در میان همه خادمان و خدمتگذاران به عزاداران اربعین حسینی در درون و برون مرزها خدمتی که ولی حامی به زائران ارائه می کند جنسش متفاوت است. فرد دارای معلولیت نخاعی که گرچه پای رفتن به پا بوسی سید و سالار شهیدان را نداشته و ندارد اما از وقتی دستهایش را نذر امام حسین کرده است دلش آرام گرفته است.

همشهری آنلاین-فاطمه عسگری نیا:از دلتنگی سالهای گذشته اش برایمان می گوید از اربعین هایی که دلش هوای حرم و کربلا را می کرد اما محدودیت های جسمی اجازه این کار را به او نمی داد: «چون قطع نخاع بودم،مسیر طولانی موجب زخم بستر و مشکلات زیادی برایم می شد»

نگاهی به پاهای بی جانش می کند و ادامه می دهد: « "پا" ندارم اما دستهایم را نذر خدمت به زائران کرده ام»،

وقتی تصمیم گرفت به زائران حسینی خدمت کند روی توانایی هایش متمرکز شد و دید در زمینه تعمیر ویلچر و وسایل توانبخشی مهارت خاصی دارد : «مهارتم در زمینه تعمیر ویلچر و وسایل توانبخشی بود از آنجا که سالمندان زیادی مسیر پیاده روی را با ویلچر طی می کردند و این وسایل قطعا نیاز به تعمیر داشت تصمیم گرفتم در همین بخش مشغول شوم. مطلع شدم که بهزیستی موکب خدمات دهی دارد، به مددکاران بهزیستی مراجعه و به آنها آمادگی ام را برای حضور در مرز مهران و تعمیر ویلچر زائران اعلام کردم و از اوایل دهه 90همزمان با پیاده روی اربعین در مهران تاکنون همه ساله حضور یافته ام.»



دمای هوا چیزی حدود 45 درجه است. اما این شرایط سخت آب و هوایی در مهران هم نمی تواند «ولی» را از قول و قراری که با امام حسین بسته باز دارد .با این که به خاطر گرما عرق از سرو کله اش راه گرفته می گوید: «تنها نگرانی ام زخم بستر است به خاطر همین در ساعاتی که زائر نمی آید روی تخت استراحت می کند.»

حضور معنادار این معلول ضایعه نخاعی در مهران با وجود وضعیت جسمی و خادمی زائران با گرمای بالای 45 درجه ای مهران جلوه ای زیبا هم از خدمت و هم شوق، شور و شعور حسینی را خلق می کند. کسی که 32سال پیش بر اثر حادثه رانندگی و قطع نخاع ویلچر نشین شد ولی اراده و میز بانی اش از زائران او را به قابی ماندگار در مهران تبدیل کرده است.