به دنبال نامه نگران كننده انجمن روان پزشكی به رئیس جمهور درباره مشكلات بیماران و خانواده های شان برای دسترسی به نمونه هایی از داروهای حوزه اعصاب و روان و برای پیگیری كمبودهای اخیر داروهای حوزه روان پزشكی، گفت وگویی با «سیدمهدی صابری»، عضو كمیته اخلاق انجمن روان پزشكی ایران، انجام دادیم.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق، كمیابی یا نایابی داروهای روان پزشكی مسئله جدیدی بوده و این مسئله چرا درحال حاضر بیشتر از قبل بیماران را با مشكل و سرگردانی روبه رو كرده است؟ این معضل در حوزه داروهای روان پزشكی اتفاق جدیدی نیست؛ اما می توان گفت كه این معضل در زمان حاضر حادتر شده است.
در گذشته تنها یك یا دو قلم از داروهای بخش روان پزشكی به دلایل متعددی نایاب می شد و امكان استفاده از داروهای دیگری با اثرات مشابه وجود داشت؛ اما زمانی كه چند نوع از داروهای مشابه به صورت هم زمان نایاب یا كمیاب می شود، داروهای مشابه تأثیر مورد انتظار را نداشته و بیماران را با مشكلاتی روبه رو می كند. این اتفاق در هفته های اخیر رخ داده است كه تعداد اقلام دارویی نایاب یا كمیاب بسیار زیاد شده و بعضی اقلام دارویی كه امكان جایگزینی برای آنها وجود داشت، نیز نایاب شده و چالش های جدی ایجاد كرده است.
كمبودهای دارویی روان پزشكان را با چه معضلاتی روبه رو كرده است؟
در میان مراجعانی كه داریم، بعضی از آنها بیمارانی هستند كه مدت های زیادی از یك دارو برای كنترل علائم بیماری شان استفاده می كردند و شرایط شان رو به بهبود یا مدیریت است. آرامش به خودشان و خانواده شان برگشته است. حالا به دنبال كمیابی یك دارو در داروخانه های متعددی سرگردان شدند. بعضی از اقلام دارویی به هیچ عنوان یافت نمی شود و بیماران به صورت روزانه نسخه به دست به مطب می آیند و نسخه ها را بر می گردانند. با نگرانی تقاضای جایگزین كردن داروی شان را دارند. من و همكارانم در این حوزه از پزشكی بسیار از این حال و سرگردانی بیماران مان متأسف هستیم كه دارو قرار است حال آنها را بهتر كند؛ اما همین دارو باعث تشدید اضطراب های شان شده است. درعین حال ما هم مجبور می شویم كه دارو را تغییر دهیم.
بیماران تان عموما با جایگزین كردن دارو درگیر چه عوارضی شدند؟
تصور كنید بیماری را با تركیباتی از داروهای ضد اضطراب و افسردگی كنترل كردیم و بیمار هم زمان دردهای جسمانی نیز دارد كه با یك تركیب دارویی افسردگی و دردهای جسمی نیز از بین رفته است. حالا به خاطر كمبود دو قلم از داروها باید داروهای قبل را تغییر دهیم و این اقدام در كار روان پزشكی سخت است و ما نمی توانیم تأثیر مورد انتظار را از درمان این بیمار بگیریم.
جایگزینی دارو به دلیل كمیابی یا نایابی، برای تمام بیماران می تواند انجام شود؟ محدودیتی وجود ندارد؟
اگر دارو كمیاب باشد، راه دیگری به جز تغییر و جایگزینی نداریم؛ داروهای مختص بیمارانی كه علائم شدیدتری از بیماری را تجربه می كنند، تأثیرات درازمدتی دارند. بیمار سال های طولانی حاضر به مصرف دارو و انجام دارودرمانی نبوده است یا به هر دلیل قادر یا حاضر به مصرف داروی خوراكی نمی شود.
