تهران - ایرنا - مرگ هر عزیزی غم انگیزترین بخش زندگی هر انسانی است و تنها راه تحمل این درد بزرگ گریه و همدردی اطرافیان است، این در حالیست كه این روزها بازماندگان درگذشتگان كرونایی تنها هستند اما در این شرایط چگونه می توان از كرونا در امان بود و در عین حال خانواده های داغدار را تنها نگذاشت؟

از ابتدی شیوع ویروس كرونا (اسفند 98) تاكنون حدود 60 هزار نفر از هموطنان جان خود را از دست داده اند، مرگ عزیران به دلیل كرونا بسیار سخت تر از مرگ های عادی یا بیماری های دیگر است، زیرا درگذشتگان كرونایی باید با رعایت پروتكل های بهداشتی به خاك سپرده شوند براین اساس تعداد افراد محدودی از نزدیكان درگذشته می تواند در مراسم تدفین حضور داشته باشد به همین دلیلی غم بازماندگان دو چندان می شود.

به اعتقاد روانشناسان با مرگ هر یك از عزیزان، فرد استرس بالایی را تحمل می كند و در عین حالی حضور در خاكسپاری باعث می شود تا بازماندگان مرگ عزیز از دست رفته را باور كرده و از غم آن ها بكاهد.

متوفیان به دلیل ابتلاء به كرونا با پروتكل سازمان جهانی بهداشت دفن می شوند كه در آن جنس تابوت، چگونگی شستشو، موادی كه باید روی جسد ریخته شود، عمق دفن و خاك دور قبر مشخص شده است.

براساس پروتكل سازمان بهداشت جهانی برای دفن جان باختگان ویروس كرونای ٢٠١٩ به این شكل است كه متوفی در كاورهای مخصوص قرارگرفته و تا زمان دفن، این پوشش برای جلوگیری از انتقال ویروس باقی می ماند و كسی آن را باز نمی كند. آمبولانس های ویژه و پرسنل مجهز اجساد را به بهشت زهرا(س) تهران منتقل می كنند. فوت شدگان بر اثر كرونا با آمبولانس و از راهرویی جدا از محل رفت وآمد عمومی، به ساختمانی مجزا از ساختمان غسالخانه منتقل می شوند.

همچنین قربانیان بیماری كرونا به ساختمان غسالخانه منتقل نمی شوند، اجساد شستشو نمی شوند، محل دفن قربانیان بیماری كرونا در قطعه فوت شدگان كرونایی و عفونی است.

خاكسپاری بدون حضور خانواده و مراسم عمومی انجام می شود و خانواده متوفی می توانند بعد از تدفین، سایر مراسم عادی عزاداری را برگزار كنند البته در صورتی كه وابستگان فرد متوفی تقاضای مشاهده جسد را داشته باشند ضمن دریافت آموزش های لازم حفاظت فردی و نداشتن هرگونه تماس، مشاهده جسد با همراهی كارشناس بیمارستان امكان پذیر است.

تمهیدات خاص برای كاهش ازدحام جمعیت در بلوك های تدفین در نظر گرفته می شود.

فربد فدایی متخصص اعصاب و روان روز یكشنبه در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا گفت: استفاده از ظرفیت های فضای مجازی، تماس تلفنی و نوشتن نامه برای عرض تسلیت و ابراز همدردی و همدلی با بازماندگان در گذشتگان كرونا، كمك قابل توجهی به گذراندن دوره و ایام سوگواری می كند. شدیدترین میزان استرس بطور متوسط مربوط به فوت همسر و یكی از اعضای نزدیك خانواده است و میزان استرس بالایی را ایجاد می كند، مرگ همسر 100 واحد و مرگ خویشاوندان نزدیك 63 واحد استرس ایجاد می كند، همچنین بیماری یكی از اعضای خانواده با 44 درجه استرس همراه است.

