به گزارش جام جم آنلاین اصفهان، دكتر «مسعود مهدویان فر» با اشاره به اینكه مشاوره طلاق، با متاركه زوجین خاتمه نمی یابد و لازم است مشاورین حاذق به طور مستمر به وضعیت روانی و رفتاری فرزندان طلاق رسیدگی كنند، افزود: كودكانی كه پیش از طلاق، به طور مستمر در معرض مشاجرات و كشمكش های والدین بوده اند، پس از جدایی پدر و مادر با یادآوری خاطرات گذشته و الگوسازی این رفتارهای ناهنجار، به پرخاشگری و ناسازگاری با اطرافیان پرداخته و خشم خود را از این طریق، برون ریزی می كنند.
وی، لجبازی و نافرمانی را از جمله رفتارهای شایع در كودكان طلاق برشمرد و تصریح كرد: سرپیچی از قوانین خانه و مدرسه و مخالفت آشكار با بزرگترها یكی از مكانسیم های دفاعی است كه كودكان طلاق از این طریق به ابراز ناراحتی و نارضایتی خود از اتفاق پیش آمده می پردازند.
این مدرس و پژوهشگر سیاست گذاری اجتماعی، تنبیه را بدترین شیوه برخورد با رفتارهای نا به هنجار كودكان طلاق دانست كه شرایط روانی آنها را دشوارتر می كند و خاطرنشان ساخت: در برخی كودكان طلاق، به جای رفتارهای پرخاشگرانه و لبریز از خشم، شاهد بروز گوشه گیری، انزواطلبی و علائم شبیه افسردگی هستیم كه افت تحصیلی و بی توجهی به امور شخصی و وظایف محوله نیز به دنبال آن، اتفاق می افتد.
مهدویان فر، احساس گناه و مقصر پنداشتن خود را از دیگر علائم روانشناختی در فرزندانی برشمرد كه والدین آنها با هم متاركه نموده اند و گفت: در سنین كودكی و نوجوانی، گاهی فرزندان، خود را مقصر اصلی در جدایی پدر و مادر می دانند و معتقدند اگر آنها همه تلاش خود را به كار گرفته و مانع از مشاجره میان والدین شده بودند، پدیده شوم طلاق رخ نمی داد و همگی با هم، زیر یك سقف زندگی می كردند.
رییس اداره امور اجتماعی شهرداری اصفهان، كاهش اعتماد به نفس، اضطراب فراگیر و ترس از شكست در آینده را از دیگر عوارض روانی طلاق والدین برای فرزندان ذكر نمود و اظهار داشت: مطابق با پژوهش های انجام گرفته در جهان، بیش از 80 درصد فرزندان طلاق، با مداخلات به موقع و دریافت مشاوره های صحیح و به جا، به روال زندگی عادی بازگشته و می توانند در آینده، موفقیت های تحصیلی، شغلی و اجتماعی درخور توجهی را كسب نمایند.
وی، كشمكش و مشاجره مستمر والدین را پدیده ای زیان بارتر از متاركه آنها برای فرزندان برشمرد و گفت: چنانچه رابطه زناشویی میان والدین، امكان ترمیم و بهبود را نداشته باشد و به دعوا و مشاجرات بی پایان منتهی شود، بهتر است والدین، پس از دریافت مشاوره خانواده، در زمانی مناسب برای جدایی اقدام كنند تا فرزندان بیش از این از تعارضات میان آنها آسیب نبینند و با زندگی جدید انطباق پیدا كنند.
مهدویان فر با بیان اینكه مناسب ترین زمان برای جدایی، قبل از 3 سالگی فرزندان و بدترین زمان ممكن، دوران نوجوانی آنهاست، افزود: دوره نوجوانی به طور طبیعی با پدیده بلوغ، بحران هویت و تعارضات والد و فرزندی همراه است و طلاق والدین در این بازه زمانی می تواند زندگی فرزندان را با مشكلات حادی مواجه سازد لذا توصیه می شود والدین مایل به متاركه، این اقدام را به دوره نوجوانی فرزندان موكول نكنند.
رییس اداره امور اجتماعی سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان برخوردهای سلیقه ای و مداخلات غیرتخصصی به جای مشاوره های علمی و تخصصی را یكی از عوامل موثر در تشدید مشكلات فرزندان طلاق برشمرده و تصریح كرد: بدگویی هریك از والدین یا خانواده آنها درباره والد دیگر یا جدا كردن همیشگی فرزند از یكی از والدین خود، با انگیزه تلافی و انتقام، رفتارهای غلطی است كه شرایط روانی و اجتماعی فرزند را ناگوارتر می سازد.
وی به رفتارهای نادرست برخی والدین پس از متاركه اشاره نمود و عنوان داشت: گاهی والدین جدا شده از فرزند خود به عنوان جاسوس و خبرچین برای رد و بدل كردن اتفاقات رخ داده در زندگی همسر سابقشان استفاده می كنند یا با رفتاری نابالغانه، از فرزند خود می خواهند میان آنها دست به انتخاب زده و یكی را از میان پدر و مادر انتخاب كند كه این امر، سلامت روانی و رشد شخصیتی كودك را برهم می زند.
مهدویان فر دخالت ندادن فرزندان در مشكلات میان والدین را مهمترین اصل در رساندن فرزندان طلاق به ثبات و سازگاری ذكر نمود و افزود: تخریب شخصیت والد دیگر در ذهن كودك و نوجوان، جایگزین كردن همسری جدید به جای والد جدا شده، اصرار در اطلاق واژه پدر و مادر به ناپدری یا نامادری و تلاش برای پاك كردن جایگاه پدر و مادر قبلی از ذهن كودك یا نوجوان، رفتاری غلط و سبك سرانه است و نوعی تهدید برای روان فرزندان به شمار می رود.
این مدرس دانشگاه و پژوهشگر مسائل اجتماعی، ازدواج زودهنگام پس از متاركه را یكی از خطاهای شایع دانست كه آینده والدین و فرزندانشان را به مخاطره می اندازد و تاكید كرد: پس از جدایی زن و مرد، لازم است خود آنها و فرزندانشان، مدتی را برای انطباق با شرایط جدید صرف نمایند تا پس از كسب سازگاری نسبی با اتفاق رخ داده و رسیدن به ثبات و آرامش روانی، برای ورود فرد جدیدی به زندگی شان آماده شوند.