به گزارش وب گردی خبرگزاری صداوسیما؛ گفتگوی درونی شما می تواند به طور مستقیم بر سلامتی شما، از نظر جسمی و روانی تأثیر بگذارد. این گفتگوی درونی، عزت نفس شما را مختل می كند و پتانسیل، منابع و فرصت های شما را تعطیل می كند. بنابراین، باید روی آن تمركز كنید تا بتوانید آن را تغییر دهید.
ما حاصل گفتگوی درونی خودمان هستیم. یعنی نحوه ای كه در آن با خودمان حرف می زنیم، همان مكالمه لاینقطع درونی، شخصیت ما را شكل می دهد. بنابراین، وقتی با تحقیر، توانایی های خودتان را زیر سوال می برید، به بدترین دشمن خود تبدیل می شوید.
آیا در مكالمات درونی تان نسبت به دیگران احساس حقارت می كنید؟ آیا خود را سرزنش می كنید؟ آیا خود را با دیگران مقایسه می كنید؟ به خاطر داشته باشید كه سلامتی عبارت است از صحبت كردن با خود با عشق و احترام.

كاركرد مكالمه ذهنی
گفتگوی درونی، مغز ما را تغییر می دهد. مكالمه روزانه ای كه با خود دارید می تواند تعدادی از مناطق مغزی را تقویت كند تا به شما در كنترل بهتر استرس، تنظیم خلق و خوی یا حتی قاطعیت بیشتر كمك كند. هرچند اگر محتوای این گفتگوی درونی منفی باشد اگر شما را ساقط نكند، مطمئناً می تواند شما را با افسردگی و اضطراب به حالت هایی بسیار ناتوان كننده و زیان بار سوق دهد.

یك واقعیت وجود دارد كه بسیاری از ما در برهه ای از زمان آن را تجربه كرده ایم. به عنوان مثال چنانكه معمول است فرض كنیم شما برای دیگران آن دوست خستگی ناپذیری باشید كه همیشه دیگران وقتی به او احتیاج دارند آنجا هستید. شما به عنوان شخصی متمایز و برجسته می شوید كه همیشه دیگران را تشویق می كند. با آنان امید و انگیزه می دهد. كسی كه همیشه می داند هر لحظه چه بگوید. به این ترتیب، شما حامی غیرقابل بحثی برای دیگران هستید، كه شجاعت، اشتیاق و روشن بینی را با برقراری ارتباطی دقیق، به آن ها القا می كنید.

با این حال، شما گاهی اوقات به بدترین دشمن خود تبدیل می شوید و این به این دلیل است كه گفتگوی شما با خودتان با چنین عباراتی در درون تان طنین انداز می شود: چطور تونستی چنین حرف احمقانه ای بزنی؟ تو یه دست و پا چلفتی هستی"، "دیگه حتی فكرش رو هم نكن بخوای دوباره سعی كنی"، "من یه آدم بی فایده ام و همه این رو می دونن"، "ببین امروز دوباره چه گندی زدی؟ "، "دیگه سعی نكن همچی كاری رو تكرار كنی"، "تو همیشه خراب كاری می كنی"، "دوباره اشتباه كردم"، ....

ما همان چیزی هستیم كه به خود می گوییم، به قول معروف از كوزه همان برون تراود كه در اوست. گاهی، یك عمر را با گفتگوی درونی توهین آمیز با خودمان سپری می كنیم. یك ضرب المثل چینی می گوید:

"افكار خود را تماشا كنید، زیرا آن ها كلمات شما خواهند شد. به سخنان خود توجه كنید، زیرا آن ها به اعمال شما تبدیل می شوند. مراقب كار های خود باشید، زیرا آن ها عادت های شما را می سازند. عادت های خود را رعایت كنید، زیرا آن ها به سرنوشت شما تبدیل می شوند".

گفتگوی درونی موضوع مطالعات علمی
تأثیر گفتگوی درونی بر رفتار و شخصیت، همیشه مورد توجه روان شناسان بوده است و در دهه های اخیر كتاب ها و نشریات فراوانی در زمینه خودیاری و رشد و توسعه توانمندی های شخصی، مردم را به مراقبت از این بعد تشویق كرده اند. با این حال، موضوع "گفتار درونی" از ابتدای قرن بیستم مورد بررسی قرار گرفته است.

