تاب آوری روانی شامل توانایی افراد برای بهبودی و كار از تروما یا سایر رویدادهای چالش برانگیز زندگی است



دیابت نوع 2 یك بیماری مزمن است كه می تواند منجر به مشكلات شدید سلامتی شود.
با بالا رفتن سن جمعیت، كارشناسان در حال كار برای درك عواملی هستند كه بر پیری سالم تأثیر می گذارند و كیفیت زندگی بهتر را تشویق می كنند.
نتایج یك مطالعه جدید نشان داد كه افراد مسن مبتلا به دیابت نوع2 كه دارای سطوح بالایی از انعطاف پذیری روانی هستند، به احتمال زیاد عملكرد فیزیكی بهتر، كیفیت زندگی بالاتر و احتمال ضعف و ناتوانی كمتری دارند.
تاب آوری روان شناختی، یا تاب آوری، به توانایی افراد برای پاسخ دهی و سازگاری با رویدادهای پیچیده مانند استرس یا ضربه بستگی دارد.
به گفته محققان، «تاب آوری توانایی فوق العاده ای است كه هم می توان در برابر سختی ها مقاومت كرد و هم از آن عقب نشینی كرد. این زرهی است كه برای گذر از مشكلات زندگی به تن می كنیم. ما اغلب در چرخه چرخش زندگی قرار می گیریم، اما انعطاف پذیری به ما این امكان را می دهد كه آسیب نبینیم.»
هم عوامل داخلی و هم عوامل خارجی بر تاب آوری تأثیر می گذارند. افراد متفاوت هستند، بنابراین سطوح انعطاف پذیری آنها نیز متفاوت است. برای مثال، بزرگسالانی كه سطح حمایت اجتماعی بیشتری دارند، به احتمال زیاد دارای سطوح قوی تری از تاب آوری هستند.
این مطالعه شامل بیش از 3000 شركت كننده مسن مبتلا به دیابت نوع2 بود. این شركت به طور متوسط 14.5 سال تحت نظر بودند. آنها چند مؤلفه مختلف را در میان شركت كنندگان اندازه گیری كردند:
- تاب آوری
- بستری شدن یك شبه در بیمارستان در سال گذشته
- عملكرد فیزیكی، از جمله سرعت راه رفتن و قدرت گرفتن اشیا
- كیفیت زندگی جسمی و روانی
- ضعف، كه با كاهش وزن ناخواسته، عدم تحرك بدنی، انرژی كم، راه رفتن آهسته و كاهش قدرت گرفتن اندازه گیری شد.
- علائم افسردگی
به طور كلی، محققان دریافتند كه سطوح بالاتر تاب آوری روانی با پیامدهای سلامتی بهتر، از جمله تعداد كمتر دفعات بستری شدن در بیمارستان، عملكرد فیزیكی و كیفیت زندگی بهتر، و علائم كمتر افسردگی مرتبط است.

مرجع : خبرگزاری مهر