سنندج- ایرنا- چشم دیدن ندارد، سختی های تردد در كوچه و بازار آزارش می دهد اما هیچ چیز مانع رشد و پیشرفتش نشد و حالا از همان هایی كه شاید او را ضعیف می شناختند، در قالب شغلش دفاع می كند.

به گزارش ایرنا، از تاكسی كه پیاده می شود، عصای سفیدش را باز و پوشه سفیدش را در دست دیگرش می گیرد، با هزار بدبختی و عبور از چاله و چوله های فراوان وارد ساختمان یكی از ارگان های دولتی شده و با پرس و جو از افراد وارد اتاق مورد نظرش می شود.

عصایش را بسته و از فردی كه داخل اتاق است سوال می پرسد اما مسوول مربوطه حتی به خود زحمت نمی دهد سرش را از روی گوشی بلند كرده و چهره وی را ببیند و بدون نیم نگاهی او را به قسمت دیگری راهنمایی می كند.

از اتاق كه خارج می شود نمی داند باید از كدام سمت به بخش مورد نظر برود به ناچار روی یكی از صندلی های سالن نشسته و منتظر است صدای پایی را بشنود تا بتواند راهنمایی بگیرد اما هركسی هم كه رد می شود یا خود آنقدر مشغله دارد كه اصلا صدایش را نمی شنود و یا قصد جواب دادن ندارند.

حدود نیم ساعتی آنجا نشسته و وقتی می بیند كسی نمی تواند یا نمی خواهد او را راهنمایی كند به ناچار عصای سفیدش را باز كرده و از همان راهی كه آمده باز می گردد تا شاید بتواند یكی از افراد خانواده اش را با خود همراه كند.

آری این داستان پرغصه روشندلانی است كه روزانه بارها و بارها به دلیل همراه نبودن جامعه با آنان، نبودن زیرساخت مناسب و نامناسب بودن فضای شهری، ادارات و مكان های مختلف مجبور می شوند بسیاری از كارهایشان را رها كرده و یا نیمه تمام بگذارند.

این شرایط باعث می شود بسیاری از این قشر با وجود توانایی های بسیاری در حوزه های مختلف فكر كنند كه جامعه آنان را قبول ندارد لذا سرخورده شده و به جای حضور در میان اجتماع، پیله تنهایی را بر می گزینند.

اما در میان این قشر افراد دیگری نیز هستند كه هیچ مانعی نمی تواند آنان را از اهدافشان دور كند لذا با وجود تمام محدودیت ها راه پیشرفت را در پیش گرفته و به نقطه ای می رسند كه بسیاری از افراد سالم آرزویش را دارند.

روشندل موفق

صلاح یوسفی یكی از این افراد موفق دارای آسیب بینایی است كه با وجود موانع و مشكلاتی كه برسرراه جامعه معلولان از جمله روشندلان قرار دارد با پشتكار و توانایی خود پله های موفقیت را یكی پس از دیگری طی كرده و امروز نامش به عنوان یكی از وكلای موفق در استان و كشور مطرح است.

وی سال 1365 در روستای چرندو از توابع شهرستان سنندج دیده به جهان گشود و تا كلاس پنجم ابتدایی در همان روستای محل تولد خود بود و پس از آن به شهر سنندج آمد و دوران راهنمایی و دبیرستان را در این شهر به پاپان رساند.

یوسفی دارای آسیب بینایی است البته مشكل وی مادرزادی نیست و به گفته خودش تا كلاس پنجم دید داشته هر چند ضعیف اما مشكل ساز نبود و پس از آن به علت حادثه ای كم بینا شد و سال اول و دوم راهنمایی را در مدرسه عادی و سال سوم راهنمایی را در مدرسه مخصوص نابینایان و كم بینایان در تهران گذارند.

وی دوران دبیرستان را نیز در مدرسه عادی در شهر سنندج گذراند و به گفته خودش هرچند سخت بود اما خیلی زود خود را با شرایط بینایی اش وفق داده و تلاش می كند ضعف بینایی اش مانعی بر سر راه پیشرفتش نشود.

