به گزارش ایسنا، خانواده، شكل دهنده الگوهای شخصیتی، فكری، عاطفی و جسمی هر فرد است. بسیاری از فرهنگ ها، سلامت جامعه را به سلامت خانواده وابسته می دانند. توانایی اعضای خانواده در هماهنگی با تغییرات، یافتن راه حل برای تضادها و مشكلات بین فردی و اجراكردن قوانین خانواده، عملكرد اعضای خانواده را تعیین می كند و تغییر در آن ها بر سلامت جسمی و روانی اعضای خانواده تأثیرگذار است. تغییرات فراوان و روزمره در جهان، بر استرس و مشكلات روانی و اجتماعی اعضای جوامع می افزاید. این امر باعث شده است بیماری های روانی در صدر فهرست عوامل ایجادكننده ناتوانی و مرگ زودرس قرار گیرند.

بنا بر توضیحات متخصصان، یكی از عوامل مهم تأثیرگذار بر شیوع آسیب های روانی، وقوع رویدادهایی برای اعضای خانواده است. رویدادهای زندگی شامل رویدادهای مجزا، مشاهده شدنی و قابل گزارش عینی اند كه مستلزم نوعی سازگاری اجتماعی یا روان شناختی یا هر دو هستند. مرگ یكی از اعضای خانواده، شروع كاری جدید و متولدشدن نوزاد در خانواده از نمونه های مهم تر رویدادهای زندگی به حساب می آیند. علاوه بر این، مشكلات مالی، مشكلات و نبود امنیت شغلی، مشكلات خانوادگی، نگرانی درباره مرگ نزدیكان و مسائل مربوط به روابط زناشویی و بارداری به عنوان رویدادهای استرس زای زندگی شناخته می شوند. بروز بعضی از رویدادها در زندگی می تواند اثرات جبران ناپذیری بر افراد داشته باشد.

به منظور مطالعه عمیق تر این موضوع، پژوهشگرانی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، دانشگاه علوم پزشكی ایران و دانشگاه امام جواد یزد تحقیقی را انجام داده اند كه در آن میزان آسیب پذیری روانی افراد براساس رویدادهای زندگی خانوادگی مورد ارزیابی و پیش بینی واقع شده است.

برای انجام این مطالعه پژوهشی، محققان از مشاركت 260 نفر از مراجعان متأهل مراكز مشاوره و روان درمانی یزد استفاده كرده و با استفاده از پرسشنامه داده های مورد نیاز خود را جمع آوری نمودند.

طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه، با افزایش رویدادهای زندگی خانوادگی، آسیب پذیری روانی افزایش می یابد و رویدادهای زندگی خانوادگی می توانند انواع آسیب های روانی را پیش بینی كنند.

بنا بر گفته ابراهیم دهقانی اشكذری، محقق دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد و همكارانش، «نتایج پژوهش نشان داد كه رویدادهای زندگی خانوادگی، نمره كلی آسیب پذیری روانی و ابعادش شامل شكایت جسمانی، وسواس، حساسیت در روابط متقابل، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی، افكار پارانوئیدی و روان پریشی را به شكل مثبت پیش بینی می كنند».

آن ها می گویند: «در تبیین این یافته ها می توان گفت هنگامی كه یكی از اعضای خانواده با مشكلی در زندگی خود روبه رو می شود، دیگر افراد خانواده نیز با این مشكل درگیر هستند. این امر فشار روانی زیادی را بر همه اعضای خانواده وارد می كند و آن ها را برای ابتلا به اختلالات روانی آسیب پذیر می كند».

علاوه بر این، بنا بر اطلاعات ارائه شده در این مطالعه، فرد، استرس ناشی از رویدادی آسیب زا در خانواده را به بدن خود منتقل می كند و به بیماری های جسمانی مبتلا می شود.

دهقانی اشكذری و همكارانش معتقدند: «افراد دارای تجربه ای ناخوشایند مثل فرار فرزند از خانه یا طلاق در خانواده، به برقراری ارتباط با دیگران حساسیت بیشتری دارند و احتیاط زیادی برای رابطه با دیگران به كار می گیرند».

بر این اساس، استنباط می شود كه رو به رو شدن با رویدادهای ذكرشده در خانواده، فرد را تحت فشار روحی و روانی قرار می دهد. همچنین فرد به دلیل از دست دادن حمایت خانوادگی یا توانایی نداشتن در تأمین مایحتاج زندگی، به آینده خود ناامید می شود و احتمال بروز افسردگی در او افزایش می یابد.

مجریان این تحقیق كه یافته های خود را در مجله علمی پژوهشی «مطالعات ناتوانی» منتشر كرده اند، در انتهای گزارش فنی خود اشاره كرده اند كه باتوجه به این یافته ها لازم است كه آموزش مهارت های زندگی، تاب آوری و سازگاری مدنظر سازمان های مربوط به حمایت خانواده قرار گیرد.

انتهای پیام