تحقیقات دانشمندان درباره تفاوت های مغز انسان و حیوان
محققان دانشگاه «ییل» آمریكا در مطالعه اخیرشان به بررسی مغز انسان پرداخته و دریافتند كه قشر خلفی جانبی پیش پیشانی مغز جزء اصلی هویت انسانی است.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، در یك مطالعه جدید دانشمندان ویژگی های خاص چندین حیوان و انسان ها را شناسایی كردند.

آن ها دریافتند آنچه ما را انسان می كند، ممكن است ما را مستعد بیماری های عصبی روانی نیز كند.

دانشمندان در این مطالعه عمدتا قشر خلفی جانبی پیش پیشانی مغز كه در انگلیسی از آن به عنوان Dorsolateral Prefrontal Cortex یا DLPFC (دی ال پی اف سی) یاد می شود را بررسی كردند.

آن ها از تكنیك توالی یابی آر. ان. ای تك سلولی برای به تصویر كشیدن سطوح بیان ژن در چندین سلول جمع آوری شده از قشر خلفی جانبی پیش پیشانی مغز یك انسان بالغ، شامپانزه، ماكاك و میمون های مارموست استفاده كردند. محققان قشر خلفی جانبی پیش پیشانی مغز را جزء اصلی هویت انسانی دانستند.

"نناد سستان" (Nenad Sestan) استاد علوم اعصاب دانشگاه ییل گفت: ما تاكنون چندان اطلاع نداشتیم كه چه چیزی انسان را منحصربه فرد می كند و ما را از سایر گونه های نخستی متمایز می كند. اكنون سرنخ های بیشتری داریم.

اولین سوالی كه دانشمندان به آن پرداختند این بود كه آیا برخی از سلول ها فقط در بدن انسان یافت می شود یا در بدن سایر گونه های نخستی غیرانسانی نیز وجود دارد كه برای درك بهتر این موضوع به بررسی این تفاوت ها پرداخته و آن ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.

پس از گروه بندی سلول هایی با پروفایل بیانی مشابه، آن ها 109 نوع سلول نخستی مشترك را كشف كردند، اما پنج نوع سلولی دیگر را نیز یافتند كه بین همه گونه ها مشترك نبود. این ها شامل دو نوع متمایز میكروگلیا یا سلول های ایمنی خاص مغز بود كه به ترتیب فقط در انسان و شامپانزه یافت می شوند.

میكروگلیا (Microglia) یا ریزپی بان ها یاخته هایی كوچك و غیرعصبی و میان بافتی با منشا میان پوستی هستند كه بخشی از ساختار حمایتی دستگاه عصبی مركزی را تشكیل می دهد.

دانشمندان همچنین دریافتند كه نوع میكروگلیا مخصوص انسان در طول رشد و بزرگسالی وجود دارد. این به این معنی است كه سلول ها به جای مبارزه با بیماری، در حفظ و نگهداری مغز نقش دارند.

سستان گفت: ما انسان ها در محیطی بسیار متفاوت با سبك زندگی منحصربه فرد در مقایسه با سایر گونه های نخستی ها زندگی می كنیم و سلول های گلیا از جمله میكروگلیا در معرض این تفاوت ها هستند. نوع میكروگلیا موجود در مغز انسان ممكن است نشان دهنده یك پاسخ ایمنی به محیط باشد.

یكی دیگر از یافته های غیرمنتظره منحصر به فرد برای انسان، ژن FOXP 2 بود كه با بررسی بیان ژن در میكروگلیا كشف شد.

این یافته ها توجه محققان را جلب كرد، زیرا تغییرات FOXP 2 با دیسپراكسی كلامی مرتبط است و دیسپراكسی كلامی نیز اختلالی است كه در آن مبتلایان برای تولید زبان یا گفتار تلاش می كنند. بر اساس تحقیقات دیگر، FOXP 2 با چندین اختلال عصبی روانپزشكی از جمله اوتیسم، اسكیزوفرنی و صرع مرتبط است.

این ژن بیان اختصاصی پستانداران را در زیر مجموعه ای از نورون های تحریك كننده و بیان اختصاصی انسان را در میكروگلیا نشان می دهد.

بنا بر اعلام تی ای، "شائوجی ما" (Shaojie Ma) دانشیار مقطع فوق دكترا آزمایشگاه پروفسور سستان و یكی از نویسندگان این مطالعه در انتها گفت:FOXP 2 چندین دهه است كه توجه دانشمندان را جلب كرده است، اما هنوز ما نمی دانیم چه چیزی آن را در انسان ها در مقایسه با دیگر گونه های نخستی منحصربه فرد می كند. ما در مورد یافته های FOXP 2 بسیار هیجان زده هستیم، زیرا آن ها مسیر های جدیدی را برای مطالعه زبان و بیماری ها هموار می كنند.