در این شرایط داروهای تزریقی درازاثر تزریق در فاصله زمانی هر دو یا سه هفته یك بار تجویز و تزریق می شود. با این تزریق دیگر نیازی به یادآوری مصرف دارو به صورت روزانه یا نگرانی از فراموش شدن مصرف دارو وجود نداشته و خانواده نیز با این نوع درمان راحت تر هستند. بیمار هم پذیرش دارویی بیشتری دارد. این نوع دارودرمانی در روان پزشكی بسیار موضوع مهمی است؛ چراكه پزشك مطمئن تر از تجویزهای دیگر نسبت به پیگیری درمانی از سوی بیمار اطمینان دارد.
این شیوه درمانی در كشورهای غربی و پیشرفته نیز گسترش یافته است و حتی داروهای فصلی تجویز می شود. وقتی داروهای تزریقی در داروخانه های ایران نایاب و كمیاب می شود، جایگزین كردن آن بسیار دشوار خواهد بود و در واقع همین جا با محدودیت مواجه می شویم؛ یعنی با نایابی یا كمیابی دارو، درمان موارد حاد از بیماری كه به درمان های درازاثر و طولانی مدت مثل تزریق دارو نیازمند هستند، بسیار دشوار خواهد بود.
مشكلات دارویی در حوزه روان پزشكی نسبت به حوزه های دیگر درمانی تا چه اندازه حساس است؟
روان پزشكی بر دارو تكیه دارد؛ اما برخی از رشته های تخصصی دیگر مثل جراحی یا فیزیوتراپی، بر پایه روش های درمانی دیگری هم تمركز دارند. در روان پزشكی اختلالات روانی به ویژه اختلالات شدید و حاد باید به كمك دارو كنترل شود. دارو فقط به این بیماران كمك نمی كند؛ بلكه خانواده را نجات می دهد. با كمك دارو آرامش به خانواده، بیمارستان و... برمی گردد.
كم شدن دارو در كار و تخصص روان پزشكی بسیار آسیب می زند. یك داروی مسكن به بیمار آسیب می زند و ممكن است دیگران مشكل و درد او را حس نكنند؛ اما وقتی داروی مورد نیاز به بیماران حوزه روان پزشكی نرسد و حالات روانی بیمار كنترل نشود، امنیت روانی یك جمعیت، خانواده و جامعه درگیر می شود. افراد در دایره وسیعی دچار مشكل می شوند.
به بیان دیگر درمان اختلالات شدید روانی تنها یك فرد بیمار را درمان نمی كند؛ بلكه یك جامعه و حداقل یك خانواده را كنترل و درمان می كند. اگر كنترل دارویی درازمدت نباشد، فرد بیمار رفتارهای خشونت آمیز یا افسرده دارد، ممكن است دائم از خودكشی و... صحبت كند و اعضای خانواده نیز به خاطر نگرانی از شرایط بیمارشان، دچار سرگردانی و مشكلات متعدد شوند.
تداوم مشكلات دارویی در حوزه روان پزشكی چه چالش ها و خطراتی به دنبال دارد؟
این طور نیست كه اگر حدود یك هفته یا 15 روز دارو موجود نباشد، خطر جدی داشته باشد؛ اما وقتی معضلات دارویی ادامه دار شود، احتمال عود و تشدید علائم بیماری بسیار زیاد می شود. من قول می دهم اگر این مشكلات دارویی در حوزه داروهای روان پزشكی تداوم داشته باشد، بسیاری از همكاران روان پزشك مجبور می شوند كه بیماران تحت كنترل شان را در بیمارستان ها بستری كنند كه این مسئله هزینه های زیادی به بیماران، خانواده ها و بیمارستان ها تحمیل می كند. حتی بیمارستان های ما به دلیل محدودیت ها و كمبود تخت های بیمارستانی نمی توانند پاسخ گوی بیماران باشند.
