به گزارش ایسنا، اتابك وثوقی در متنی كه در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است:

"گفتاردرمانی جزوی از گروه های پزشكی و یكی از رشته ­های توانبخشی می باشد كه در حیطه غربالگری، پیشگیری، ارزیابی، تشخیص، درمان، آموزش و مشاوره در اختلالات گفتار، زبان و برقراری ارتباط و بلع دهانی حلقی می پردازد. ارتباط شامل گفتار (تولید گفتار یا تلفظ، صوت یا صدا، روان بودن كلام)، زبان دركی و بیانی (به صورت نوشتاری یا شفاهی)، پرگماتیك (كاربرد) و شناخت از نوزادی تا سالمندی به ارائه خدمات می پردازد.

وظیفه آسیب­ شناس گفتار و زبان، ارزیابی و درمان اختلالات در حیطه ­های زیر می ­باشد: تولید گفتار (شامل تولید، آپراكسی، دیزارتری)، - تشدید (هایپر- نیزالیتی و- هایپو - نیزالیتی)، صوت (كیفیت آواسازی، زیروبمی، تنفس)، روانی گفتار (لكنت)، زبان (درك، بیان، كاربرد شناختی، صرف و نحو)، شناخت (توجه، حافظه، حل مسئله، عملكردهای اجرایی) و تغذیه و بلع (در سطوح دهانی، حلقی و مروی)

لكنت یك اختلال عصب زاد حركتی گفتار محسوب می شود كه نمودش به شكل ناروانی در گفتار می باشد.

یكی از مهم ترین مباحث موجود در لكنت دلیل و علت بروز آن است، كه هنوز به طور قطعی نظریه ای نتوانسته آن را توجیه كند. اتیولوژی های با محورهای زیست محیطی و ژنتیكی مرتبط با اختلال در عملكرد نیمكره های مغزی، اختلال در مناطق بینابینی لوب های مغزی، آسیب عملكرد یا ساختار برخی سلول های عصبی، اختلال در سیستم برنامه ریزی عصبی-عضلانی، مشكلات عملكردی مغز ناشی از جهش ژن GNPTAB و .. از فرضیه های مقتدر ایجاد لكنت هستند. میزان شیوع لكنت در جوامع مختلف از حدود 1 تا 6 درصد گزارش شده است. در ایران مطالعات محدودی انجام شده است كه این نرخ را حدود 4 تا 5 درصد در كودكان قید كرده اند. در بزرگسالان طبق آمار غیررسمی در ایران یك درصد مردم لكنت دارند.

لكنت یك عارضه است كه از دوران رشد كودكی بروز می كند و قریب به 70 درصد آن با مدیریت غیر مستقیم درمانگر و ملاحظات خانواده بهبودی پیدا می كنند. بقیه باید به صورت مستقیم تحت درمان توسط گفتاردرمانگر مجرب این حیطه قرار گیرد. متدهای درمانی توسط آسیب شناسان گفتار و زبان، امروزه براساس درمان های مبتنی بر شواهد ارائه می شوند. لكنت در غالب موارد در سنین 2 تا 4 سالگی بروز می كند. متاسفانه موارد بسیاری وجود دارد كه جزو باورهای غلط محسوب می شوند:

1) علت لكنت ترس است. این یك باور اشتباه است زیرا كه لكنت در اثر ترس فقط تشدید می شود یا بروزش اغراق آمیز جلوه می كند.

2) اینكه در اقوام چنین مسئله ای وجود ندارد، پس خودبخود قابل حل است.

3) با تخم كفتر و داروهای گیاهی و رژیم غذائی لكنت درمان می شود.

موارد تاسف بار دیگری هم وجود دارد در مورد لكنت كه از طرف متخصص- نماها ارائه می شود. ادعای درمان قاطع در هر اختلالی ادعای واهی می باشد و علمی نیست. این كه اختراعی در ایران عزیز هم در جهت درمان لكنت صورت گرفته باشد باید از طریق مراجع علمی (وزارت بهداشت، گروه های گفتاردرمانی دانشگاه های علوم پزشكی، بورد ارزشیابی و ممتحنه گفتاردرمانی وزارت بهداشت و یا انجمن علمی گفتاردرمانی كشور) تائیدیه و صلاحیت بالینی اخذ كرده باشد كه تا به امروز این اتفاق نیفتاده است.

به یاد داشته باشیم، تنها راه درمان لكنت از طریق متدهای مبتنی بر شواهد است و لاغیر كه توسط گفتاردرمانگران ارائه می شود. همكاران روانشناس و متخصصان روانپزشك در مواردی كه مشكلات رفتاری و مشكلات روانشناختی وجود دارند در كارِ درمان مشاركت كرده و تاثیرات مفیدی بر جای می گذارند. هیچ داروی خاصی برای درمان ناروانی گفتار وجود ندارد، فقط در مواردی خاص عوارض و رفتارهای ضدانتظاری را كاهش می دهند. خانواده ها باید مراقب كلاهبرداران حوزه سلامت باشند، كسانی كه به هر طریق با اسناد جعلی یا مشابه غیر گروه های پزشكی خود را درمانگر معرفی كرده و با وعده، وعید و ادعاهای كاذب درمان قطعی لكنت، خانواده های مستاصل را فریب داده و عوارض جبران ناپذیری را چه از لحاظ مالی و چه روانی و عاطفی بر جای می گذارند.

طول درمان افراد دارای لكنت به؛ سن مراجعه، شدت و نوع لكنت از یك طرف، كیفیت برنامه های درمانی از یك طرف دیگر و نیز به ماهیت ارتباط و اعتماد مراجع به درمانگر از سوی دیگر بستگی دارد.

در كل باید گفت ارجاع به هنگام و مداخله به هنگام در میزان بهبودی فرد بسیار موثر است. اصلی ترین مرجع علمی جهت پیگیری و یافتن درمانگران مجرب و اكسپرت لكنت، سایت و صفحه های دنیای مجازی انجمن علمی گفتاردرمانی ایران است.

فرهیخته ای می فرماید: "لكنت عین اثر انگشت است و منحصر به فرد." باید توجه داشت كه روش درمان لكنت هم منحصر به فرد است و هیچ نسخه مشابهی برای هیچ عارضه، اختلال و بیماری نداریم.

آسیب شناس گفتار و زبان

اتابك وثوقی

عضو هیات مدیره انجمن علمی گفتاردرمانی ایران

عضو سابق كمیته توانبخشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكی"

انتهای پیام