محققان موفق به شناسایی پروتئینی شدند كه می تواند برخی علائم بیماری پاركینسون را در موش ها كُند كرده یا متوقف نماید.



تیم تحقیق دریافت كه پروتئین های 5 و 7 مورفوژنتیك استخوان (BMP5 / 7) می توانند این تأثیرات را در مدل موش مبتلا به پاركینسون داشته باشند.

نتایج این تحقیق ممكن است اولین گام در جهت ایجاد یك درمان جدید برای بیماری پاركینسون باشد.

این نوع اختلال مغزی به طور معمول افراد بالای 60 سال را درگیر می كند و علائم با گذشت زمان تشدید می شوند.

علائم بیماری شایع شامل سفتی اعضای بدن، دشواری در راه رفتن، لرزش و اختلال در حفظ تعادل و هماهنگی اعضای بدن است.

این بیماری همچنین می تواند توانایی صحبت كردن را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به تغییرات خلقی، خستگی و از دست دادن حافظه شود.

طبق گزارش بنیاد پاركینسون آمریكا در سال 2020 حدود 10 میلیون نفر در سراسر جهان به این بیماری مبتلا شده اند.

با وجود این میزان شیوع، دانشمندان هنوز مطمئن نیستند كه چرا بیماری پاركینسون برخی افراد را مبتلا می كند و دیگران را تحت تأثیر قرار نمی دهد و در حال حاضر درمانی برای این بیماری وجود ندارد.

به نظر می رسد برخی موارد بیماری پاركینسون ارثی است. به عبارت دیگر، این بیماری می تواند در نسل های مختلف یك خانواده ظاهر شود، اما برای بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری سابقه خانوادگی وجود ندارد.

محققان بر این باورند كه عوامل متعددی از جمله ژنتیك، قرار گرفتن در معرض سموم زیست محیطی و سن بر افزایش این ریسك تاثیر می گذارد.

این بیماری باعث می شود سلول های عصبی در بخشی از مغز كه حركت را كنترل می كند، متوقف شده یا بمیرند. از اینرو این منطقه مغزی، ماده كمتری از دوپامین شیمیایی را تولید می كند كه به شخص كمك می كند حركت آرام و هدفمند خود را حفظ كند.

این تیم تحقیق بر روی پروتئین های BMP5 / 7 تمركز كردند. آنها قبلاً نشان داده بودند كه BMP5 / 7 نقش مهمی در نورون های تولیدكننده دوپامین در موش ها دارد.

محققان دریافتند كه پروتئین BMP5 / 7 تأثیر حفاظتی مهمی در برابر پروتئین های آلفا-سینوكلئین به اشتباه چین خورده دارد.

محققان دریافتند درمان BMP5 / 7 می تواند، در مدل موش های مبتلا به بیماری پاركینسون، به طور موثری از اختلالات حركتی ناشی از تجمع آلفا-سینوكلئین پیشگیری كند و روند از بین رفتن سلول های مغزی تولیدكننده دوپامین را متوقف نماید.

از اینرو BMP5 / 7 می تواند روند بیماری پاركینسون را كُند كرده یا متوقف نماید.