بیمار باید برای گرفتن پذیرش از بیمارستان های دولتی از ساعت های اولیه صبح برای گرفتن نوبت و پذیرش به بیمارستان مراجعه كند كه مشخص نیست به نتیجه می رسد یا ناامید برمی گردد. پذیرش در بیمارستان های خصوصی نیز كه هر شب حدود 25 میلیون تومان هزینه دارد، نیز از توان مالی بیمارانی كه باید حدود 10 روز در این بیمارستان های خصوصی بستری شوند، خارج است؛ در نتیجه بیماری كه مشكلاتش با یك نسخه دارویی قابل كنترل بود، آزاری نداشت و زندگی عادی را تجربه می كرد، حالا با كمبود دارو شرایط فردی، خانوادگی و اجتماعی سختی را تحمل می كند و در نهایت به خاطر وخامت حال باید در بیمارستان بستری شود. نبود امكانات بستری و مراقبت از بیماران حوزه اعصاب و روان نیز مسئله مهم و چالش برانگیزی است.
پس كمبود دارو در حوزه روان پزشكی آن طور كه باید و شاید جدی گرفته نشده است.
مسئله اهمیت دارو هم از سوی نظام بهداشتی كشور، سازمان های حمایتی و هم از سوی بیماران و خانواده ها، مهم تلقی نمی شود؛ چراكه بسیاری از بیمه ها بیماری های روانی را تحت پوشش قرار نمی دهند. خدمات بیمه ای جز در موارد اندك، شامل حال بیماران نمی شود و بیمار مجبور است تمام هزینه ها یا بخش عمده ای از آن را تأمین كند؛ بنابراین موضوع دارو ممكن است در وهله اول مهم تلقی نشود.
بیمار سراغ دارودرمانی نرود و براساس باور اشتباه عامه مردم كه داروهای اعصاب خواب آور است، از پیگیری دارویی خودداری كنند؛ درحالی كه داروها افرادی را كه به خاطر افسردگی زیاد می خوابند، كنترل كرده و آنها را فعال و پرانرژی می كند، خواب شان را تنظیم و آنها را به زندگی عادی برمی گرداند. واقعیت همین است كه مسئله دارو در زمینه روان پزشكی مسئله مهمی تلقی نمی شود؛ اما واقعیت این است كه اگر دارو نباشد، كمیاب و نایاب باشد و این وضعیت به مدت سه ماه ادامه پیدا كند، صدمات جبران ناپذیری به سلامت روانی یك جامعه وارد كرده و هزینه های سنگینی به خانواده و جامعه وارد می آورد.
بیماران از كیفیت و اثربخشی داروهای ایرانی رضایت ندارند. این مسئله در داروهای روان پزشكی هم صادق است؟
حداقل در رشته تخصصی ما این موضوع اثبات شده كه برخی از داروهای ساخت ایران كیفیت داروی اصلی خارجی را ندارند. بسیاری از بیماران هم این اعتقاد را دارند و به آن اشاره می كنند كه گاهی این دیدگاه را به حساب آثار تلقینی دارو می گذاریم و در برخی موارد متعدد نیز درباره عوارض داروهای خارجی می گویند كه درخورتوجه است.
باید گفت كه داروهای ایرانی تجویزشده در مطب ها همان داروهایی هستند كه در بخش های بیمارستان ها تجویز و مورد استفاده قرار می گیرند و نتایج خوبی هم به دنبال داشتند. بسیاری از داروهای ضد افسردگی، آرام بخش های قوی، داروهای كنترل كننده تشنج و... از تولیدات داخلی هستند. درمورد برخی اقلام دارویی این موضوع وجود دارد كه با نایاب شدن برخی از داروها كه مشابه ایرانی و ساخت داخلی ندارند یا نمونه مشابه آن از كیفیت كافی برخوردار نیستند كه با این مسئله بیماران برای دارو سرگردان می شوند و اگر توان مالی وجود داشته باشد، حاضر هستند دارو را به قیمت های بسیار گزاف از هر منبعی كه مشخص نیست دارو با چه شرایطی انبار، نگهداری و دپو شده و چه عوارضی دارد، تهیه كنند.
