خواهد بود. به همین دلیل، چنین راهی فعلا فقط در ذهن نویسندگان علمی-تخیلی وجود دارد.

تله پورت كوانتومی شامل انتقال وضعیت یك ذره معمولا یك فوتون یا ذره نور، از یك مكان به مكان دیگر است كه وعده داده می شود، شكل امنی از انتقال اطلاعات در آینده باشد. كلید تله پورت كوانتومی این است كه از نظر مكانیك كوانتومی، همه ذرات یك نوع یكسان هستند. به عنوان مثال، یك الكترون از نظر جرم، بار الكتریكی و سایر ویژگی ها دقیقا مانند هر الكترون دیگری است. بنابراین اگر پیكربندی یك الكترون را به الكترون دیگری انتقال دهید، دقیقا مانند تله پورت كردن آن است.

كل پیكربندی كوانتومی بدن انسان شامل نحوه چیدمان اتم ها است كه همه چیز از ساختار DNA گرفته تا استخوان ها و پوست را در بر دارد. این موارد، اطلاعات زیادی برای انتقال دادن هستند. بنابراین، هیچكس فعلا انتظار ندارد كه تله پورت كوانتومی، انسان را حمل كند.

این موضوع فقط در مورد كپی كردن پیكربندی هر یك از اتم ها است. به غیر از این، باید به نحوی یك شخص كامل را با تمام اطلاعات آن جمع آوری كرد و به نقطه دیگری انتقال داد. به علاوه، مشكلات اخلاقی و فلسفی نیز وجود دارد زیرا فرآیند كپی كردن تمام اطلاعات كوانتومی ممكن است انسانی را كه می خواهید تله پورت كنید، از بین ببرد و به این پرسش منجر شود كه آیا شخص تله پورت شده، همان شخص است یا یك شخص جدید.

انتهای پیام