متخصصان و اعضای هیات علمی حوزه سالمندی در آستانه روز جهانی سالمند (اول اكتبر) اعلام كردند:

كمبود نیروی متخصص " طب سالمندی " از جدی ترین چالش های حوزه سالمندی است

متخصصان و اعضای هیات علمی حوزه سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی امروز (چهارشنبه) در آستانه روز جهانی سالمند (اول اكتبر- 9 مهرماه) در جمع خبرنگاران، از كمبود نیروی متخصص " طب سالمندی " در كشور، به عنوان جدی ترین چالش های حوزه سالمندی گفتند.

دكتر احمد دلبری رئیس مركز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، دكتر یدالله ابوالفتحی ممتاز و دكتر نسیبه زنجری اعضای هیات علمی گروه آموزشی و مركز تحقیقات سالمندی این دانشگاه، مسایل و مشكلات حوزه سالمندی را در این نشست خبری مطرح كردند.

دكتر دلبری درباره كمبود نیروی متخصص " طب سالمندی " در كشور با توجه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان، گفت: در 40 سال گذشته میزان جمعیت سالمندان دو برابر شد و پیش بینی می شود كه در سال 1430، یك سوم جمعیت كشور و یا به عبارتی، 30 درصد جمعیت كشور را سالمندان بالای 60 سال تشكیل بدهند، و این درحالی است كه متخصص طب سالمندی برای مراقبت از این قشر عظیم در كشور كم داریم، بطوری كه بر اساس استانداردهای جهانی باید دو هزار و 30 متخصص طب سالمندی به ازای این جمعیت از سالمندان در كشور داشته باشیم ، اما این رقم اكنون 23 نفر است.

وی خاطرنشان كرد: متاسفانه در چند سال اخیر، رشته طب سالمندی در كشور به دلیل تعارض منافع دیگر متخصصان مانند متخصصان بیماری های داخلی، حذف شد، در برخی مراكز استان ها فقط یك كارشناس طب سالمندی داریم كه جوابگوی همه نیازهای سالمندان نیست و روند رو به رشد جمعیت سالمندان، ضرورت تربیت نیروی متخصص در رشته طب سالمندی در كشور را دو چندان می كند.

در خصوص كیفیت زندگی سالمندان، شرایط خوبی نداریم

رئیس مركز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی همچنین به وجود 9 میلیون و 300 هزار سالمند در كشور اشاره كرد و گفت: افزایش امید به زندگی در كشور طی سال های اخیر، قابل قبول بود و حتی از میانگین جهانی نیز بیشتر بوده است، به طوری كه امید به زندگی در مردان 74 سال و در زنان ایرانی 76 سال است، اما در زمینه كیفیت زندگی سالمندان، شرایط خوبی نداریم و بیش از 25 درصد آنان دچار اختلالات روانی، حدود 30 درصد دارای مشكلات قلبی و 90 درصد مبتلا به حداقل یك بیماری مزمن هستند.

تعداد تخت آسایشگاهی سالمندان در كشور با استانداردهای جهانی قابل مقایسه نیست

دكتر دلبری در پاسخ به سئوال یكی از خبرنگاران در باره كمبود مراكز نگهداری سالمندان كه با توجه به شرایط خانواده های ایرانی در آینده، این مشكل بزرگتر خواهد شد، گفت: اكنون 14 هزار و 500 تخت آسایشگاهی سالمندان در كشور وجود دارد، در حالی كه 9 میلیون و 300 هزار سالمند بالای 60 سال داریم و در واقع می توان گفت كه به ازای هر 641 نفر بالای 60 سال، یك تخت آسایشگاهی در كشور موجود است كه نشاندهنده فاصله زیاد ما با استانداردهای جهانی است.

وی از طرفی به هزینه ماهانه نگهداری یك سالمند در مراكز نگهداری سالمندان اشاره كرد و افزود: هزینه ماهانه هر سالمند در مراكز نگهداری مانند آسایشگاه كهریزك، بین 9 تا 11 میلیون تومان است و این در حالی است كه حدود 30 درصد از مجموع 14 هزار و 500 تخت آسایشگاهی سالمندان در كل كشور را سالمندان مجهول الهویه و سر راهی اشغال كرده اند.

دكتر دلبری در همین ارتباط ادامه داد: متاسفانه یارانه متناسب با این نیاز، در كشور نداریم و باید سازمان های بیمه گر و دولت، توجه اساسی به بیمه خدمات طولانی مدت برای سالمندان داشته باشند و با توجه به اینكه جمعیت سالمندی كشور به سمت زنانه شدن پیش می رود و زنان سالمند آسیب پذیرتر از مردان سالمند هستند، جای خالی حمایت های بیمه ای برای دریافت خدمات طولانی مدت توسط سالمندان، بیش از هر زمان دیگر احساس می شود.

دكتر ممتاز عضو هیات علمی حوزه سالمندی، بر ضرورت پوشش بیمه ای برای مراقبت های دوره سالمندی تاكید كرد

دكتر یدالله ابوالفتحی ممتاز عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی بر ضرورت افزایش مراكز نگهداری سالمندان و حمایت های بیمه ای جهت دریافت خدمات مراقبتی و نگهداری تاكید كرد و گفت: دولت و مراكز خیریه باید به تاسیس مركز نگهداری سالمندان توجه اساسی داشته باشند و برای تكریم آنها باید خدمات مراقبتی و نگهداری در دوره سالمندی، تحت پوشش بیمه ها قرار بگیرند.

