سمانه قهرمان پوری، متخصص طب فیزیكی و توانبخشی و درمان غیر جراحی بیماری های عضلانی اسكلتی و ستون فقرات، در گفت وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار كرد: زخم بستر یك آسیب موضعی بر روی پوست و بافت زیر جلد است كه اغلب در محل برجستگی های استخوانی در نتیجه همزمانی نیروی فشار عمودی و كشیدگی پوست (shear) رخ می دهد.

قهرمان پوری افزود: به آسیب در پوست، زیر پوست یا حتی بافت عضلانی، به علت فشار طولانی مدت در آن ناحیه، زخم بستر گفته می شود كه این فشار طولانی مدت به علت بی حركت بودن و ماندن طولانی در وضعیت نشسته یا خوابیده ایجاد می شود.

او گفت: زخم بستر به طور كلی 4 مرحله دارد كه در مرحله اول و دوم بهتر به درمان پاسخ می دهد. درمان این عارضه، به یك تیم تخصصی متشكل از متخصص طب فیزیكی، فیزیوتراپیست، پرستار، متخصص تغذیه، كاردرمانگر و جراح نیاز دارد.

قهرمان پوری ادامه داد: طبقه بندی زخم بستر به چهار مرحله با تست فینگر انجام پذیر است. مرحله اول زخم سطحی است ولی با فشار انگشت، پوست باید برگشت پذیر نباشد. مرحله دوم زخم نفوذ پیدا كرده و باعث جدایی اپیدرم از زیر پوست و تشكیل تاول می شود. مرحله سوم زخم عمیق تر شده و زیر پوست تا بالای عضله درگیر است و در مرحله چهارم علاوه بر پوست و زیر پوست عضله و گاها استخوان هم درگیر است كه این مرحله بسیار خطرناك خواهد بود.

این متخصص طب فیزیكی و توانبخشی بیان كرد: شیوع زخم بستر در بیمارانی كه با بیماری حاد در بیمارستان بستری هستند بین 1 تا 33 درصد است. افزایش سن، افزایش مدت زمان بستری در بیمارستان، آسیب های طناب نخاعی و فلج چهار اندام از جمله علل افزایش میزان ابتلا به زخم بستر است. كاهش میزان خونرسانی به علت بیماری های قلبی و عروقی، كاهش حس در ناحیه به علت آسیب اعصاب محیطی (نروپاتی)، بیماری های سیستمیك زمینه ای مانند دیابت، تغذیه نادرست و ناكافی، آتروفی عضلانی و تغییر وضعیت هوشیاری از سایر علل افزایش بروز زخم بستر هستند.

قهرمان پوری اظهار كرد: زخم بستر اغلب در محل هایی كه پوست بر روی برجستگی های استخوانی قرار دارد و بافت عضلانی و چربی در آن ناحیه كم است، دیده می شود مثلا در بیمارانی كه بستری هستند و در حالت درازكش به پشت قرار دارند بیشتر در استخوان پشت سر (اكسیپوت)، استخوان كتف، برجستگی های استخوانی بین باسن (ساكروم) و استخوان پاشنه رخ می دهد.

او ادامه داد: همچنین، در بیماران دراز كش به پهلو بیشتر در نواحی مانند لاله گوش و كنار گوش، برجستگی استخوان ران (تروكانتر بزرگ)، برجستگی اطراف زانو( سر استخوان نازك نی) و قوزك خارجی پا، رخ می دهد. زخم بستر در افراد قطع نخاع كه از ویلچر در حالت نشسته و طولانی مدت استفاده می كنند در ناحیه ساعد یا پشت زانو، در برجستگی استخوان باسن (ایسكیال) یا برجستگی بین باسن ها (ساكروم) و همچنین استخوان كتف نیز قابل مشاهده است.

او گفت: زخم بستر باید به دقت توسط پزشك معاینه و از مواردی مانند زخم وریدی، زخم دیابتی، زخم ایسكمی ناشی از نارسایی شریانی، آبسه بافتی، تومورهای پوستی و غیره تمایز داده شود.

این متخصص طب فیزیكی و توانبخشی اظهار كرد: دبریدمان به معنی برداشتن و خروج بافت مرده است كه با استفاده از روش های جراحی، اتولیز یا مواد شیمیایی صورت می گیرد. اساس درمان زخم بستر، برداشتن فشار از روی پوست با تغییر متناوب موقعیت و گاها استفاده از اورتوزهای كاهش فشار است.

او افزود: از روش های جدیدتر درمان زخم بستر، استفاده از پلاكت درمانی یا PRP است كه در این فرآیند از فاكتورهای رشد پلاكت، فیبروبلاست و سلول بنیادی جهت تسریع رشد بافت آسیب دیده استفاده می شود.

قهرمان پوری گفت: ازون تراپی یا استفاده از گاز اوزون جهت تشدید رشد بافت و كشتن میكروب در موارد عفونی از دیگر روش های مفید است كه توسط متخصص طب فیزیكی و توانبخشی انجام می شود.

بیشتر بخوانید

- این راهكار برای درمان زخم بستر معجزه كننده است انتهای پیام /