به گزارش ایسنا، اُستئوآرتریت یا آرتروز، همان سائیدگی مفصل زانو، یك بیماری غیرواگیر شایع در سنین میانسالی و سالمندی و مهمترین عامل در كاهش و حتی از بین رفتن كامل تحرك افراد مبتلا و در نهایت، بروز مشكلاتی در انجام امور شخصی روزانه است.

پاها به عنوان اصلی ترین اركان حركتی، از مفصل های مختلفی تشكیل شده است كه زانو، جزو مهمترین و البته آسیب پذیرترین این مفصل هاست كه به دلیل كاركرد فراوان، تحمل فشار زیاد و برخی اشكالات مادرزادی و اكتسابی، حتی در سنین جوانی هم امكان وارد شدن آسیب به آن وجود دارد؛ آسیبی كه عملكرد صحیح زانو را از بین خواهد بود؛ آرتروز یا سائیدگی مفصلی، رایجترین این مشكلات به شمار می رود.

استئوآرتریت، آرتروز یا سائیدگی زانو چرا ایجاد می شود

به استناد متون پزشكی، آرتروز یا ساییدگی مفصل، یك بیماری غیرواگیر پیش رونده بوده و عوامل مختلفی بر ابتلا به آن تاثیرگذار است؛ در این بیماری، فرد شاهد تخریب و فرسایش غضروف مفصلی و از بین رفتن این بافت لغزنده و استخوانی شدن آن خواهد بود، به طوریكه دامنه حركت مفصل زانو كم شده و فرد دچار درد و التهاب در این ناحیه می شود.

غضروف بافتی ست بدون عروق خونی، و فاقد عصب. به دلیل آنكه خونرسانی در این بافت وجود ندارد، ترمیم خود به خودی غضروف امكان پذیر نیست و به دلیل فقدان عصب در صورت آسیب، دردی احساس نخواهد شد؛ بنابراین روند تخریب غضروف سریع و بی علامت است.

براساس مطالعات مختلف، میزان شیوع آرتروز زانو، خصوصا در گروه سنی 65 سال و بالاتر، زیادتر دیده می شود اما این موضوع دلیل آن نیست كه كودكان، نوجوانان و جوانان به این بیماری مبتلا نشوند زیرا سبك زندگی افراد، به شكل مستقیم بر ابتلا به آرتروز مفاصل، خصوصا مفصل زانو به عنوان پركاربرترین مفصل پا، تاثیرگذار است.

به اعتقاد متخصصان، نوع نشستن افراد (دوزانو و چهارزانو و ...)، فشار مداوم و طولانی به مفصل زانو، شغل و شرایط شغلی افراد، انجام حركات ورزشی و تمرینات غیر علمی، انجام ورزشهای سخت، وارد شدن ضربه به زانو و .... ابتلا به بیماری های عفونی مختلف كه مفاصل و عضلات را درگیر می كند و البته ابتلا به برخی بیماری های مادرزادی نظیر دفرمیتی زانوها، پای پرانتزی، پای ضربدری و .... بر ابتلا به این بیماری، تاثیر مستقیم دارد.

به گفته متخصصان ارتوپدی، این عارضه ممكن است هر یك از مفاصل بدن را درگیر كند اما شایع ترین مفاصل درگیر آرتروز، مفصل ران، ستون فقرات، دست و زانو است كه البته به جرأت می توان مدعی بود كه متداول ترین و ناتوان كننده ترین آرتروز، درگیر شدن مفصل زانوها است.

درمان آرتروز زانو

یك متخصص ارتوپدی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی شیراز به ایسنا گفت: آرتروز زانو یكی از شایع ترین علت های درد و ناتوانی حركتی در افراد میانسال و مسن است، درد و تورم، احساس خشكی، محدودیت حركتی و كاهش انعطاف پذیری مفصل زانو و التهاب از علائم شایع این بیماریست كه می تواند باعث لنگیدن فرد حین راه رفتن و همچنین لاغر و ضعیف شدن عضلات ران و ساق پا شود.