لذا سال 1385 در رشته حقوق دانشگاه تهران پذیرفته شده و پس از طی كردن مقطع كارشناسی، سال 1390 در مقطع كارشناسی ارشد رشته حقوق تجاری اقتصادی و بین المللی پذیرفته شد.

وی همچنین سال 1394 در مقطع دكترای حقوق خصوصی پذیرفته شده و امروز وكیل پایه یك دادگستری شهر تهران بوده و در كار خود به اندازه ای خبره و توانمند است كه در اكثر نقاط كشور پروند وكالت دارد، ضمن اینكه مدرس دانشگاه نیز بوده و بصورت پروازی در اكثر مراكز استان های كشور آموزش كاربردی دوره های وكالت و قضاوت را برگزار می كند.

این روشندل موفق در گفت و گو با خبرنگار ایرنا می گوید: در ابتدا تعدادی از موكلانم باورم نداشتند و فكر می كردند با وجود مشكلی كه دارم از عهده پرونده هایشان بر نمی آیم اما بنده در این حوزه تابوشكنی كردم به گونه ای كه امروز افراد زیای هستند كه آرزو دارند پرونده هایشان را قبول كنم و این موفقیت ها را فقط با پشتكار خودم بدست آورده ام.

وی با اشاره به اینكه فرزند اول خانواده بوده و دارای چهار برادر دیگر است، افزود: 2 بردار دیگرم نیز دارای آسیب بینایی هستند اما این ضعف بینایی نتوانسته آنان را نیز از اهدافشان دور كند و یكی از برادرانم دكترای روان شناسی دارد و استاد دانشگاه است برادر دیگرم نیز فوق لیسانس روان شناسی دارد و در مركز 1480 بهزیستی شهرستان سنندج مشغول به فعالیت است.

یوسفی هم اكنون علاوه بر حوزه وكالت در حوزه ورزش نیز فردی موفق بوده و دارای بیش از 80 مدال ورزشی در رشته های دوو میدانی و گلبال نابینایان است و چند ماهی نیز می شود كه ریاست هیات ورزش های نابینایان و كم بینایان استان كردستان را بر عهده دارد.

توانایی های خود را باور كنید

این وكیل موفق كردستانی معتقد است، جامعه معلولان بویژه نابینایان و كم بینایان دارای مشكلات و موانع زیادی هستند و اگر فقط منتظر مسوولان و سایر افراد جامعه باشند تا قدمی برای آنان بردارند راه به جایی نمی برند بلكه باید خود توانایی های خود را باور كرده و برای شكوفایی آن تلاش كنند.



وی ادامه داد: بی شك من به عنوان فردی كه دارای آسییب بینایی هستم در زمینه هایی توانایی دارم كه شاید یك فرد سالم در آن ضعیف داشته باشد لذا نباید این ضعف باعث شود از توانایی های دیگرم بگذرم و استعدادهایم را در نطفه خفه كنم.

به گفته وی باورمندی به توانایی هایی این قشر و ایجاد حس اعتماد به نفس در آنان تا حدودی به نگاه جامعه و زمینه سازی از سوی مسوولان و دستگاه های مربوطه بستگی دارد اما باز هم به عقیده شخص بنده اول از همه باید خودمان به خودمان باور داشته باشیم.

یوسفی یادآور شد: متاسفانه جامعه ما هنوز هم با ترحم به جامعه معلولان نگاه می كند و هنوز به این باور نرسیده اند كه این افراد نیز عضوی از این جامعه هستند و همانند افراد عادی سهم دارند هرچند نسبت به گذشته نگاه ها تغییر كرده اما تا نقطه مطلوب فاصله بسیار است.

معرفی الگوهای موفق به جامعه

این روشندل موفق كردستانی یادآور شد: اگر الگوهای موفق در میان این قشر در حوزه های مختلف به جامعه معرفی شوند سایر افراد دارای مشكل نیز از آنان الگوبرداری كرده و موفق خواهند شد چرا كه شخص بنده در حرفه وكالت از یك فرد نابینای موفق الگو گرفتم و باوجود مخالفت های شدید اطرافیانم وارد این حرفه شده موفق شدم.

