بوشهر - ایرنا - با كلام بیجان، خنده ها و گریه های بی صدا، فریاد می زنند و در حالی كه آهنگ صدایشان پرهیجان تا افق ها می رسد، اما نزدیكترین گوش ها به آنها  هیچ نمی شنوند و حركت دست هایشان همچنان كه باید برای فهمیدنشان كافی نیست.

به گزارش خبرنگار ایرنا،ماندن در زندگی اجتماعی برای آنها نیازمند كوششی مضاعف و خودخواسته است؛ به سختی برای رساندن پیام خود تقلا می كنند، نشنیده گرفته می شوند، به حساب نمی آیند، ساده انگاشته می شوند و سخت تر از آن برخورد ترحم آمیزی است كه هر روز در كوله بار سكوت واندوه به همراه خود می كشند.

سكوت، بخش زیادی از آن چیزی است كه یك ناشنوا در كوله بار زندگی خود به دوش می كشد آنها در دنیای ساكت خود با كمك دست ها و لب ها به اندازه یك دنیا باهم صحبت می كنند، سرود و شعر می خوانند، انتقال پیام و محتوا می دهند و باهم بحث و حتی دعوا می كنند و بخوبی صدای یكدیگر را می شنوند اما در دنیای دیگرهایی كه شنوا هستند كمتر شنیده می شوند.

ناشنوایان با محروم شدن از صداهای پیرامون خود، همواره دغدغه ارتباط با همنوعان خود را دارند و از آن جا كه اطرافیان هم با زبان ایما و اشاره آشنایی كاملی ندارند، برقراری ارتباطی مناسب و مطلوب با آنها خیلی سخت می شود؛ لب خوانی و زبان اشاره تنها وسیله ارتباط و انتقال پیام برای ناشنوایان به شمار می رود، اما ناآشنایی بیشتر مردم با این زبان باعث شده این قشر با مشكلاتی روبرو شوند.

ناشنوایی یكی از سخت ترین معلولیت ها است؛ هر چند این افراد از لحاظ ظاهری سالم هستند اما به علت اینكه نمی توانند ارتباط برقرار كنند، سطح دانش و دایره لغات آنها محدود است.

براساس قانون حمایت از معلولان، باید زبان اشاره به عنوان تنها راه برقراری ارتباط و انتقال پیام به ناشنوایان در جامعه آموزش داده شود و 2 تا 5 ساعت از برنامه صدا و سیما برای ناشنوایان تدارك دیده شود اما امروز این قانون در جامعه ما رعایت نمی شود تا زندگی اجتماعی برای آنها با انبوهی از مشكلات همراه شود.

هشتم مهرماه برابر با سی ام سپتامبر و " روز جهانی ناشنوایان" بهانه ای شد تا با همان هدف نامگذاری این روز یعنی " ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان، دانسته هایی از زبان اشاره و آگاهی سیاست مداران و عموم مردم از مشكلاتی این گروه" با آنها وبه گفت وگو بنشینم.

"جامعه به ما توجه نمی كند"

فاضل ورزنده یكی از افراد كم شنوای بوشهری كه ساعتی را با او همراه شدم؛

"خدایا مرا بیاموز كه با زبان اشاره ام به مردمان بفهمانم كه من نیز چون شما هستم اگر چه زبان ظاهر و شنوایی ظاهری ندارم اما در باطن شنوایم و با زبان اشاره عشق از تو می خواهم من و امثال من را از ورطه ترحم دیگران برهانی اینها نجوای فاضل ورزنده یك فرد ناشنوا است".

"وقتی یكی از حواس پنجگانه كار خود را بخوبی انجام نمی دهد فرد با مشكلاتی روبرو است و این مشكلات بویژه در جامعه و در ایجاد ارتباط با دیگران بیشتر احساس می شود چون آنها نحوه ارتباط گیری را با این افراد نمی شناسند"، اینها بخشی از سخنان فاضل ورزنده كم شنوای بوشهری است.



به گفته ورزنده وقتی برای انجام كاری در مكان عمومی قرار می گیریم توجه كمتری به ما می شود و بعضی افراد وقتی متوجه می شوند گفتار آنها را متوجه نمی شنویم رفتار زننده و توهین آمیزی با ما دارند.

اشتغال ناشنوایان مشكل مضاعف

او از نامهربانی و سوء استفاده برخی از افراد جامعه در فضای كاری هم گلایه می كند: وقتی متوجه ناشنوایی ما می شوند یا حق و حقوق مان را پرداخت نمی كنند و یا نصفه و یا از روی ترحم پرداخت می كنند.