دكتر سید محمد طحامی با یادآوری اینكه ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره، یكی از مهمترین عوارض آرتروز زانو، قلمداد می شود، فیزیوتراپی را درمان اصلی برای این بیماری ذكر و اضافه كرد: تقویت عضلات اطراف زانو و ران زیر نظر متخصص، به واسطه كمك به تقویت ماهیچه ها و كاهش التهاب، سبب كاهش فشار بر مفصل زانو و افزایش دامنه حركتی مفصل خواهد شد و این موضوع، كاهش درد و ایجاد امكانی برای انجام بهتر فعالیت های روزمره و بهبود كیفیت زندگی است.

این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی شیراز، با بیان اینكه مبتلایان به آرتروز، گاهی برای كاهش درد و دشواری های حركتی ناشی از این بیماری، تحرك خود را كمتر می كنند، تمرین های ارائه شده از سوی فیزیوتراپیست به بیمار را عاملی مهم در كاهش سفتی و خشكی مفصل زانو و افزایش دامنه حركتی و خم و راست شدن این مفصل مهم در بدن انسان، دانست.

طحامی با بیان اینكه به طور كلی فیزیوتراپی می تواند علاوه بر بهبود فعالیت افراد و كاهش درد و تورم، سبب كاهش مصرف داروهای مسكن و ضدالتهابی شود، تاكید كرد: استفاده از داروهای مسكن و ضدالتهابی برای كاهش درد و التهاب مفصل زانو، در فاز حاد بیماری كمك كننده است؛ هر چند به دلیل عوارض جانبی مصرف طولانی مدت آنها می تواند مشكلاتی را برای بیمار ایجاد كند.

تقویت ماهیچه ها الگوی صحیح برای كاهش عوارض

این متخصص ارتوپدی ادامه داد: الگوی صحیح برای مبتلایان به آرتروز زانو، انجام تمرینات و ورزش های مناسب تجویز شده یا تحت نظر فیزیوتراپیست و پزشك متخصص است.

او با بیان اینكه هرچه درمان بیماری آرتروز سریعتر و در مراحل اولیه بیماری آغاز شود، تاثیر آن بیشتر خواهد بود، ادامه داد: با انجام تمرین ها و ورزش های مناسب، ماهیچه ها تقویت شده و افراد مبتلا به آرتروز زانو امكان حركتی بهتری را همراه با كاهش التهاب در مفصل زانو، تجربه می كنند.

این عضو هیئت علمی علوم پزشكی شیراز به بیماران توصیه كرد كه برای دریافت این تمرینات، حتما به مراكز فیزیوتراپی دارای مجوز رسمی مراجعه و تمرین، ورزش های مناسب و مشاوره لازم را دریافت كنند.

او با بیان اینكه درمان جراحی برای تعویض مفصل زانو، تنها زمانی توصیه می شود كه درمان های فیزیوتراپی در كاهش درد و ناتوانی موفق نباشد، گفت: نتایج تحقیقات نشان می دهد بازتوانی و آموزش تمرین ها قبل از عمل جراحی می تواند به بازگشت سریع فرد به زندگی روزمره و كاهش دوره استفاده از وسایل كمكی همانند واكر و عصا بعد از عمل جراحی كمك كند.

این پزشك متخصص ارتوپدی خاطرنشان كرد: به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو، فیزیوتراپی می تواند نقش بسزایی در بهبود وضعیت بیمار و بازگشت سریعتر او به زندگی داشته باشد.

عضو هیئت علمی علوم پزشكی شیراز با تاكید بر اینكه فیزیوتراپی از همان روز یا فردای روز عمل در بیمارستان برای بیماران جراحی شده، آغاز می شود، گفت: تداوم فیزیوتراپی هم در مراكز تخصصی هم در منزل ضروریست.

طحامی خاطرنشان كرد: كاهش درد، كاهش التهاب، افزایش قدرت عضلات، افزایش حركات خم و راست كردن زانو از مهمترین اهداف بعد از تعویض مفصل زانو است كه با انجام فیزیوتراپی تخصصی، به سادگی قابل حصول خواهد بود.

انتهای پیام