سال 1387 بود كه دفتر امور آسیب دیدگان بهزیستی به منظور حمایت از دختران نیازمند حمایت های اجتماعی تا زمان استقلال و خودكفایی فرد یا بازگشت او به خانواده، خانه های سلامت را راه اندازی كرد. خانه های سلامت به مراكزی اطلاق می شوند كه دختران در معرض آسیب اجتماعی و فاقد حمایت های خانوادگی و اجتماعی را تحت پوشش قرار می دهند، این خانه ها مختص به دختران در معرض آسیب اجتماعی هستند كه بالای 18 سال هستند؛ دخترانی كه به دلایل مختلف مانند نداشتن سرپرست مؤثر، بی خانمانی، دارابودن سرپرست های زندانی و یا زندگی در محله های پرآسیب، نیازمند حمایت های اجتماعی هستند.

بررسی های ما نشان می دهد دختران به دو دلیل عمده از خانه فرار می كنند؛ یكی ناسازگاری و اختلاف درون خانه است و دیگری خشونت علیه دختران كه باعث می شود دختری تصمیم بگیرد از خانه خود فرار كند

برنا نوشت: سرپرست دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی كشور با اشاره به تعداد خانه های سلامت موجود در كشور توضیح داد: حدود 31 خانه سلامت در سراسر كشور وجود دارد و دختران در معرض آسیبی كه از طریق مداخله در درمان، اورژانس اجتماعی و نیروی انتظامی و با رأی دادگاه به بهزیستی معرفی می شوند، راهی این خانه ها می شوند و فعالیت های مددكاری برای بازگرداندن این دختران به خانواده هایشان آغاز می شود.

به گفته وی، تلاش هایی در خانه های سلامت برای بازگرداندن دختران فراری به خانواده انجام می شود و كارشناسان سعی می كنند با اقدامات مددكاری و روانشناختی دختر فراری را به خانواده برگردانند و مشكلاتی كه دختر با پدر، مادر و سایر اقوام خود داشته، برطرف كنند به نحوی كه شرایط بازگشت او به خانه فراهم شود. در بسیاری از موارد خانواده ها با انجام مشاوره و مددكاری پس از جلسات فراوان و آماده سازی روحی و فكری، حاضر به پذیرش دختر می شوند، ولی در مواقعی كه خانواده از پذیرفتن فرد امتناع كند، این دختران در خانه های سلامت می مانند و پس از چند سال به مراكز شبه خانواده فرستاده می شوند.

علی گو با اشاره به خدماتی كه به این دختران ارائه می شود، بیان كرد: خدمات مددكاری و روانشناسی، نگهداری، حقوقی، روان پزشكی، آموزشی، مهارت های فنی وحرفه ای و آماده سازی شغلی و توانمندسازی از جمله خدماتی است كه به این دختران یعنی دخترانی كه در معرض آسیب های اجتماعی هستند به صورت شبانه روزی در خانه های سلامت ارائه می شود.

- خانم های خشونت دیده بدون هیچ هزینه ای پذیرش می شوند سرپرست دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی كشور درباره نحوه شناسایی این دختران گفت: یكی از راه های شناسایی دختران فراری گشت اورژانس اجتماعی در محله های پرخطر است. همچنین پلیس و كلانتری هم در این زمینه به ما كمك می كند ضمن اینكه گاهی مردم نیز به ما گزارش می دهند و از این طریق دختران فراری را شناسایی و راهی خانه های سلامت می كنیم. ظرفیت خانه های سلامت 10 نفر است و براساس مقررات آیین نامه ای و دستورالعمل سازمان بهزیستی دختران می توانند تا 6 ماه در این خانه ها اقامت كنند. سازمان تا زمانی كه از امنیت خانوادگی و اجتماعی دختر مطمئن نشود، از رها كردن و بازگرداندن او به خانواده جلوگیری می كند البته این مدت 6 ماه دیگر نیز قابل تمدید است و تا زمانی كه اطمینان حاصل نشده كه این دختران توانمند و خودكفا شده اند، از آن ها در خانه های سلامت نگهداری می شود.

سرپرست دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی كشور در پاسخ به این سوال كه برنامه سازمان بهزیستی برای توسعه خانه های سلامت چیست؟ تشریح كرد: حتما در حوزه آسیب های اجتماعی توسعه مراكز كمك كننده است، اما درحال حاضر توسعه رصدهای اجتماعی به ما كمك كرده تا به صورت منطقه ای جامعه هدف خود ساماندهی كنیم و فقط مواردی كه حاد است و فرد نیاز به خدمات و مراقبت بیشتر دارد را به خانه های سلامت ارجاع دهیم.

علی گو در پاسخ به این سوال كه چقدر از این دختران مورد تعرض جنسی قرار می گیرند؟ بیان كرد: اگر دفعه اول باشد كه دختر از خانه فرار می كند و هیچ نوع ارتباط جنسی نیز نداشته باشد به خانه های سلامت فرستاده می شود، اما دخترانی كه ارتباطات جنسی داشته اند به مراكز بازپروری و مراكز مربوط به زنان آسیب دیده ارجاع داده می شوند.

او در پاسخ به این سوال كه عمده دلایل فرار دختران از خانه چیست؟ تصریح كرد: بررسی های ما نشان می دهد دختران به دو دلیل عمده از خانه فرار می كنند؛ یكی ناسازگاری و اختلاف درون خانه است و دیگری خشونت علیه دختران كه باعث می شود دختری تصمیم بگیرد از خانه خود فرار كند.

علی گو با اشاره به میانگین سن دختران فراری بیان كرد: اینكه سن دختران فراری قبلا چقدر بوده و الان به چه عددی رسیده بستگی به وضعیت اجتماعی جامعه دارد، اما به طوركلی جامعه هدف ما دختران فراری بالای 18 سال است كه با شرایطی كه عنوان كردم به خانه ها سلامت یا مراكز بازپروری ارجاع داده می شوند. ما در جامعه پسرهای فراری هم داریم، اما نمی توان گفت تعداد آن ها بیشتر از دختران فراری ا ست. ضمن اینكه میزان شناسایی این پسرها كمتر است و درصورت شناسایی به مراكز آسیب های اجتماعی ارجاع داده می شوند و اگر سن آن ها كمتر از 18 سال باشد به مراكز شبه خانواده سازمان بهزیستی می روند.