وی افزود: اكنون نگرش جامعه به مراكز نگهداری سالمندان منفی است، در صورتی كه برای افزایش و ارتقای كیفیت زندگی سالمندان باید تاسیس و گسترش این مراكز مورد توجه قرار بگیرد.

دكتر ممتاز اظهار داشت: سالمندانی كه قادر به مراقبت از خود نیستند، در مراكز نگهداری، بهتر زندگی می كنند. در بسیاری از كشورها به ازای هر شش تا هفت سالمند، یك تخت در خانه های سالمندان وجود دارد و در ایران نیز لازم است مراكز سالمندی روزانه و شبانه روزی گسترش یابد، زیرا فردی كه در شرایط اضطراری نیاز به مراقبت های ویژه دارد، باید در این مراكز نگهداری شود.

وی افزود: اگر بیمه مراقبتی و نگهداری در دوره سالمندی برقرار شود، اشتغالزایی نیز ایجاد شده و خدماتی مانند فیزیوتراپی و گفتار درمانی نیز برای سالمندان با پوشش مناسب بیمه ای ارائه می شود و سطح كیفی زندگی سالمندان افزایش می یابد.

این متخصص حوزه سالمندی در تكمیل سخنانش در خصوص ضرورت حمایت بیمه ها از خدمات خاص سالمندان، گفت: زنان سالمند، تاب آوری كمتری نسبت به مردان سالمند دارند و لذا، آسیب پذیرتر از مردان بوده و نیازمند حمایت و خدمات بیشتری بلحاظ اقتصادی و اجتماعی می باشند.

دكتر ممتاز همچنین در باره كمبود نیروی متخصص طب سالمندی در كشور، تصریح كرد: سالمندی، بیماری نیست و وجود متخصصان طب سالمندی، ارائه خدمات در منزل و مراكز نگهداری توسط این متخصصان، كمك بزرگی به كیفیت زندگی این قشر می كند، در صورتی كه طی سال های اخیر تربیت نیروی متخصص در این رشته متوقف شده است.

وی افزود: هم اكنون، همین تعداد كم متخصصان طب سالمندی، اجازه تاسیس مراكز نگهداری سالمندان را نیز ندارند، درصورتی كه سازمان نظام پزشكی كشور می تواند نقش موثری در این زمینه داشته باشد و گروه فارغ التحصیلان سلامت سالمندی را به عنوان عضو نظام پزشكی قلمداد كرده و جزو گروه كارشناسان پروانه دار مورد توجه قرار بدهد.

دكتر زنجری عضو هیات علمی حوزه سالمندی: سالخوردگی جمعیت، نیازمند یك سری زیرساخت ها است

دكتر نسیبه زنجری عضو هیات علمی مركز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی نیز در این نشست گفت: از سال 1420 تغییر و تحول ایجاد خواهد شد و در سال 1425 وارد فاز سالخوردگی و سالمندی می شویم، و فقر سالمندان، مشكلات صندوق های بازنشستگی، هزینه های بهداشت و درمان، انزوا و تنهایی سالمندان، مهمترین مشكلات سالمندان در ایران هستند كه نیازمند زیرساخت هایی در این زمینه می باشد.

وی به پاندمی كووید 19 در ایران و جهان اشاره كرد و افزود: همه گیری كرونا نشان داد كه باید برای سالمندان، سیاست گذاری خاص داشته باشیم و در حیطه فناوری كارهای زیادی را می توان برای این قشر انجام داد.

وی به عنوان یك محقق و فناور در حوزه سالمندی ادامه داد: در كشور پیشرفت هایی توسط شركت های دانش بنیان در حوزه فناوری سالمندی انجام می شود و بعنوان مثال، نرم افزارهایی هستند كه وضعیت سلامتی و اختلالات شناختی سالمندان را غربالگری كرده و بر اساس نتایج آن، سبك زندگی سالمند را تغییر می دهند.

وی با بیان اینكه فاصله زیادی بین امید به زندگی و زندگی سالم در سالمندان وجود دارد، خاطرنشان كرد: ما با افزایش شاخص امید به زندگی در ایران روبرو هستیم، اما زندگی مطلوب نیست.

این متخصص حوزه سالمندی در پاسخ به این سئوال كه سالمندی سالم ، چگونه اتفاق می افتد، گفت: برای رسیدن به سالمندی موفق و سالم باید به كمبودها توجه كنیم. باید سلامت جسمی و روانی، امنیت مالی و اقتصادی، به زیستن اجتماعی و ارتباط با دوستان تقویت شود. 11 درصد افراد سالمند وضعیت مناسب دارند، در حالی كه 5 درصد نیازمند حمایت كامل هستند.

وی، توجه به زندگی سالم و چند بعدی، توجه به تمام دوران زندگی حتی از دوران كودكی و توجه به نابرابری های توسعه ای را از جمله راهكارهای لازم برای زندگی مطلوب سالمندان برشمرد و افزود: بر اساس مطالعات انجام شده، سالمندان در استان های تهران، سمنان و فارس از وضعیت بهتری برخوردارند.

انتهای پیام/