ورزنده، جوان دیپلمه كم شنوای بوشهری در كنار داشتن مهارت در رشته نجاری، علاقه به هنر و داشتن مدرك صدف كاری اما امروز ه نظافتچی در یك شركت خصوصی با حقوقی اندك و بدون بیمه مشغول به كار است و مهمترین خواسته او برای اینكه بتواند زندگی آینده خود سامان و به نوعی تضمین كند، بیمه است.

به بیان ورزنده به رغم اینكه افراد ناشنوا از نظر جسمانی هیچ مشكلی ندارند و در بسیاری از كارها توانا هستند اما جامعه پذیرای آنها نیست و در حالت عمومی جامعه به دلیل پذیرفته نشدن فرد ناشنوا او را بدون در نظر گرفتن مهارت ها حذف می كنند.

كارفرمایان اطلاعات كافی در مورد ناشنوایان ندارند و تصور آنها از فرد ناشنوا فردی است كه اصلاً چیزی نمی فهمد اما ناشنوایان به دلیل تمرین لب خوانی چشمانی تیزبین دارند و استعدادهای زیادی در آنان نهفته است و تنها به دلیل دید عمومی منفی در جامعه این استعداد ها نادیده گرفته می شوند.

نصرالله اهرمی نژاد رئیس انجمن ناشنوایان استان بوشهر كه خود نیز ناشنوا است در باره اشتغال ناشنوایان اینطور توضیح می دهد: افراد ناشنوا با وجود اینكه درس می خوانند و مدارك عالی نیز از دانشگاه ها می گیرند ولی درصد زیادی از آنها ازسوی كارفرماها و دستگاه های دولتی پذیرفته نمی شوند و این افراد مجبورند به كارهای جانبی كه تنها جنبه سرگرم كننده دارد، بپردازند.

اهرمی نژاد از همكاری نكردن ادارات ودستگاه های دولتی با افراد ناشنوا و رعایت نكردن قانون در زمینه جـذب سه درصد نیـروی كار از جامعه معلولان انتقاد كرد.

او مسكن را از دیگر مشكلات ناشنوایان عنوان می كند و می گوید: فرد ناشنوا ازدواج می كند ولی بعد از ازدواج با مشكل مسكن روبرو است و انتظار می رود دستگاه های حمایتی سازمان بهزیستی را در این زمینه همراهی كنند چرا كه این سازمان به تنهایی توان حل این مشكل را ندارد.

نبود مترجم مهمترین مشكل ناشنوایان برای ادامه تحصیل

علی پارسایی یكی دیگر از ناشنوایان بوشهری می گوید: یكی از مهمترین چالش های ناشنوایان پذیرش جامعه است بطوریكه به دلیل ناشنوا بودنمان بیشتر تمایل به حرف زدن داریم اما به صحبت های ما توجهی نمی شود و دومین چالش ما در حوزه اجتماع و خارج از خانواده است.

به بیان این ناشنوای 24 ساله افراد ناشنوا در مقایسه با معلولان دیگر مانند جسمی حركتی و نابینا در رابطه با پذیرش در اجتماع محدودیت های زیادی دارند هرچند به طور مثال در محیطی مثل بانك كارمندان بانك با ناشنوایان همكاری های لازم را انجام می دهند اما در مجموع ما مترجمان خود را نمی توانیم وارد سازمان ها و ادارات كنیم.

به اعتقاد پارسایی بچه های ناشنوا نباید فراموش شده تلقی شوند و جامعه به آنها بی توجه باشد چرا كه ناشنوایان هم حق زندگی دارند و باید به نیازهای آنها پاسخ داده شود.

ایمان سلیمانی یكی از افراد كم شنوای بوشهر نداشتن مدرسه مستقل برای ناشنوایان در مقطع متوسطه دوم را از مشكلات ناشنوایان بوشهری عنوان می كند و می گوید: مدرسه بهارستان ویژه ناشنوایان فقط برای مقطع ابتدایی و متوسطه اول است و دانش آموزان ناشنوا برای ورود به متوسطه دوم باید وارد مدرسه های عادی شوند.

به گفته سلیمانی نبود مترجم در این مدرسه ها شرایط ادامه تحصیل را برای دانش آموزان ناشنوا سخت كرده و آنها را از ادامه تحصیل منصرف می كند.

این كم شنوای ورزشكار بوشهری كه به تازگی به عنوان تنها نماینده استان بوشهر به كادر فنی تیم ملی فوتبال ناشنوایان دعوت شده است می گوید: مناسب سازی برای معلولان تنها شامل ایجاد رمپ، چراغ راهنمایی گویا و خودپردازهای بانكی گویا نیست بلكه از لحاظ ارتباطی نیز باید برای ناشنوایان مناسب سازی لازم صورت گیرد مساله ای كه امروز در جامعه كمتر مورد توجه واقع شده یا به طور كلی مغفول مانده است و این مشكلاتی را برای این قشر ایجاد می كند.