به عنوان و نام تعدادی از داروهای كمیاب یا نایاب حوزه روان پزشكی اشاره می كنید؟
اشاره مستقیم به نام داروهایی كه دچار كمیابی شده اند می تواند استرس زا و نگران كننده باشد. تبعاتی مانند دپوی دارو و جمع آوری از سوی برخی بیماران را به دنبال دارد، به همین دلیل به صورت كلی می گوییم حدود سه قلم از داروهای روان پزشكی آرام بخش قوی و جدید كه بسیار مؤثر، كم عارضه و پركاربرد هستند، كمیاب و حتی چند قلم آن نایاب شده است. چند نوع از داروهای درازاثر و داروهای ایرانی و خارجی كه با حملات خواب و ضد افسردگی مقابله می كند، كمیاب شده است. برخی از داروهایی كه برای درمان و كنترل عوارض روانی افرادی كه از مصرف داروهای روان گردان و محرك آسیب دیدند نیز كمیاب شده است.
اما رسانه ای نشدن این داروها می تواند حساسیت ها را نسبت به معضلات فعلی كاهش دهد و دغدغه ها را كمتر كند. این مشكلات با روح و روان بیماران سروكار دارد.
به هر حال هنوز به شرایط بحرانی در حوزه داروهای روان پزشكی نرسیدیم و روان پزشكان به بیماران كمك می كنند كه با داروهای مشابه، با شرایط تأثیری نزدیك به داروهای اصلی، داروی مؤثری برای بیماران تجویز كنند. شرایط برای بیماری های شدید كنترل شده سخت نیست و اختلالات زیادی كنترل می شود.
عمده نگرانی ها درباره بیماران حاد و شدیدی است كه بیماری شان با دارو كنترل شده و حالا باید داروها با تركیبات دیگری جایگزین شود. به طور حتم ما به بیماران نمی گوییم تا پیداشدن دارو صبوری كنند و آنها را رها نمی كنیم بلكه سعی می كنیم جلوی پیشرفت بیماری را با تركیبات دیگر بگیریم كه البته همین اقدام هم عوارض و مشكلات دیگری به دنبال دارد. ما پزشكان حوزه روان پزشكی با آموزش ها و تجربه هایی كه به دست آورده ایم، از این دوران عبور می كنیم و امیدوار هستیم هرگز به مرحله بحرانی در حوزه داروهای روان درمانی نرسیم.
كدام گروه سنی از بیماران با كمبود یا نایابی دارو آسیب بیشتری می بینند؟
بیماران ما به دو دسته اختلالات روانی شدید و اختلالات روانی خفیف تقسیم بندی می شوند. بیماران درگیر با اختلالات روانی خفیف در زندگی روزانه با مشكل خاصی روبه رو نیستند و درمورد بیماری و اختلال خود، به پذیرش رسیدند اما بیماران در دسته اختلالات روانی شدید، بیماری شان را نپذیرفته و با پزشك همكاری نمی كنند.
علائم و اختلالات این فرد بیمار خانواده و جامعه را هم درگیر می كند كه عمده مشكلات ما هم اختلالات شدید روانی است كه در همه گروه های سنی نوجوان، جوان، میان سال و سالمند رخ می دهد و نمی توانیم بگوییم با كمیاب شدن دارو كدام گروه از بیماران به شدت آسیب می بینند. با شدیدشدن علائم بیماری در اختلالات شدید، سالمندان كمتر ممكن است رفتار آشفته ای از خودشان بروز دهند اما بیماران جوان و میانسال بیشتر در معرض خطر هستند و واكنش های متفاوتی خواهند داشت.
به دنبال كمیابی های اخیر دارویی چه سوءاستفاده ها و بی اخلاقی هایی رواج می یابد؟
شاید گفتن این موارد در یك رسانه چندان اقدام درستی نباشد اما همه می دانیم وقتی كالایی از هر صنف در جامعه كمیاب می شود، چه شرایطی در جامعه از نظر احتكار، دپو، گرانی و... به وجود می آید و عده ای در این ارتباط سودجویی و منفعت طلبی می كنند تا كالا را احتكار و بعد از آن با قیمت بالاتری به فروش برسانند. درمورد دارو نیز همین معضل و سوءاستفاده ها تجربه شده است. افرادی ممكن است ادعا كنند كه به دارویی دسترسی دارند یا وارد می كنند.
