خبرگزاری فارس لرستان_ محمد عبدالله زاده، اُتیسم یك نوع بیماری نیست بلكه نوعی اختلال رشدی است كه با رفتارهای ارتباطی و كلامی غیرطبیعی مشخص می شود معمولا علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز پیدا می كند و علت اصلی آن هنوز ناشناخته است.

به كسانی كه این اختلال را دارند اتیستیك یا در خودمانده گفته می شود این مشكل بر خلاف بسیاری از بیماری ها به وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبك زندگی و سطح تحصیلات والدین ربطی ندارد.



 

ارتباط با دیگران و دنیای خارج  برای مبتلایان به اختلال اتیسم بسیار سخت است و بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی از هر 60 تا 70 تولد زنده در دنیا، یك نفر مبتلا به اتیسم است و تا كنون هیچ روش قطعی ای برای درمان مبتلایان به آن یافته نشده و در حال حاضر كارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است.

در همین راستای برای آشنایی بیشتر با اختلال اتیسم به سراغ مدیر عامل انجمن آوای اتیسم لرستان رفتیم.



 

حانیه بیات با اشاره به اینكه بایستی تمام خانواده ها این نكته را متوجه شوند كه اتیسم یك بیماری نبوده بلكه نوعی اختلات عصبی است، اظهار داشت: افراد مبتلا به اتیسم خفیف می توانند جز نخبگان یك جامعه نیز باشند بنابراین تشخیص نوع خفیف آن در كودكان نیازمند دقت بسیاری است اما مبتلایان به نوع متوسط و شدید آن علائم مشخصی دارند.

وی افزود: معمولا مبتلایان به اتیسم در سن دو سالگی به بالا قابل شناسیی هستند زیرا اكثر آنان خصوصیات مشابهی مانند موارد ذیل دارند :

ناتوانی از آواسازی (صدا درآوردن) یا اشاره كردن در یك سالگی

ناتوانی از بیان كلمات در 16 ماهگی یا ناتوانی از بیان عبارات دو كلمه ای در سن دو سالگی

عدم واكنش به صدا كردن اسم شان

از دست دادن زبان یا مهارت های اجتماعی

وسواس در ردیف كردن اسباب بازی ها یا چیزها

ناتوانی از لبخند زدن یا واكنش گرایی اجتماع

افراط و تفریط نامعمول در واكنش به دریافت های حسی چون لمس، بو، مزه و صدا 

مدیر عامل انجمن آوای اتیسم لرستان  بیان كرد: تا به امروز علت خاصی برای ابتلا به اتیسم توسط منابع علمی كشف نشده است اما تجربه نشان می دهد كه ژنتیك موثرترین عامل ابتلای افراد به این اختلال است و معمولا والدین  كودكانی كه به نوع متوسط و شدید آن مبتلا شده اند دارای اتیسم خفیف هستند.



 

بیات با عنوان كردن این موضوع كه بهترین سن برای مقابله با این اختلال و كاهش آثار زیان بار آن بر آینده كودكان مبتلا سن بین دو تا پنج سال است، تصریح كرد: آموزش و توانبخشی افراد مبتلا، بهترین راه ممكن است كه برای به ثمر رسیدن این كار بایستی كودكان در سنین زیر پنج سال به مراكز توانبخشی مراجعه كنند.

300 فرد مبتلا به اتیسم در لرستان شناسایی شده است

وی خاطرنشان كرد: در حال حاضر دو مركز غربالگری و توانبخشی افراد مبتلا به اتیسم در شهرستان های خرم آباد و بروجرد وجود دارد كه در این مراكز تا به امروز 300 فرد مبتلا به اتیسم متوسط و شدید شناسایی  و در حال گذارندن دوره های توانبخشی خود هستند.

مدیر عامل انجمن آوای اتیسم لرستان گفت: بهزیستی در راستای حمایت از افراد مبتلا به اتیسم به ازای هر كودك مبتلا 800 هزار تومان به مراكز غربالگری و توانبخشی پرداخت می كند و در نتیجه تمام هزینه های مربوط به آموزش این كودكان رایگان است.

بیات با اشاره به اینكه خانواده ها نباید ابتلای كودك خود را به اتیسم مخفی كنند، اظهار داشت: در صورت مراجعه به هنگام افراد مبتلا به اتیسم میزان رشد بیماری به شدت كاهش پیدا میكند و فرد مبتلا می تواند بدون نیاز به حمایت دیگران آینده خود را بسازد.



 

وی در بخش پایانی صحبت های خود با شاره به اینكه در ارتباط با كودكان مبتلا به اتیسم بایستی به این نكته ها توجه شود ادامه داد:

این افراد ممكن است داری پر حسی یا كم حسی باشند به همین علت  نوازش بغل و ارتباط فیزیكی ممكن است برای آن ها فوق العاده دردناك و وحشتناك باشد.

یا یك صدای كم مثل رد شدن یك ماشین می تواند برای آنها مانند انفجار باشد (پر حسی) یا برعكس؛ بنابراین از لمس، بغل یا صدا زدن های ناگهانی و بلند اجتناب كنید.

در ارتباط با كودك از كلمات و جملات طولانی و سخت بپرهیزید زیرا  پردازش كلامی در این كودكان كم است و در صحبت با آنان كلمات را شمرده شمرده بگویید.

ارتباط كلامی تنها راه ارتباطی با این افراد نیست، زیرا كمك گرفتن از وسایل بصری یا نوشتاری توجه آن ها را بیشتر جلب می كند همچنین استفاده از اشارات و زبان بدنی نیز در ارتباط مفید است.

برای شروع ارتباط بهتر است كودك شما را ببینید یعنی در مسیر نگاهشان قرار بگیرید و بعد شروع به صحبت كنید.

كودك را مجبور به انجام كاری نكنید یا سعی در بیرون كشیدن او از دنیای درونی اش نكنید، برعكس خود را با او وفق بدهید و در كاری كه او می خواهد انجام بدهد همراه بشوید.

در ارتباط با این كودكان صبور باشید و با سرعت كمتر و حوصله بیشتری بازی یا فعالیت انجام دهید و حتی صحبت كنید.

انتقاد باعث اضطراب در برخی این كودكان می شود، پس از رفتارش یا كارش به طور مستقیم انتقاد نكنید و احساسات خود را در چهره تان نمایش دهید.

از رفتار و كارهای چالش برانگیز بپرهیزید زیرا این كودكان غالباً به كارها و حركات تكراری علاقه دارند و از آن لذت می برند.

انتهای پیام/85020