ورزش ناشنوایان با انبوهی از محدودیت های ناگفته

اما در كنار همه مشكلات و كمبودها ناشنوایان بوشهری در رشته های ورزشی از جمله ورزشكاران پیشرو كشور به شمار می روند كسب مقام سوم والیبال پیشكسوتان منطقه جنوب كشور در اصفهان، مقام دوم پینگ پنگ پیشكسوتان ناشنوای منطقه جنوب كشور در شیراز از جمله افتخارات ورزشی ناشنوایان بوشهری است.

آنطوری كه مسعود ابراهیمی معاون توانبخشی اداره كل بهزیستی استان بوشهر می گوید: با وجود استعداد ناشنوایان در رشته فوتسال اما سالنی برای فوتسال و زمین چمن مصنوعی كوچكی هم در اختیار نداریم.

به گفته ابراهیمی افزون بر اینكه ناشنوایان ورزشكار بوشهری برای تمرین پینگ پنگ، دارت، شطرنج و سایر رشته ها با محدودیت سالن روبرو هستند با وجود حمایت سازمان بهزیستی اما همچنان برای اعزام بچه ها به مسابقه های كشوری و تهیه لباس و كفش ورزشی در رشته های مختلف با مشكلات زیادی مواجه هستیم.

حضور خیران و نهادهای خصوصی در كنار بهزیستی و انجمن ناشنوایان برای حمایت از ناشنوایان ورزشكار برای حضور در رقابت های كشوری و حتی جهانی كمترین خواسته جامعه ناشنوایان بوشهری است.

شناسایی بیش از 2هزار ناشنوا در استان بوشهر

به گفته حسین اسدی راد مدیركل بهزیستی استان بوشهر میزان شیوع معلولیت ناشنوایی در این استان 2 تا چهار نفر در هر هزار نفر تشخیص داده شده و 50 درصد علت ناشنوایی در این استان ژنتیكی، 25 درصد دلایل ناشناخته و مابقی نیز به دلیل بیماری های مادر در دوران بارداری و برخی مشكلات زایمان شناسایی شده است.

او جمعیت ناشنوایان استان بوشهر را 2 هزار و 984 نفر اعلام می كند كه این افراد خدمات لازم را از طریق سه مركز آموزش كودك و خانواده كم شنوا و ناشنوا در بوشهر، گناوه و دشتستان دریافت می كنند.

اسدی راد اجرای طرح غربالگری شنوایی نوزادان با هدف شناسایی اختلال های شنوایی و استفاده ازسمعك و كاشت حلزون برای تكمیل شنوایی بچه هایی كه در سن طلایی 2 تا 10 سال قرار دارد را از جمله خدمات بهزیستی برای جامعه ناشنوایان عنوان كرد.

او یادآور می شود: در سه ماه نخست امسال سه هزار و 198 نوزاد غربالگری شنوایی شدند كه از این شمار 10 كودك نیازمند به مداخلات درمانی تشخیص داده شده اند.



او تهیه 200 سمعك رایگان برای افراد ناشنوا و نیمه ناشنوا از نیمه سال گذشته تاكنون و توزیع 2 هزار بسته 6 تایی باطری سمعك در مدل و سایزهای متفاوت، كاشت حلزون برای تكمیل شنوایی افراد در سن طلایی 2 تا 10 سالگی به تعداد 9 نفر از سال گذشته تاكنون را از جمله خدمات ارائه شده به جامعه ناشنوایان استان بوشهر عنوان كرد.

با همه خدماتی كه به گفته اسدی راد به ناشنوایان بوشهری ارائه شده است، اما علاوه بر همه محدودیت های زیرساختی و قانونی، این گروه با چالش هایی مواجه اند كه تنها فرهنگ سازی و آموزش عمومی می تواند مرهم آن باشد؛ جامعه و خانواده های دارای معلول ناشنوا باید زبان اشاره بیاموزند، همه باید آنها را با نقص جسمی كه دارند به رسمیت بشناسند، آنها نه به ترحم كه به فهمیده شدن نیاز دارند،تا بتوانند به عنوان عضوی موثر و كارآمد در جامعه زندگی كنند.

آنطور كه از گفته های ناشنوایان بر می آید: ما باید بیاموزیم كه ناشنوایان را با دستهایشان بفهمیم و دست های آنها پل ارتباطی آنان با دیگر اعضای جامعه به شمار می رود.

برچسب ها
- سازمان بهزیستی
- بوشهر
- ناشنوایان