داروهایی كه شرایطشان از نظر استاندارد مبهم بوده و امثال افراد سودجو ممكن است مثل سال ها پیش كه داروهایی از برندهای نامشخصی را به تعداد محدود به مراكز درمانی تحویل می دادند و وزارت بهداشت از ورودشان جلوگیری كرد، باز هم اقدامات این چنینی انجام داده و سلامت بیماران را به خطر بیندازند. این سوءاستفاده های غیراخلاقی به دنبال كمیابی های دارویی به صورت فراوان رخ می دهد.
با دشواری در دسترسی به داروهای مورد نیاز، توسل و استقبال از درمان های غیردارویی كه كاربرد و تأثیرات آن ناشناخته، مبهم و غیرمجاز است رواج می یابد كه هزینه های بی مورد و گزافی را هم به بسیاری از بیماران تحمیل می كند. كمیته اخلاق انجمن روان پزشكی در این زمینه و مسائل مشابه، ورود كرده و با پیگیری موارد احتمالی برخورد خواهد كرد. به همین دلیل لازم است چالش ها و مشكلات دارویی پیش آمده در تمام حوزه های درمانی هرچه سریع تر كارشناسی و برطرف شود تا جلوی سوءاستفاده های بعدی در این حوزه كه با جان مردم ارتباط مستقیم دارد گرفته شود.
شرایط بیمارستان های روان پزشكی از نظر دسترسی به داروهای مورد نیاز چگونه است؟
وضعیت در بیمارستان ها با آنكه به هر حال كمبودهای دارویی وجود داشته، بهتر است. چون بیمارستان ها به صورت مستقیم با شركت های دارویی در ارتباط هستند و نیازهای دارویی را تا حد امكان و به هر شكل به سرعت تأمین می كنند. حتی قبل از ایجاد مشكل در تهیه دارو، داروهای كم مصرف روان پزشكی هم به میزان لازم در بیمارستان ها موجود بود و اگر بیمارستان داروی كم مصرفی را نداشت، در داروخانه های دیگر به راحتی پیدا می شد؛ اما حالا داروهای زیادی در فهرست كمبود یا نایابی قرار دارند.
اما اینكه انجمن روان پزشكی ایران نامه ای خطاب به رئیس جمهور ارسال می كند و نسبت به كمبودهای دارویی ابراز نگرانی می كند، به معنی این است كه در مراكز درمانی نیز با مشكلات دارویی و كمبودهایی روبه رو شده ایم. وقتی دارویی تجویز می شود، تماس می گیرند كه آن دارو در داروخانه بیمارستان موجود نیست و همراه بیمار باید دارو را از داروخانه های بیرون از بیمارستان تهیه كند.
در حال حاضر شرایط دستیابی به دارو به اندازه ای با معضل مواجه است كه وقتی بیمارستان های تخصصی دولتی و غیردولتی روان پزشكی دارویی را نداشته باشند، به معنی این است كه آن دارو در داروخانه های دیگر هم پیدا نخواهد شد و این موضوع بیماران و همراهانشان را بسیار نگران و هراسان كرده است.
نایابی و كمبودهای دارویی تنها به نگرانی و سرگردانی بیماران و خانواده ها برای تهیه اقلام دارویی مورد نیاز ختم نمی شود و تبعات دیگری برای آنها و حتی پزشكان دارد. به موارد مهم اشاره می كنید؟
وجود اعتماد میان پزشك و بیمار در درمان اختلالات روان پزشكی اهمیت زیادی دارد و بیماران زیادی كه با درمان و تجویزهای مناسب یك پزشك نتیجه مؤثر گرفته اند، برای ادامه درمان اعتماد بیشتری دارند و پیگیری های درمانی را ادامه می دهند. كم شدن دارو كه باعث می شود پزشكان از روی ناچاری داروها را تغییر دهند و از داروهایی با اثرات مشابه استفاده كنند، باعث ازبین رفتن اعتماد گذشته بیمار به پزشك می شود.