وی مشكلات و موانع حوزه نابینایان را به 2 بخش آموزشی و ورزشی تقسیم می كند و می گوید: نابینایبان و كم بینایان ما در حوزه های ورزشی دارای استعدادهای زیادی هستند اما با مشكلات زیادی از جمله عدم شناخت خانواده ها نسبت به رشته های ورزشی نابینایان و عدم معرفی رشته های ورزشی توسط رسانه ها به جامعه مواجه هستند.

یوسفی یادآور شد: عدم اعتماد خانواده ها به نهادهای مسوول، عدم باورمندی افراد این قشر به توانایی های خود، عدم توانایی مالی و هزینه ایاب و ذهاب برای حضور در سالن های ورزشی و عدم معرفی الگوهایی موفق نابینایان وكم بینایان در حوزه های مختلف ورزشی و آموزشی به جامعه را از جمله مشكلات این قشر اعلام كرد.

مسوولان به معلولان نگاه ابزاری نداشته باشند

وی عدم توجه نهادهای مرتبط در حوزه ورزش از جمله ورزش و جوانان و شهرداری را یكی دیگر از مشكلات و موانع این قشر دانست و گفت: برخی از نهادها به جامعه معلولان نگاه ابزاری دارند و در مناسبت های مختلف از آنان استفاده كرده و در میان افكار عمومی وعده وعیدهایی به آنان می دهند اما در عمل كاری از پیش نمی برند.

یوسفی افزود: نمونه بارز این ادارات شهرداری سنندج است كه باوجود وعده های فراوان، قدمی برای این قشر برنداشته در حالیكه در شهرهای دیگر، شهرداری در حوزه ورزش معلولان بسیار نقش آفرین بوده است.



وی اضافه كرد: اداره كل ورزش و جوانان و سازمان بهزیستی نیز از دیگر اداراتی هستند كه با حوزه ورزش نابینایان رابطه تنگاتنگ دارند و هرچند نسبت به گذشته تحولاتی داشته و كارهایی را انجام داده اند اما با نقطه مطلوب فاصله بسیار است.

این روشندل كردستانی آموزش و پرورش استثنایی را یكی دیگر از ادارات مرتبط و تاثیرگذار در پیشرفت یا عدم پیشرفت نابینایان و كم بینایان دانست و گفت: شخصیت آموزشی و تحصیلی دانش آموزان از مدارس شكل می گیرد اما در مدارس استثنایی از افراد متخصص و كارآمد استفاده نمی شود.

وی یادآور شد: دانش آموزان دارای مشكل در مدارس عادی تلفیقی تحصیل می كنند و معلم رابط دارند و این معلم فقط می تواند در یك رشته جوابگوی نیاز دانش آموزان باشد و اگر دانش آموزی در درس دیگری مشكل داشته باشد نمی تواند ورود كند.

یوسفی اضافه كرد: این مساله مشكل بزرگی در حوزه آموزشی برای این دانش آموزان به شمار می رود و دانش آموزان داری آسیب بینایی نمی توانند بصورت حرفه ای و تخصصی بریل آموزی را یاد بگیرند لذا در مقاطع بالاتر با مشكل مواجه خواهند شد.

فرهنگ سازی لازمه تغییر نگاه جامعه

وی در ادامه سخنان خود اظهار داشت: هنوز هم در جامعه ما استفاده از عصای سفید جا نیفتاده است و بسیاری از نابینایان و كم بینایان در استفاده از آن معذب هستند در حالی كه این عصا استقلال شخصی به این قشر می دهد.

این روشندل موفق افزود: تغییر نگاه جامعه نیازمند فرهنگ سازی از سوی دستگاه های مختلف است و در این زمینه رسانه بیشترین نقش را دارد اما آنگونه كه باید كاری انجام نشده است و فقط روزهایی همانند 12 آذر و 23 مهر به فكر معلولان می افتند در حالیكه باید در تمام طول سال به مشكلات این قشر پرداخته شود.

به گفته وی مسوولان و متولیان امر و رسانه ها به ویژه صدا و سیما می توانند جامعه را روشن كنند كه معلولیت آنگونه كه در جامعه جا افتاده نیست و تلاش كنند این قشر بتوانند نقاط قوت خود را برجسته كنند و علاوه بر توجیه خود معلولان، افكار جامعه را نیز نسبت به آنان تغییر دهند.