وی در خصوص اهمیت این ارقام نیز گفت: اگر كسی در طول یك سال بین 11 تا 150 درجه استرس را تحمل كرده باشد، احتمال كم یا متوسط وجود دارد كه در آینده نزدیك دچار بیماری شود. بین 150 تا 299 درجه استرس در طول یك سال به معنی احتمال متوسط یا زیاد بیماری در آینده نزدیك است و اگر كسی با بیش از 300 درجه استرس در طول یك سال روبه رو شده باشند به آن معنا است كه در آینده نزدیك به احتمال زیاد یا بسیار زیادی وجود دارد كه بیمار شود.

عضوهیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تاكید كرد: البته اینها تنها عوامل استرس زا نیستند بلكه طلاق، زندان، اخراج از كار، بارداری، تغییر در وضعیت مالی و حتی رویدادهای خوشایند مانند ازدواج، ورود به دانشگاه، ارتقاء مقام هم سبب استرس می شوند. اكنون می توانید حال و روز فردی را مجسم كنید كه چند نفر از بستگان خود را در اثر كرونا از دست داده است، البته این همه ماجرا نیست، كرونا دگرگونی های زیاد و عموماً اجباری در سبك زندگی، تغییر در ساعات یا شرایط كار مسائل اقتصادی و بسیاری دیگر از امور زندگی پدید آورده كه درجه استرس آنها روی هم جمع می شود و به این نحوه و میزان انواع بیماری ها بالا می رود كه در درازمدت خطرات جدی خانوادگی و اجتماعی را پدید می آورد.

فدایی گفت: از دست دادن همسر و بستگان موضوعی بی نهایت ناخوشایند است كه در آغاز سبب به حالت شوك، ناباروری، اضطراب و افسردگی در بازماندگان می شود و كاهش این وضعیت ها به نحوی كه فرد به زندگی عادی بازگردد دست كم یك سال به درازا می كشد. مراسم سوگواری، جمع شدن بستگان و دوستان برای تسلی خاطر بازماندگان، شب هفت، چهلم و مراسم سالگرد همه نقشی در قبولاندن واقعیت مرگ متوفی به بازماندگان و آرام كردن بازگرداندن آن به زندگی عادی را دارد.

وی تاكید كرد: اما مرگ در اثر كرونا این وضعیت را تغییر داده، بازماندگان امكان سوگواری جمعی و تدفین به صورت مرسوم و حضور در مراسم معمولی را ندارند و به این ترتیب كه گاهی اوقات بازماندگان نمی توانند مرگ متوفی را باور كنند.

این متخصص اعصاب و روان گفت: بازماندگان متوفی كرونا از حمایت خانوادگی و اجتماعی محروم می مانند و خود را تنها و بی پناه احساس می كنند. واقعیت این است كه بسیاری از نزدیكان هم از ترس سرایت كرونا تمایلی به نزدیك شدن به بازماندگان حتی با رعایت شیوه نامه های بهداشتی ندارد.

وی ادامه داد: راه حل های استفاده از ظرفیت های فضای مجازی، تلفن و نامه برای تسلیت و همدردی و همدلی با بازماندگان توصیه می شود، نامه ای كه با خط خود نوشته باشید نماینده ارزش و احترام و وقتی است كه صرف نوشتن آن كرده اید و همچنین تشكیل گروه های مجازی از بستگان و دوستان و ذكر خاطرات از متوفی و بیان و ابراز احساسات در فضای مجازی كمك قابل توجهی به گذراندن دوره سوگواری می كند.

فدایی تاكید كرد: صرف مخارج جلساتی كه برای یاد بود و گرامیداشت در گذشتگان در ایام كرونا برگزار نمی شود برای امور خیریه نیز از جمله اقداماتی است می تواند با آنها یاد درگذشتگان را گرامی داشت و تسلی بازماندگان باشد در گذاراندن این ایام می تواند كمكی باشد.

وی ابراز امیدواری كرد كه با رعایت جوانب بهداشتی كابوس كرونا را به پایان برسانیم و امكان دیدارهای نزدیك و حضوری از نیازهای انسانی است فراهم شود و رنج ها و غم ها پایان یابد.

از: ناهید حاجی خانی

برچسب ها
- ویروس كرونا
- اختصاصی ایرنا
- پرسش از خبر
- وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشكی
- افسردگی
پروندهٔ خبری
- زندگی پس از كرونا