اگر هم پزشك به بیمار توضیح دهد كه تغییر یا جایگزینی دارو به دلیل مشكلات نایابی و عرضه دارو بوده و تقصیر را از عهده خودش ساقط كند، بیمار در شرایطی كه مردم به دلیل شرایط سخت اقتصادی و گرانی ها معضلات بی شمار و نگرانی هایی دارند، با اضافه شدن معضل در دسترسی به دارو، به یك فرد ناراضی و ناكام در جامعه تبدیل می شوند كه تبعات این بی اعتمادی نیز بسیار زیاد است.
ما پزشكان یا باید اطمینان بی مورد و غیرواقعی به بیماران بدهیم كه این داروی جایگزین هم مثل داروهای دیگر تأثیر مثبت دارد كه وقتی بیمار داروی جدید را مصرف كرده و علاوه بر اینكه به نتیجه همیشگی نرسیده، عوارضی هم مشاهده كرده است، در این صورت دیوار اعتماد میان بیمار و پزشك خراب می شود. متأسفانه كمبودهای اخیر دارویی پزشكان را در معذوریت های اخلاقی زیادی قرار داده است، درحالی كه ما باید صاف و صادقانه به بیمار بگوییم كه دارویی كه از روی نایابی و كمیابی تجویز شده، عوارض احتمالی دارد و ممكن است اثربخشی زودهنگام و همیشگی را نداشته باشد تا انتظار بیماران نیز تعدیل شود.
در این صورت نیز بیمار ممكن است خودش را در هر شرایطی قرار دهد تا داروی قدیمی و نایاب را به هر قیمتی از بازار سیاه، كنار خیابان و افراد ناشناخته ای تأمین كند كه مشخص نیست داروها را در چه شرایطی نگهداری كرده اند و تاریخ مصرف داروها نیز محل ابهام است. پزشكان با شروع سختی بیماران در تهیه دارو، از نظر اخلاقی دچار سختی و تنگناهای فراوانی شده اند كه لازم است سیستم بهداشت و درمان كشور كمبودهای درمانی و دارویی را هرچه سریع تر برطرف كرده و به گونه ای اقدام كنند كه در بخش های مرتبط با سلامت و جان مردم مشكلات این چنینی تكرار نشود.
برچسب ها
- روانپزشك
اخبار مرتبط به كدام یك مراجعه كنیم؟ روانشناس، روانپزشك یا مشاور؟
وجود 10 هزار تخت روان پزشكی در كشور
اختلال استرسی پس از حادثه را جدی بگیرید
چه زمانی به روان پزشك مراجعه كنیم؟
درمان های غیردارویی بیماری های روانی چقدر موثر است؟
نظر شما شما در حال پاسخ به نظر «» هستید. × لغو پاسخ
نام
ایمیل
نظر شما
لطفا حاصل عبارت را در جعبه متن روبرو وارد كنید 0 + 0 =
ارسال
پربازدیدترین اخبار چگونه بوی بد دهان را درمان كنیم؟
چه مقدار كالری باید برای صبحانه بخورم؟
چگونه می توانم فشار خونم را به سرعت كاهش دهم؟
ایران در مسیر گرسنگی؟
علت سرفه های طولانی چیست؟
6 دلیل قانع كننده برای تعویض هفتگی روبالشی
چرا باید كشك بخوریم؟
متناسب با سنتان چقدر خواب نیاز دارید؟
رابطه رعایت نكردن بهداشت قاعدگی با یك بیماری خطرناك
نان های گمشده پیدا شد!
بارش برف و باران در بیشتر مناطق كشور/هوای تهران سردتر می شود
لرزه بر جان مردم خوی
تولید نوعی ماسك خواب برای بهبود بینایی در مبتلایان به دیابت
فواید سركه سیب برای بدن
علائم و نشانه های كمبود آهن در بدن
500 بده؛ معاینه فنی را دور بزن!