وی از مسوولان و متولیان امر خواست توانایی های این قشر را باور كرده و در زمینه های مختلف به آنان كار واگذار كنند، آنان را در كارهای گروهی، دانشگاهی، ورزشی و غیره مشاركت داده و به آنان فرصت رشد داده شود.

بیش از چهار هزار كردستانی دارای آسیب بینایی

مدیركل بهزیستی كردستان نیز می گوید: در حال حاضر چهار هزار و 348 نفر دارای آسیب بینایی شامل هزار و 679 زن و 2 هزار و 669 نفر مرد با شدت های مختلف در استان شناسایی شده اند كه سه هزار و 847 نفر از آنان دارای پرونده فعال بوده و هر یك به نحوی از خدمات بهزیستی بهره مند می شوند.



حسین رسولی افزود: همچنین 501 نفر دارای پرونده غیرفعال هستند كه از این تعداد هفت نفر مددجوی سازمان نبوده و 447 نفر به علت عدم مراجعه و پیگیری و نداشتن آدرس، در سامانه بهزیستی غیرفعال هستند.

وی اظهار داشت: عمده ترین علت معلولیت بینایی به ترتیب شامل مادرزادی با بیش از2 هزار نفر، بیماری حدود هزار نفر، سوختگی و سوانح حدود 500 نفر، ژنتیك، درگیری، نزاع، تصادف، حوادث حین كار، سقوط از بلندی و سقوط جسم سنگین در رتبه های پایین تر قرار دارند.

مدیركل بهزیستی كردستان ادامه داد: از سال 1400 و ابتدای سال 1401 تاكنون كمك هزینه های مختلفی همانند خدمات آموزشی، مستمری، موردی و اشتغال برابر شیوه نامه ارسالی از سوی بهزیستی كشور به این دسته از مددجویان پرداخت شده است.

به گفته وی همچنین وسایل كمك توانبخشی از جمله دستگاه بهدید، ویس ریكوردر، دستگاه بزرگنمایی دیجیتال، لوح و قلم و عصای نابینایان نیز میان جامعه هدف استان توزیع شده است.

رسولی افزود: در حال حاضر كردستان دارای سه موسسه رفاهی در زمینه بینایی واقع در شهرستانهای مریوان، سقز و سنندج بوده و در سایر انجمن های معلولان شهرستانهای استان نیز نابینایان حضور فعال دارند، ضمن اینكه در موسسه رفاهی نابینایان خدماتی از جمله توانمندسازی نابینایان، آموزش خط بریل و آموزش مهارت های زندگی برگزار می شود.

وی عمده ترین مشكلات جامعه نابینایان را عدم اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان، عدم مناسب سازی محیط شهری، كمبود اعتبارات جهت خرید وسایل كمك توانبخشی، نداشتن تسهیلات بانكی، عدم بكارگیری، استخدام و استفاده از قانون سه درصد سهمیه استخدام معلولان و مسائل و مشكلات فرهنگی و اجتماعی عنوان كرد.

مدیركل بهزیستی كردستان یادآور شد: در حوزه رفع مشكلات این قشر از جمله مناسب سازی فضای شهری در استان اقدامات خوبی نسبت به گذشته انجام شده است اما هنوز هم جای كار بسیار است و باید علاوه بر بهزیستی سایر دستگاه های متولی نیز ورود كرده و برای رفع موانع این قشر تلاش كنند.

امید می رود روزی برسد كه همه ما به این باور برسیم كه معلولان نیز همانند سایر مردم جامعه حق زندگی كردن دارند و باید به خواسته ها، سلایق و نیازهایشان احترام گذاشته و زمینه را برای رسیدن به آرزوهایشان فراهم كنیم.

استفاده از عصای سفید، نخستین بار در سال 1921 در انگلستان متدال و اندكی بعد در 15 اكتبر (23 مهر) قانونی به نام قانونی عصای سفید به تصویب رسید و این روز نیز به نام روز نابینایان (روشندلان) نامگذاری شد.

برچسب ها
- سازمان بهزیستی
- روز عصای سفید
- كردستان
- سنندج