در حقیقت، این لو ویگوتسكی، روانشناس ماركسیست روسی بود كه برای اولین بار از خود پرسید كه "آیا مغز افراد هنگام گفتگوی درونی با همان مكانیسمی كار می كند كه در زمان حرف زدن با صدای بلند؟ " پاسخ مثبت است.

چندین مطالعه نشان می دهد هنگامی كه با خود صحبت می كنید مناطقی از مغز مانند شكنج پیشانی تحتانی چپ (ناحیه بروكا) فعال می شوند كه در زمانی بلند حرف زدن هم فعال هستند.

گفتار درونی یك پدیده پیچیده و چند وجهی است. از این رو باید بیشتر راجع به آن بدانید كه چگونه بر سلامت مغز و روان شما تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، چارلز فرنیهوگ، روانشناس دانشگاه دورهام توضیح داد كه "پچ پچ درونی" در هر دقیقه حدود 4000 كلمه تولید می كند. بر اساس كتاب وی " آوای درون: تاریخ و علم چگونگی گفتگو با خود"، گفتگوی درونی ده برابر سریعتر از گفتار كلامی كار می كند؛ بنابراین باید بدانید كه، هر اتفاقی كه در ذهن شما می افتد، هر ایده، فكر، خودآموزی، هر چه كه هست، چه مثبت و چه منفی، تأثیر بسیار زیادی روی شما دارد.

چه طور شروع كنیم؟
شما باید بتوانید گفتمان مضر را تغییر دهید. یك راه ساده برای رسیدن به این هدف این است كه در نقش سوم شخص قرار بگیرید و خودتان را مخاطب قرار دهید. این راهی برای به عهده گرفتن نقش آن دوستی است كه بهترین ها را برای شما آرزو می كند، اما در عین حال همیشه مراقب اصلاح گفتگوی درونی شما است.

مطالعات نشان می دهد، استفاده از شخص سوم در گفتگو با خود می تواند به شما كمك كند تا عقب بروید و درباره پاسخ و احساسات خود عینی تر بیندیشید، خواه در مورد یك واقعه گذشته باشید یا به آینده نگاه كنید. همچنین می تواند به شما در كاهش استرس و اضطراب كمك كند.

گوش كنید و یاد بگیرید
چند روز را صرف گوش دادن به گفتگو های درونی خود كنید. آیا از خودتان حمایت می كنید؟ آیا منتقد خودتان هستید یا دید منفی نسبت به خودتان دارید؟ آیا به راحتی می توانید این افكار و سخنان را به یكی از عزیزان خود بیان كنید؟ آیا در گفتگو های درونی شما، موضوعات یا مضامین مشترك تكرار می شوند؟ افكار منفی مهم یا مكرر را بنویسید.

خوب فكر كنید
در مورد افكاری كه لیست كرده اید این سوالات را از خود بپرسید:

آیا من بیش از حد واكنش نشان می دهم؟ آیا واقعاً مساله به این بزرگی است؟ آیا در طولانی مدت مهم است؟
آیا من بیش از حد مسائل رو تعمیم می دهم؟ آیا من بیشتر بر اساس واقعیت ها نتیجه گیری می كنم یا بر اساس نظر و تجربه ام؟
آیا می توانم ذهنو را بخوانم؟ آیا فرض می كنم دیگران اعتقادات یا احساسات خاصی دارند؟ آیا می توان حدس بزنم دیگران چه واكنشی نشان خواهند داد؟
آیا من به خودم برچسب های بد می زنم؟ آیا خودم را با استفاده از كلماتی مانند "احمق"، "ناامید" یا "چاق" توصیف می كنیم؟

حالا كه فهمیدید افكار درونی تان چگونه ممكن است شما را منحرف یا نامتوازن كند، وقت آن رسیده است كه دنده را عوض كنید و رویكرد جدیدی را برای گفتگوی خود بیاموزید. به افكار موجود در لیست خود نگاهی بیندازید و آن ها را با نگاهی مثبت تر بیان كنید.

خلاصه آنكه، این تغییر، فرایندی زمان بر است. تغییر آن گفتمان محدود كننده درونی ممكن است در ابتدا دشوار باشد، اما اگر به آن متعهد شوید تغییرات را به تدریج خواهید دید.