چرا بیشتر زلزله ها در شب اتفاق می افتند؟
شكم بزرگ در میانسالی با ضعف و ناتوانی در پیری مرتبط است
خسارت های شدید به بناهای شهری و روستایی خوی
منتقدان دیروز، اجراكنندگان امروز سند 2030
پیشنهاد سردبیر
نوشیدنی كه خطر از دست دادن حافظه را كاهش می دهد با نوشیدن این نوشیدنی طبیعی، خطر از دست دادن حافظه را تا 47 درصد كاهش دهید.
پیاده روی برای فرار از مرگ WHO تخمین می زند هر سال 2 میلیون نفر بر اثر نداشتن تحرك كافی به كام مرگ كشیده می شوند ؛ پیاده روی می تواند باعث پیشگیری از این اتفاق شود.
چه مقدار كالری باید برای صبحانه بخورم؟ قبل از اینكه بتوانید بفهمید چه مقدار كالری برای صبحانه میل كنید، باید مشخص كنید كه به طور میانگین به چه مقدار كالری در روز نیاز دارید.
بدون خواب با ورزش بدن ضعیف میشود شما باید بخوابید تا ورزش واقعا كارساز باشد و به تناسب اندام دلخواه خود دست یابید.
متناسب با سنتان چقدر خواب نیاز دارید؟ گروه های سنی متفاوت، نیازهای خواب متفاوتی دارند و گروه هایی از افراد بیشتر احتمال دارد در اثر كمبود خواب دچار عوارضی در سلامتی خود شوند.
چگونه می توانم فشار خونم را به سرعت كاهش دهم؟ ممكن است فرد نتواند بلافاصله فشار خون خود را كاهش دهد. با این حال، با تغییر برخی عادات رفتاری، ممكن است بتوانند فشار خون خود را پایین نگه دارند و از افزایش فشار خون جلوگیری كنند.
رابطه رعایت نكردن بهداشت قاعدگی با یك بیماری خطرناك سندروم شوك سمی بیماری است كه در اثر عفونت باكتریایی رخ می دهد و با علایمی چون تب، مشكلات گوارشی،التهاب كبدی و... همراه است. به تازگی توئیتی درباره یك بیماری كه ممكن است با رعایت نكردن بهداشت در دوران قاعدگی رخ دهد، در فضای مجازی بسیار بازنشر شده است.
6 دلیل قانع كننده برای تعویض هفتگی روبالشی راز داشتن پوست خوب در روتین مراقبت از پوست شبانه شما است ، مثلا می تواند در روبالشی شما نیز باشد. تعویض نكردن روبالشی خود در هفته ممكن است باعث ایجاد مشكلات پوستی شود.
روش های درمان سرفه ی كودكان
خطرات مصرف كره بادام زمینی در دوران بارداری
آیا دندان درآوردن باعث تب و اسهال كودك می شود؟
فتق چیست و چه علائمی دارد؟
خون در مدفوع؛ چرا و به چه علت؟
سندروم داون چیست؟
پربحث ترین اخبار خوراكی هایی كه باعث تپش قلب می شوند
جامعه كارگری: قدرت خرید را برگردانید، افزایش حقوق نمی خواهیم / فاجعه سبد معیشتی 24 میلیونی برای كارگران
قهوه ریسك آسیب كبدی را در افراد دیابتی كاهش می دهد
شناسایی 392 بیماری نادر در كشور/ 4880 بیمار نادر تایید شده در كشور داریم
وعده استخدام بیش از 40 هزار نفر در حوزه سلامت/هیچ بودجه ای برای این تعداد پرسنل پیش بینی نشده است!
ترفندهای غذایی در خاورمیانه
هشدار WHO درباره خطرات چربی های ترانس
آغاز اجرای آزمایشی «دوراپزشكی» در 2 استان + جزییات
جستجو
خبرها
سرویس ها
- درباره ما
- ارتباط با ما
- تبلیغات
- شرایط استفاده © تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به سلامت نیوز می باشد.
سلامت نیوز نسخه چاپی ندارد و به هیچ سازمانی وابسته نیست.
-
-
-
-
-
-
salamatnews.com
نسخه دسكتاپ نسخه موبایل
طراحی و تولید: نستوه